رحلت محمد بن ادريس حلی در سال 598 هجری قمری
خلاصه ای از زندگی این بزرگ مرد عرصه دین و دانش:
ولادت:
او در سـال 543 هـجـری در مركز حله قدم به عرصه حيات نهاد،
تولد او در يك خانواده روحانی و معنوی صورت گرفته است.
اساتيد:
او از محضر ابن زهره فقيه نامدار كسب علم نموده است .
تأليفات:
او دارای تألـيـفـات متعددی است كـتـاب نـفـيـس و مـعـروف
او در فـقـه به نام (سرائر) است، تلخيص تفسير تبيان شيخ طوسی و التعليقات حواشی و
ايرادات بر تفسير التبيان و كتاب (الوديعه) از معروف ترين تأليفات او می باشد.
گفتار بزرگان :
عـلامه نوری در فائده سوم از خاتمه مستدرك می نويسد : ابو
عبداللّه محمد بن احمد بن ادريس عـجـلـی حـلـی، عالم بزرگوار و معروفی است كه
بزرگان فقها در اجازات خود به عظمت مقام علمی، فهم و دقت او اعتراف كرده اند و او
را ستوده اند.
ابـن داود در رجـال خـود می گويد: وی پيشوای فقهای حله، در
علوم متقن و دارای تصنيفات بسيار است.
فقيه بزرگ، شهيد اول (قدس سره ) در اجازه خود او را با اين
عبارات : شيخ امام، علا مه شيخ العلما و رئيس المذهب ستوده است.
مـحـقـق دوم نيز در اجازه قاضی صفی الدين می نويسد : روايت
می كنم تمام تصنيفات و روايات شـيـخ امام سعيد محقق، حبر العلما، فخر الملة و الحق
و الدين ،ابی عبداللّه محمد بن ادريس حلی را.
شيخ حر عاملی در كتاب (امل الامل) می نويسد : دانشمندان
متأخر ما، ابن ادريس را بسيار ستوده اند و كتاب (سرائر) او را با آنچه در آخر آن
از كتاب و اصول متقدمين نقل كـرده است، مورد اعتماد قرار داده اند علا مه حلی و
ساير علما، احوال او را در كتب استدلالی خود نوشته و اكثرا آن را پذيرفته اند.
شيخ يوسف بحرانی كه از علمای معتدل اخباری است، در (لؤلؤة
البحرين ) می نويسد : وی فـقـيـه و اصولی خالص و مجتهد صرف بود، او نخستين كسی است
كه باب نكوهش از شيخ طـوسـی(ره) را بـه روی ديگران گشود، و گرنه قبل از وی
دانشمندانی كه در عصر شيخ بودند، غـالبا به روش شيخ عمل می كردند، تا آنكه نوبت به
او رسيد، آن گاه محقق اول (مؤلف شرايع )، و عـلا مـه حلی در موارد بسياری به نكوهش
وی (ابن ادريس ) پرداختند، او و آرا و اقوالش را به باد انـتـقـاد و طعنه گرفتند
ولی حقيقت امر اين است كه فضل و بزرگواری او در ميان شيعه منكر نـدارد.
شهيد سعيد، قاضی نوراللّه شوشتری در كتاب نفيس (مجالس
المؤمنين ) مي نويسد : در اشتعال فهم و بلند پروازی، از فخرالدين رازی بيش، و در
علم فقه و نكته پردازی از محمد بن ادريـس شافعی در پيش است، كتاب (سرائر) كه از
جمله مصنفات شريفه اوست، در دقت فهم و كـثـرت علم او دليلی ظاهر و برهانی باهر است
او را بر تصنيفات شيخ اجل ابوجعفر طوسی ابحاث بسيار است و در اكثر مسائل فقهی او
خلافی يا اعتراضی يا استدراكی است.
دوران:
شهر حـله كه بين كوفه و بغداد واقع است، از سرزمينهای رحمت
خيز و بركت آفرين است كه تا كنون علما و فقهای نامدار و خدمتگزار دين تحويل جامعه
اسلامی داده است و چندين چهره سـرشـناس و معروف از فقها ما منسوب به آن منطقه
هستند كه روزگاری مركز علمی و تدريس شيعيان بوده است.
عـلا مـه حـلـی در آسـمـان عـلم و فضيلت، و در ميان انبوه
فقهای نامدار شيعه ،همچون يك ماه می درخشد و آرای فقهی، اصولی و منطقی او در
كتابهای علمی از بر جستگی خاص برخوردار است او يـكـی از اسـتوانه های محكم و
پايداری است كه در حساس ترين مراحل فكری و اجتماعی شيعه درخشيده و اطراف خود را
منور ساخته است .
