تولد«ويتوس برينگ» ازمكتشفان قرن18 در سال1680ميلادي
«ويتوس برينگ» ازمكتشفان قرن18و دريانورد دانماركي در سال1680ميلادي دركپنهاك متولد شد. برينگ به دريانوردي علاقه بسيارداشت؛ ازاين رو دركشتي مشغول به كارشد و تاردرجه دريا سالاري ارتقا يافت. برينگ دراوت سال1740ميلادي تنگه اي حدفاصل ميان آلاسكا و سيبري را كشف كرد. اين تنگه بنام او به تنگه برينگ مشهوراست.
تشکیل كنفدراسيون سوئيس در سال1815ميلادي
كنفدراسيون سوئيس در سال1815ميلادي تشكيل شد. تاقبل ازاين تاريخ شهرژنو كه ازمهمترين شهرهاي اين كنفدراسيون بشمارميرود، حكومتي جداگانه با پرچم، قانون و مرزهاي جدا داشت. اما دراين روز ژنو به ديگرايالات پيوست و با اين الحاق كنفدراسيون سوييس با نظام جمهوري پديد آمد. كنفدراسيون سوييس شامل 22ايالت است كه هريك پارلمان و حكومت خاص خود را دارند. مجمع فدرال سوييس مركب ازدو مجلس است؛ مجلس شوراي ملي با 200عضو كه به مدت4 سال ازطريق آراي عمومي برگزيده ميشوند و مجلس شوراي ايالتها كه هر ايالت دو عضو به اين شورا ميفرستد.
تولد «ريمسكي كُرساكُف» آهنگسازپرآوازه روسي در سال1844ميلادي
«ريمسكي كُرساكُف» آهنگسازپرآوازه روسي در سال1844ميلادي دردهكده تيخوين متولد شد. كرساكف در10سالگي پيانو را به استادي مينواخت و درسفرهايش با موسيقي ملل و فكوراقوام گوناگون آشنا شد. او ازاين موسيقيها براي ساختههاي خود الهام ميگرفت. اثربرجسته كرساكف سمفوني شهرزاد اوست كه آن را براساس داستانهاي هزارويك شب ساخته است. همچنين« اُپراي خروس طلايي، كاپريس اسپانيول، ايوان مِخوف و عيد پاك روسي» ازديگرآثارجاودان كرساكف آهنگسازروسي بشمارميروند.
انعقاد پيمان آتلانتيك شمالي ناتو در سال1949ميلادي
پيمان آتلانتيك شمالي ناتو ازپيمانهاي دفاعي سياسي بعد ازجنگ جهاني دوم در سال1949ميلادي منعقد شد. پيمان ناتو به منظورجلوگيري ازنفوذ كمونيسم دركشورهاي اروپايي تشكيل شده بود. 10كشور عضو پيمان آتلانتيك شمالي به همراه كشور كانادا متعهد شدند درصورتيكه يكي ازاعضا مورد تجاوز قرارگيرد ديگراعضا به ياري اش بشتابند.
پایان دوران استعمار فرانسه بر الجزاير و استقلال این کشور در سال1962ميلادي
بااعلام استقلال الجزاير در سال1962ميلادي دوران استعمارفرانسه بر اين كشورپايان يافت و اين دوكشورپس ازهشت سال زدو خورد و كشتارهاي دسته جمعي به توافق رسيدند. اين توافق دردومين كنفرانس اويان بدست آمد و به موجب آن فرانسه با وجود عمليات تروريستي ارتش سري به الجزايراستقلال داد.
الجزاير به عنوان وسيعترين كشور شمال افريقا و دومين كشور افريقا با 2381741 كيلومتر مربع وسعت در جنوب مديترانه و در غرب ليبى و تونس قرار دارد. نواحى ساحلى آن داراى آب و هواى مديترانه اى است. ارتفاع مهم آن كوههاى اطلس مى باشد. فلات مركزى آن كه از درياچه ها و مرداب هاى نمك پوشيده شده،آب و هواى گرم و خشك دارد. بيش از دو ميليون كيلومتر مربع آن را، صحرا تشكيل مى دهد. الشليف طولانى ترين رودخانه آن است.
24735000 نفر سكنه دارد كه 52% آن زندگى شهرى دارند. درصد رشد سالانه 7/2 نفر در كيلومتر مربع مى باشد. بيشترين تراكم جمعيت در ناحيه القبائل و برابر 250 نفر ولى در نقاط بيابانى جنوبى كمتر از يك نفر در كيلومتر مربع است. اعراب و بربرهايى كه با آنها آميخته شده اند 75% سكنه الجزاير را تشكيل مى دهند. دومين گروه نژادى الجزاير، بربرها هستند. زبان رسمى عربى است كه متجاوز از 80% بدان تكلم مى كنند. زبان فرانسوى و بربرى هم رواج دارد، 99% مسلمانند و مذهب اغلب آنان تسنن و پيرو فقه مالكى مى باشند. اقليت مهم مسلمانان، اباظيه (بازماندگان خوارج) هستند.
