اعمال و عبادات شب پانزدهم ماه مبارك رمضان

اين شب، از شب هاي متبرك و شريفي است و در آن چند عمل عبادي توصيه گرديده است:

1-  غسل.

2-  زيارت اباعبدالله الحسين(ع).

3-  شش ركعت نماز، به سه سلام، كه در هر ركعت، پس از حمد، سوره هاي: ياسين، مُلك و توحيد قرائت گردد.

4-  چهار ركعت نماز، به دو سلام، كه در دو ركعت اول، پس از حمد، صد بار سوره توحيد و در دو ركعت دوم، پس از حمد، پنجاه بار سوره توحيد خوانده شود.

5-  صد ركعت نماز، به پنجاه سلام، كه در هر ركعت پس از حمد، ده بار سوره توحيد خوانده شود.

6-  كسي كه در اين شب در كنار مرقد مطهر امام حسين(ع) باشد، مستحب است، پس از نماز عشا، ده ركعت نماز بگذارد كه در هر ركعت، پس از حمد، ده بار سوره توحيد را قرائت كند و پناه جويد به خداوند سبحان در دوري از آتش جهنم.

 

ميلاد مسعود امام حسن مجتبي(ع) در سال سوم هجري قمري

امام حسن بن علي بن ابي طالب(ع)، معروف به مجتبي(ع)، دومين امام شيعيان است. وي در پانزدهم ماه مبارك رمضان سال دوم و به روايتي صحيح تر، سال سوم هجري قمري در حيات جدش پيامبراكرم(ص) در مدينه منوره ديده به جهان گشود.

پدرش امام علي ابن ابي طالب(ع)، جانشين و داماد پيامبر(ص) و نخستين امام شيعه و چهارمين خليفه اسلامي و مادرش حضرت فاطمه زهرا(س) دختر رسول گرامي اسلام(ص) و برترين زنان جهان آفرينش مي باشد.

امام حسن مجتبي(ع) در فضا و خانواده اي ديده به جهان گشود كه مهبط وحي و محل نزول فرشتگان الهي بود؛ همان خانواده اي كه به گواهي قرآن مجيد، تمامي اعضاي آن، پاك و پاكيزه بوده و هيچ گونه پليدي و پلشتي در آن ها راه ندارد و بدين جهت مورد تحسين و تمجيد مكرر خداوند متعال در قرآن كريم قرار گرفته اند.

امام حسن مجتبي(ع) نخستين فرزند حضرت علي(ع) و فاطمه زهرا(س) بود، بدين جهت تولد وي، موجب شادماني آن دو و پيامبر اسلام(ص) و تمامي محبان اهل بيت(ع) گرديد.

پيامبر(ص) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند و بنا به درخواست پدر و مادرش، از جانب خداي متعال، نام "حسن" را برايش برگزيد.

لقب هاي امام حسن مجتبي(ع) عبارتند از: سبط اكبر، سبط اول، طيب، قائم، حجت، تقي، زكي، مجتبي، وزير، اثير، امير، امين، زاهد و برّ. وليكن معروفترين آن ها، لقب شريف "مجتبي" است و شيعيان وي را "كريم اهل بيت" مي نامند.

كنيه وي، ابومحمد بوده است.

امام حسن مجتبي(ع) مورد علاقه شديد پيامبراسلام(ص) بود، بدين جهت از آغاز طفوليت در دامن مهرانگيز جدش رسول خدا(ص)، پدرش اميرمؤمنان علي(ع) و مادرش فاطمه زهرا(س) رشد و كمال يافت و به عنوان يك انسان كامل و يك امام عادل و شايسته براي جهانيان به ارمغان آورده شد.

پيامبراسلام(ص) در حديثي، درباره مقام و فضيلت نور ديده اش حسن مجتبي(ع) فرمود: اما حسن، به درستي كه وي پسر و فرزند من و از من است. او نور چشمم، روشنايي قلبم و ميوه دلم مي باشد. وي، سرور جوانان اهل بهشت و حجت خدا بر امت است. فرمان او، فرمان من است و گفتار او، گفتار من است. هر كه از او پيروي كند، از من پيروي كرده است و هر كه از دستور او سرپيچي كند، از من سرپيچي كرده و از من نيست. من هر گاه به او نظر مي كنم به ياد جريانات پس از خود مي افتم كه وي را تضعيف مي كنند؛ حال او به همان گونه ادامه مي يابد، تا اين كه از روي ستم و دشمني، وي را با زهر به شهادت مي رسانند. در آن هنگام، فرشتگان آسمان در مرگش گريه مي كنند. هم چنين هر چيزي ]در روي زمين[ از جمله پرندگان آسمان، ماهي هاي درياها و اقيانوس ها در فقدان او سوگوارند.

 

حركت مسلم بن عقيل(ع) به سوي كوفه در سال 60 هجري قمري

پس از آن كه اهالي كوفه، به ويژه شيعيان اين شهر از حضور امام حسين(ع) در مكه معظمه و امتناع وي از بيعت با يزيد بن معاويه باخبر شده و جنبش بزرگي در كوفه ايجاد نمودند و آن حضرت را با ارسال نامه هاي بي شمار به سوي خود دعوت كردند، امام حسين(ع) تصميم گرفت دعوتشان را پذيرفته و با فرستادن نخستين نماينده خويش به سوي آنان، عملاً رهبري قيام بر ضد دستگاه جبار بني اميه را بر عهده گيرد و از آن پس حكومت سراسر تباهي يزيد را با يك جنبش بزرگ مردمي و مذهبي روبرو كند.