او قـطـب دايـره تحقيق و فضيلت، ستاره درخشان فقه و فقاهت و
يكی ديگر از فرزانگان شهر حله است شهری كه به دستور امير سيف الدوله صدقة بن منصور
مزيدی اسدی از امرا دولت ديالمه در سـال 495 هجری قمری ، بـناگذاری و پی ريزی شده
است، اين شهر از روز نخست بر اساس تشيع پايه گذاری شده و از آن منطقه عـلما و
بزرگان متعددی برخاسته اند كه شرح حال برخی از آنان گذشته است.
ابو حمزه ثـمـالـی از اصبغ بن نباته روايت كرده است كه مي
گويد : به هنگام عبور اميرالمؤمنين علی (عليه الـسلام ) به طرف صفين، همراه او
بودم كه روی تپه ای قرار گرفت سپس به نيزاری كه ميان بابل (عـراق ) و آن تـپه قرار
گرفته بود اشاره نمود و فرمود : شهری و چه زيبا شهری ! عرض كردم سـرور مـن، بـه
شهری اشاره می كنيد، آيا در اينجا شهری بوده است كه آثارش از بين رفته است ؟
فـرمود: نه بلكه شهری به وجود خواهد آمد كه به آن (حله
سيفيه ) خواهند گفت در آن شهر اقوام نـيـكـوكـاری زنـدگـی خواهند كرد اگر يكی از
آنان سهم خود را به خداوند نذر كند، وفا به آن می نمايد.
وفات :
در لـؤلؤة البحرين از رساله مشهور كفعمی كه درباره وفات
دانشمندان نوشته است، نقل می كند كـه گـفته است : ابن ادريس فرموده :من در سال 558
بالغ گشتم، سپس از صالح فرزند وی نقل مـی كـنـد كه گفت :پدرم محمد بن ادريس روز
جمعه هيجدهم ماه شوال سال 598 هجری قمری
وقت ظهر از دنيا رفت است.
کشته شدن «عِزُّ الدّوله ديلمي» در سال367هجري
قمري
«عِزُّ الدّوله ديلمي» دومين حاكم ازسلسله ديالمه بغداد، و
فرزند مُعِزُّ الدّوله در سال367هجري قمري كشته شد. عزُّ الدوله بعد ازپدر به
اِمارت نشست اما به سبب خوشگذرانيهاي مرسوم شاهان و بيتدبيري ازامور مملكتي غافل شد. دردوران
حكومت عزُّالدوله تركان كه ازبهترين جنگجويان سپاه ايران بودند عَلَم طغيان
برافراشتند. همچنين عَضُدُ الدّوله ديلمي كه همواره به عزُّ الدوله حسادت ميورزيدند ازفارس
به طرف بغداد لشكركشي كرد. عضُدُالدّوله دراين حمله عزُّالدوله را دستگيركرد اما
به درخواست پدرخود ركنُ الدّوله او را آزاد ساخت. عضُدُالدّوله
درحمله دوم خود به بغداد درزماني كه پدرش از دنيا رفته بود مجدداً عزُّ الدوله را دستگيركرد
و اين باراو را به قتل رساند.
تولد حاج ميرزا حسين نوري در سال1254هجري قمري
حاج ميرزا حسين نوري ازفقيهان پرآوازه مازندران در سال1254هجري
قمري درشهر نور بدنيا آمد. حاج ميرزا حسين پس ازاتمام تحصيلات مقدماتي، هَمّ خود
را به كسب علم حديث معطوف داشت و ازمحدثان معتبرو توانا شد. حاج ميرزا حسين نوري
اندوختههاي
علمي خود را درآثارمكتوبش براي بازماندگان به يادگارگذاشته است. ازآثاراو« دارُالسَّلام،
اَخبارُ حفظِ القُرآن و رسالهاي
درتاريخ مواليد ائمه)ع(» را ميتوان
نام برد.
تولد شيخ حسين بَحراني قطيفي در سال1302هجري قمري
شيخ حسين بَحراني قطيفي ازنوادگان شيخ احمدآل بَحراني در
سال1302هجري قمري درنجف بدنيا آمد. بَحراني قطيفي مدتها همراه پدرخود درقَديح
زندگي ميكرد
ازاين رو به قَديحي نيزمشهوراست. بحراني درقديح كتابخانهاي تأسيس كرد و آثارمتعدد به نظم و
نثرنوشت. ازجمله آثاراو«رياضُ المَدح و الرِّثاء لِسّاداتِ النُّجَبا، نُزهَةُ
النّاظِر، تَصريحُ القُلُوب، منظومههايي درامامت و ديوان اشعاري دررثاي ائمه اطهار)ع(» را نام
برد.
حاكميت انگلستان بر سرزمین کانادا بر اساس معاهده
پاریس در سال 1763 ميلادي
سرزمين كانادا بر اساس معاهده پاريس در سال 1763 ميلادي تحت
حاكميت و حمايت انگلستان درآمد. كانادا ابتدا در تصرف فرانسويها بود اما پس از
اينكه تحت الحمايه انگليس شد تا مدتها بين كانادايي هاي فرانسوي تبار كه كاتوليك
مذهب بودند و انگليسيهاي پروتستان مذهب ساكن كانادا كشمكش و درگيري ادامه داشت. كشور
كانادا در حال حاضر تحت رهبري سياسي انگلستان اداره مي شود و حكومتش بصورت
فرمانداري كل است؛ و فرمانده كل كانادا نماينده ملكه انگلستان در كانادا بشمار
ميرود.