كشور الجزاير دراواسط قرن اول هجرى به تصرف قواى اسلام درآمد و در قرن 16 ميلادى جزو قلمرو دولت عثمانى بود، الجزاير از سال 1830م تا 1962م به مدت 132 سال زير سلطه فرانسه قرار گرفت كه با مقاومت و مبارزات مسلمانان و تكيه بر اسلام و تقديم يك ميليون شهيد، استقلال خود را بدست آورد.
كشور الجزاير كه به انحاء گوناگون حقارت ناشى از سلطه استعمارى را تجربه نمود ولى از فرهنگ استعمارى مصون نماند و اين فرهنگ دركشور مزبور ريشه دواند و با وجود تلخى دوران استعمار، به لحاظ مسائل سياسى و اقتصادى با فرانسه روابط گسترده اى را در ابعاد گوناگون برقرار نمود.
البته احمد بن بلا وقتى پس از استقلال روى كار آمد با شوروى رابطه برقرار كرد و در ساحل مديترانه يك پايگاه دريائى به شوروى داده شد. نيروهاى مسلح الجزاير نيز توسط شوروى تجهيز شده و تعليم مى يافتند و در ازاى آن محصول انگور الجزاير تقديم شوروى مى گرديد. هوارى بومدين كه در مصدر قدرت قرار گرفت ارتباط با شوروى را حفظ نمود و در دهه سالهاى 1980م شوروى تامين كننده جنگ افزارهاى نظامى الجزاير بود ولى فضاى روابط به گرمى سابق نبود و بومدين از اعطاى پايگاه اوران - كه شوروى بسيار طالب آن بود - به اين كشور اجتناب نمود. نداشتن پايگاه صنعتى، تكيه بر كشاورزى، اقتصاد تك محصولى و رشد جمعيت بالا اين كشور را درمخاطه و بحران شديد قرار داد كه ارمغان آن فقر و بيكارى و تورم بالا بود از اينجهت به غرب روى آورد تا شايد زخمش را التيام دهد اما نه تنها اين زخم التيام نيافت بلكه دچار عفونتى شد كه درمان آن ا دشوارى توام گرديد. كاهش قيمت انرژى به دليل وابستگى اين كشور به نفت و گاز نقش خود را در پرداخت ها نشان داد و در سال 1988م كه دولت مى خواست طرح لغو سوبسيد نان را به اجرا گذارد به شورشهاى خيابانى منجر شد و دولت شاذلى بن جديد در آغاز به سركوبى آنان پرداخت اما در سال 1989م با اصلاح در قانون اساسى، دموكراسى چند حزبى را بوجود آورد.
زمينهاى حاصلخيز الجزاير در نواحى ساحلى واقع است و 40% نيروى كار آن در بخش كشاورزى مشغول كارند. محصولات زراعى آن غلات، خرما، انگور، انجير و زيتون است. استخراج نفت در الجزاير ازسال 1958م يعنى در عصر استعمار آغاز شد. اين كشور علاوه بر نفت داراى ذخائر عظيم گاز هم مى باشد. در صنايع بيشتر بر توليد آهن و فولاد و پتروشيمى تاكيد دارد. توليد ناخالص داخلى آن در سال 1988م به 25/58 ميليارد رسيد كه 4/12% به بخش كشاورزى، 4/46% به بخش صنعت و 1/14% به بخش خدمات اختصاص داشت. نرخ تورم در اين كشور بين 1980 تا 1988م حدود 8% بوده است. الجزاير كه روزى نويد ژاپن افريقا را سر مى داد با مشكلات عديده اقتصادى روبرو گرديد و بدهى خارجى آن در پايان سال 1988م به 24850 ميليارد دلار رسيد.
يكى از تاسف بارترين مسائل الجزاير اين است كه محصولات انگور آن كه با تلاش كشاوزان مؤمن و معتقد، به عمل مى آيد به شراب تبديل شده و اين محصول بعد از نفت بزرگترين ارقام صارداتى آن را تشكيل مى دهد. 46% افراد بالاى 15 سال بيسوادند (1990)م و دولت 8/9% توليد ناخالص ملى را به آموزش و پرورش اختصاص داده اس. با وجود آنكه بر تدريس و كاربرد زبان عربى، قانون اساسى، تاكيد نموده اما در مدارس از زبان فرانسه استفاده مى شود. اين كشور جزو كشورهاى عدم تعهد، جبهه پايدارى اعراب و سازمان اوپك مى باشد. الجزاير در جنگ ايران و عراق براى صلح تلاش زيادى كرد و حتى وزير امور خارجه اين كشور در اينر راه جان خود را از دست داد.
پايتخت الجزاير، بندر الجزيره است كه در ساحل درياى مديترانه قرار دارد و از شهرهاى مهم آن عين الصالح و بندر قسنطينه و اوران را مى توان نام برد .