مباهله پيامبر(ص) با نصاراي نجران در سال نهم هجري قمري
پس از فتح مکه معظمه و طائف و مسلمان شدن اهالي يمن و عمان،تقيرباً تمامي مناطق جزيرة العرب در پوشش نظام اسلامي و حکومت توحيدي پيامبر اکرم(ص) قرار گرفت.
اما در اين منطقه بزرگ عربي، اقوام، قبايل و طوايفي بودند که هنوز در برابر اسلام، تسليم نشده و يا حتي دشمني و فتنه انگيزي مي کردند.
منطقه نجران، که در حد فاصل حجاز و يمن قرار دارد، در عصر پيامبر(ص) ،تنها منطقه مسيحي نشين حجاز بود که مسيحيان مقيم آن،با پشتيباني هاي کشور هاي مسيحي شاخ و شمال آفريقا و قيصر روم، ادامه حيات مي دادند.
پيامبر(ص) براي بزرگان اين منطقه نامه هايي ارسال کرد و آنان را به پذيرش دين اسلام و يا پرداخت جزيه[ماليات ويژه اهل کتاب] فرا خواند.
سران مسيحي نجران درباره نامه پيامبر(ص) به مشورت پرداخته و با افراد زيادي در اين باره گفتگو کردند. ولي به خاطر تبليغات و فضاي ويژه مسيحيان در آن منطقه،آنان هيچ يک از پيشنهادهاي رسول خدا(ص) را نپذيرفتند و براي رفع اين معضل،سه تن از بزرگان نجران، يعني:ابو حارثةبن علقمه[اسقف اعظم نجران و نماينده رسمي کليساي روم در حجاز]،عبدالمسيح بن شرحبيل معروف به عاقب[پيشواي اهالي اين منطقه]و اهتم [ياايهم]بن نعمان معروف به سيد[شخصي کهنسال و ريش سفيدو مورد احترام نجرانيان] به همراه ده تن و به روايتي سي تن و به روايتي ديگر شصت تن از مسيحيان نجران عازم مدينه منوره شده تابا رسول خدا(ص) به گفتگو بپر دازندو راه حلي پيدا نمايند.
آنان، پس از ورود به مدينه منوره، وارد بر پيامبر خدا(ص) در مسجد النبي شدند،ولي پيامبر(ص) اعتناي چنداني به آنان ننمود.مسيحيان علت آن را نمي دانستندو به نزد عثمان بن عفان و عبدالرحمن بن عوف که پيشينه آشنايي با آنان داشته رفتندو علت آن را جويا شدند. ولي آن دو نيز چيزي در اين باره نمي دانستند و آنان را به نزد امام علي بن ابي طالب (ع) راهنمايي کرده برده و از آن حضرت، علت آن را پرسيدند.
امام علي(ع) فرمودند: چون شما با لباس هاي فاخر و تزئين کرده و صليب به گردن آويخته وارد مسجد شديد،پيامبر(ص) را از کردارتان ناخوش آمد، بايد لباس هاي خود را تغيير داده و با وضع ساده و بدون هيچ گونه تزيين به زر و زيوري بر آن حضرت وارد شويد، تا مورد استقبال وي قرار گيريد.
مسيحيان نجران،بر اساس فرموده حضرت علي(ع)، لباس و ظاهر خود را تغيير داده و با وضع ساده و عادي بر پيامبر(ص) وارد شدندو با آن حضرت به گفتگو پرداختند.
پيامبر(ص) با آنان در باره توحيد و شرک، نحوه آفرينش حضرت عيسي (ع) و ارتباط وي با خداي سبحان و باطل دانستن عقايد مسيحيان گفتگو کرد،امّا سران نجران گفتار آن حضرت را نپذيرفته و بر عقايد باطل خويش اصرار ورزيدند.
آنان، براي فرار از پذيرش حق،پيشنهاد مباهله دادند. بدين معنا که دروقت معين، در جايي به عبادت و راز و نياز به در گاه خداوند متعال پردازخته و بر طرف مقابل نفرين کنند تا خداوند متعال، بر دروغ گو و باطل گرا عذابي نازل کرده و او را نابودسازد.
