نتايج تحقيقات اخير نشان مي‌دهد: فعاليت‌هاي ورزشي به عنوان يك روش درماني در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي موثر است.
تنگي‌نفس و خستگي در نارسايي قلبي، باعث اختلال در كيفيت زندگي و توانايي عملكرد اين بيماران مي‌شود. اين بررسي به منظور تعيين تاثير برنامه ورزشي پياده‌روي خانگي بر كيفيت زندگي بيماران قلبي توسط علي عباسي، عضو هيات علمي کارشناسي ارشد پرستاري دانشکده پرستاري مامايي گرگان انجام شده است.
در اين پژوهش 60 بيمار بستري مبتلا به نارسايي قلبي كلاس II و III در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اهواز در دو گروه مورد و شاهد همراه با ارائه برنامه ورزشي پياده‌روي سه بار در هفته تا هشت هفته مورد مطالعه قرارگرفتند.
در ابتدا و انتهاي مداخله نيز چك ليست كيفيت زندگي مينه‌سوتا براي تعيين كيفيت زندگي به بيماران داده و تست پياده روي شش دقيقه‌يي جهت تعيين توانايي عملكردي بيماران در ابتدا و انتهاي مداخله در دو گروه انجام شد.
نتايج بررسي حاکي از وجود اختلاف قابل توجهي ميان ميانگين مسافت طي شده در MWT 6 در ابتدا و انتهاي مداخله در بيماران گروه آزمون بود و نيزتفاوت قابل توجهي ميان نمرات كيفيت زندگي، در ابتدا و انتهاي مداخله در گروه آزمون ديده شد. همچنين بين مدت زمان ورزش هفته‌هاي اول، چهارم و هشتم تفاوت معني‌داري وجود داشت.
يافته هاي نهايي اين بررسي نشان مي دهد فعاليت‌هاي ورزشي پياده‌روي مي‌تواند به عنوان يك روش‌درماني در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي به كار رود، زيرا باعث كيفيت زندگي و نيز توانايي عملكردي و ظرفيت ورزشي بيماران مي شود.
خلاصه اين مقاله در مجله دانشگاه علوم پزشکي گرگان به چاپ رسيده است.