امضای قرارداد« سيتو» در سال 1954ميلادي
قرارداد« سيتو» يا« دفاع مشترك آسياي جنوب شرقي» در شهر «مانيل»
فيليپين در سال 1954ميلادي امضا شد. پيمان سيتوبا برنامه ريزي آمريكا و انگليس
ميان دولتهاي استراليا، پاكستان، تايلند، فرانسه، زلاندنو، فيليپين ؛ آمريكا و
انگليس منعقد شد. به موجب اين پيمان دولتهاي عضو متعهد شدند كه به هنگام تهاجمات
نظامي خارجي به هريك از كشورهاي عضويا بروز شورشهاي داخلي در اين كشورها، يا اجراي
عمليات نظامي و تحريم اقتصادي واكنش نشان دهند، اما به علت تغيير اوضاع منطقه اين
پيمان در سال 1975 ميلادي منحل شد.
تولد پل مولر مكتشف سويسي در سال 1899 ميلادي
پل مولر مكتشف سويسي در سال 1899 ميلادي بدنيا آمد، وي فارغ
التحصيل رشته شيمي بود و همين رشته تحقيقات وسيعي انجام داد. مولر پس از 350
آزمايش موفق شد ماّده اي راكشف كند كه امروز، د د ت ناميده ميشود. اين ماده حشره
كش ساير قوي است ونخستين بار در جنگلهاي بيرماني از آن استفاده شد .
انفجار دومين بمب اتمي بر فراز بندر ناكازاكي در
سال 1945 ميلادي
دومين بمب اتمي بدستور ترومن ريس جمهور وقت امريكا در سال 1945
ميلادي بر فراز بندر ناكازاكي منفجر شد. اين اقدام جنايتكارانه استكبار جهاني به
منظور شكست فطعي ژاپن در جنگ جهاني دومانجام گرفت. به گزارش خبر گزاريها. تالفات
ناشي از اين انفجار د رهمان لحظات اول 80000 تن بود وبا گسترش زمان بر شمار آنها
افزوده مي شد. گفتني است كه نخستين بمب اتمي در 6 اوت همين سال برفراز شهر
هيروشيما ژاپن منفجر شده بود .
استقلال سنگاپور در سال 1965 ميلادي
سنگاپور جنوبي ترين كشور شبه جزيره مالايا در سال 1965
ميلادي استقلال يافت .اين سرزمين در سال1819 ميلادي به تصرف كمپاني هند شرقي در
آمد. وتا سال 1867 ميلادي مستعمره انگليس بود .از سال 1946 ميلادي در سنگاپور
حكومت و مختار بر قرار شد و اين سزمين با عنوان دولت سنگاپور به فدراسيون مالزي
پيوست. سر انجام سنگاپور در چنين روزي با خروج از اين فدراسيون به استقلال رسيد
كشور سنگاپور كه از
كوچكترين مناطق جهان است با 618 كيلومتر مربع در جنوب شرقى آسيا واقع است و گويى
همچون قطره اى از نيمه غربى مالزى چكيده است.سنگاپور قبلا به شهر دريائى معروف بود
و بعدا به شهر «شير» مشهور گرديد.
در اين بندر كوچك و كشورى كه به شهر مى ماند، پيروان اديان
در نهايت صلح و آرامش در كنار هم زندگى مى كنند. مسلمانان آن از نژاد عرب،انونزى،
ماليزى، چينى، پاكستانى و هندى مى باشند و دومين گروه جمعيتى آن مسلمانان هستند. از
3 ميليون سكنه سنگاپور يك ميليون نفر اسلام را به عنوان آئين خود اختيار نموده اند.
محله اى بنام محله اعراب دارد كه به مسلمين تعلق دارد و در آن آداب و رسوم و
معمارى و فرهنگ اسلامى مشاهده مى شود. در گذشته اغلب ساكنين اينمحله عرب بودند ولى
مهاجرين اندونزيائى، مالزى و برخى كشورهاى ديگر در آن اقامت گزيدند. قديمى ترين مسجد
سنگاپور «مولوكا» نام دارد كه در سال 1820م احداث شده است. غير از آن 150 مسجد در
اين كشور كوچك وجود دارد و مجلس العلما كه درسال 1968م تاسيس شده بر امور مسلمين و
اماكن مذهبى نظارت دارد. جمعيت علما و حوزه هاى دينى و مراكز اسلامى با نشريات خود
به تبليغات دينى گسترده اى مى پردازند و تعداد مجلات و تيراژ آنان قابل توجه مى
باشد. گاهى اماكن مذهبى و مساجد مسلمين در همسايگى معابد قرار گرفته است.