در همين زمان بر پيامبر(ص) آيه اي نازل شد و از مباهله بامسيحيان استقبال کرد.[فَمَن حاجَّکَ فيهِ مِن بَعدِ ما جا ئَکَ مِنَ العِلم فَقُل تَعالوا نَدعُ اَبنائَنا وَابنائُکُم...]بنا بر اين، طر فين به مباهله رضايت داده و قرار شد در روز ديگر، در مکاني در بيرون شهر مدينه گرد هم آمده و اقدام به مباهله نمايند.
سران نجران،پيش از رسيدن به مکان مباهله به يکديگر گفتند: اگر رسول خدا(ص) با فرماندهان و ياران خود به مباهله آمد،معلوم است که مقاصد دنيوي دارد و از رسالت و نبوت او خبري نيست و ما بايد با وي مباهله کنيم. اما اگر با فرزندان و اهل بيتش براي اين کار اقدام کرد، دانسته مي شود که او مقاصد دنيوي ندارد و قصدش هدايت و راهنمايي انسان ها از جهالت و کفر و شرک است. در آن صورت،مباهله کردن با او خطر ناک است و بايد به او ايمان آورد و يا حداقل با وي مصالحه کرد.
موعد مقرر فرا رسيد و پيامبر(ص) به همراه دخترش حضرت فاطمه زهرا(س)و دامادش حضرت علي(ع) و دو سبطش حضرت امام حسن (ع) و حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) از مدينه حرکت کرد و به جايگاه مقرر رفت. مسلمانان مدينه نيز آن حضرت را مشايعت کرده و با ذکر صلوات،سلام و تکبير،آنان را همراهي مي نمودند.
مسيحيان نجران، زود تر از پيامبر(ص) در مکان مقرر اجتماع کردند. آنان همين که ديدند پيامبر(ص) نزديکترين اقربا و اهل بيت ويژه خويش را براي مباهله آورد،احساس خطر کرده و از مبارزه و مباهله با آن حضرت منصرف شدند و منظره زيبا و نور بخش حضور پيامبر(ص) به همراه امام علي(ع) و فاطمه زهرا(س)و حسنين(ع) ،آنان را مات و مبهوت کرد. به ناچار از مباهله سر باز زده و به آن حضرت پيشنهاد مصالحه دادند.
بدين ترتيب. در برابر عظمت و حقانيت دين مبين اسلام سر فرود آورده و به يکي از پيشنهاد پيامبر(ص) ،يعني پرداخت جزيه و کمک به مسلمانان در جنگ با دشمنان اسلام، رضايت دادند و صلحنامه اي دراين باب تحرير کرده و طرفين امضا نمودند.
اين واقعه، علاوه بر اين که يکي از معجزات بزرگ پيامبر(ص) است،دليل روشني بر حقانيت و معصوميت خاندان پاک رسول خدا(ص) يعني حضرت علي، حضرت فاطمه ،امام حسن و امام حسين[صلوات الله عليهم اجمعين]مي باشد.
شايان ذکر است که برخي از تاريخ نگاران و سيره نويسان،مباهله را در ذي حجه سال دهم برشمردند ،ولي با توجه به اينکه پيامبر(ص) پس از مباهله،حضرت علي(ع) را به يمن اعزام نمود و اعزام آن حضرت در رمضان سال دهم قمري بود، بي ترديد بايد رويداد مباهله در ذي حجّه سال نهم قمري باشد،نه در دهم.

انگشتر بخششي حضرت علي(ع) به مستمند ونزول آيه ولايت در سال دهم هجري قمري
حذيفة بن يمان[از ياران معروفرسول خدا(ص) ] روايت کرد: پيامبر اکرم(ص) ،دامادش حضرت علي(ع) را به يمن اعزام نموده بود و چون خودش قصد حجة الوداع کرد، به علي(ع) پيام دادکه او نيز براي انجام حج به مکه رود.آن دو در مکه معظمه به يکديگر رسيدند و ما در آن هنگام همراه رسول خدا(ص) بوديم.روزي، حضرت علي(ع) به جانب کعبه رفت و در آن جا به نماز مشغول بود و در آن هنگام مستمندي از راه رسيد و از مردم در خواست کمک مي کرد و چون به حضرت علي(ع) رسيد،آن حضرت در حال رکوع بود،پس در همان حال،انگشتر خود را از دستش بيرون آورد و آن را به مستمند بخشيد.
ما که در حضور رسول خدا(ص) بوديم، مشاهده نموديم که بر آن حضرت آيه اي نازل گرديد و آن حضرت، آييه جديد النزول را براي ما قرائت کردند و آن عبارت بود از: اِنَّما وَ ليکُمُ اللهَ وَرَسُولُهُ وَ الَّذينَ يقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يؤتُونَ الزَّکاةَ وَهُم راکِعُونَ.
پيامبر (ص) براي نزول آيه ،تکبير گفت وسپس به مافرمود :بر خيزيد برويم ببينيم اين صفاتي را که خداوند متعال در اين آيه بيان کرده است، در باره چه کسي مي باشد؟ چون پيامبر(ص) وارد مسجد الحرام گرديد، فرد مستمندي را ديد و ازاو پرسيد: از کجا مي آيي؟
گفت:از نزد آن مرد نماز گذار مي آيم،که حلقه انگشتري خود را در حال رکوع، به من بخشيد. پيامبر(ص) بار ديگر تکبير گفت و جلو تر رفت،تا به علي(ع) رسيد، که در حال خواندن نماز بود. از اوپرسيد:اي علي!امروز بر تو چه گذشت؟
حضرت علي(ع) داستان مرد نيازمند و انگشتر بخشيدن خود به وي را براي رسول خدا(ص) باز گو کرد و پيامبر(ص) با شنيدن آن داستان، براي بار سوم، تکبير گفت.
اين فضيلت ديگري براي مولاي متقيان امير مومنان(ع) است که در قرآن مجيد بيان گرديد و خداوند متعال با نزول چنين آيه هايي، زمينه معرفي آن حضرت را براي جانشين رسول خدا(ص) فراهم مي کرد، تا پس از رحلت رسول خدا(ص) امت اسلام بدون رهبر و پيشوا نمانند.

درگذشت سيّد جلال الدّين مُؤيدُ الاسلام مدير روزنامه حَبلُ المَتين درسال1309هجري شمسي
«سيّد جلال الدّين مُؤيدُ الاسلام» مدير روزنامه «حَبلُ المَتين» درسال1309هجري شمسي در دفتركارش در كلكته براثر حمله قلبي درگذشت. مرحوم مؤيد الاسلام كارخود را با سيد جمال الدين اسدآبادي آغازكرد و مدتها روزنامه حبل المتين را منتشر مي كرد و مبارزات وي مدت روزنامه نگاري اش درخور تقدير است.

تحريم اقتصادي جمهوري اسلامي ايران در سال1358هجري شمسي
دولت امريكا در سال1358هجري شمسي ازهم پيمانان خود در ناتو خواست تا جمهوري اسلامي ايران را تحريم اقتصادي كنند. اين اقدام استكبارجهاني در پي تسخير لانه جاسوسي و قطع روابط سياسي- نظامي ايران با امريكا و به منظور شكست حركتهاي انقلابي مردم مسلمان ايران صورت گرفت. اما درنهايت با رهبري خردمندانه حضرت امام خميني(ره) و حضور مردم انقلابي هميشه درصحنه ايران توطئه دشمنان در نطفه خفه شد.

درگذشت استاد غلامرضا قدسي مشهدي استاد دانشگاه و شاعر درسال1368هجري شمسي
استاد غلامرضا قدسي مشهدي استاد دانشگاه، شاعر و اديب دلسوخته معاصر درسال1368هجري شمسي و در صحن آزادي حرم حضرت امام رضا(ع) بخاك سپرده شد. ايشان درسال1325هجري شمسي به همراه چند تن از دوستانش انجمن ادبي فردوسي را تأسيس كرد و دركنار آن به فعاليتهاي سياسي پرداخت بطوريكه چندين بار به دست عوامل رژيم طاغوت دستگير و زنداني شد. درسال1355هجري شمسي كه اززندان رهايي يافت در دفتر نشرفرهنگ اسلامي به ترجمه و تصحيح كتب اشتغال ورزيد و پس ازپيروزي انقلاب اسلامي درمقام مدير كل فرهنگ و ارشاد اسلامي خراسان خدمت كرد. ايشان به واسطه تسلط به زبان وادبيات عربي و فارسي مدتي هم به تدريس اين دو زبان دردانشگاه مشغول بود.