 

آن حضرت وضو گرفت و ميان ركن و مقام در مسجدالحرام، دو ركعت نماز به جاي آورد و پس از نيايش و راز و نياز در درگاه احديت، پسرعمويش مسلم بن عقيل را به حضور طلبيد و او را از وضعيت كوفه باخبر گردانيد و به وي فرمود كه مي خواهد او را به عنوان نماينده خويش به كوفه بفرستد، تا قيام اهالي اين شهر را سامان بخشد.

مسلم بن عقيل(ع) با روحيه باز و نشاط بالا، درخواست امام(ع) را پذيرفت و براي اين مأموريت خطير اعلان آمادگي نمود.

آن گاه امام حسين(ع) نامه اي براي مردم كوفه نوشت و به مسلم بن عقيل(ع) سپرد تا براي اهالي كوفه قرائت كند. نامه امام(ع) به اين قرار است: به نام خداوند بخشايندهّ مهربان. از حسين بن علي(ع) به جامعه مؤمنين و مسلمين. اما بعد، هاني و سعيد آخرين فرستادگانتان، نامه هاي شما را به من تسليم نمودند. من از مضمون نامه هاي شما آگاه شدم. نوشته ايد: ما امامي نداريم، به سوي ما بيا شايد خداوند به وسيله تو ما را هدايت فرمايد.

من برادرم و پسرعمويم و شخصيت مورد وثوق و مورد اعتماد از ميان خاندانم، يعني مسلم بن عقيل را به سوي شما مي فرستم. اگر او براي من بنويسد كه نظر اكثريت شما، به ويژه فرزانگان و مردان شايسته و شاخص شما مطابق با نامه هايي است كه به من نوشته ايد، به سوي شما خواهم آمد، انشاءالله. به جان خودم سوگند ياد مي كنم كه امام بر حق تنها كسي است كه بر اساس كتاب خدا حكومت كند و در جامعه به داد رفتار نمايد و حق را پذيرا باشد و خود را بر انجام دستورات دين ملزم و متعهد بداند. والسلام.

امام حسين(ع) به مسلم بن عقيل(ع) سفارش هاي لازم را نمود و وي را با آخرين نامه رسانان؛ يعين قيس بن مسهر صيداوي، عماره بن عبدالله سلولي، عبدالله بن شداد و عبدالرحمن شداد، در تاريخ 15 رمضان سال 60 قمري به سوي كوفه اعزام نمود.

گفتني است كه مسلم بن عقيل، برادرزاده و داماد اميرمؤمنان علي بن ابي طالب(ع) است و با دخترش رقيه ازدواج كرد. وي از مردان دلير بني هاشم، اهل علم و داراي بينش وسيع سياسي و مذهبي و پيرو خالص ولايت و امامت بود.

مسلم بن عقيل(ع) از مكه معظمه به مدينه منوره رفت و در آن جا با خانواده اش خداحافظي نمود و به همراه دو فرزندش و دو راهنما از طايفه بني قيس، از بي راهه حركت كرد تا هم زودتر به مقصد برسد و هم از چشم نگهبانان حكومتي و راهبان ها در امان بماند.

 

درگذشت «ابوبكرمحمدبن عباس خوارزمي» در سال383هجري قمري

«ابوبكرمحمدبن عباس خوارزمي» دانشمند و اديب معروف در سال383هجري قمري درنيشابور درگذشت. وي حافظه اي قوي داشت و در حفظ اشعار و اخبار عرب و نيز« لغت، نحو، شعر، و ادب عرب» استاد بود.

 

شهادت «آيت الله قدوسي» در سال1360هجري شمسي

«آيت الله قدوسي» دادستان كل انقلاب اسلامي در سال1360هجري شمسي بر اثر انفجار بمب به دست عوامل منافقان كوردل در ساختمان مركزي دادستاني كل انقلاب به شهادت رسيد. ايشان پس از پيروزي انقلاب به فرمان حضرت امام خميني(ره) به دادستاني كل انقلاب منصوب شد ودر اين سمت به شهادت رسيد. امام راحل در بخشي از پيامشان به مناسبت اين واقعه فرمودند: اينجانب ساليان طولاني از نزديك بااوسابقه آشنايي داشتم و آن بزرگوار را به تقوي و حسن عمل واستقامت و مقاومت و تعهد درراه هدف مي شناختم. فعاليت هميشگي اوبرضد رژيم طاغوت ازنكات برجسته زندگي اين عالم شهيد است.

 

شهادت سرهنگ «هوشنگ وحيد دستجردي» در سال1360هجري شمسي

سرهنگ «هوشنگ وحيد دستجردي» رئيس شهرباني جمهوري اسلامي ايران كه درحادثه بمب گذاري دفترنخست وزيري مجروح شده بود، به شهادت رسيد. اودرسال 1328شمسي واردآموزشگاه شهرباني شد و دوره هاي تخصصي را گذراند. سرهنگ وحيد دستجردي درتيرماه سال1357 شمسي باز نشسته شد اما بعد ازپيروزي انقلاب اسلامي مجددا به كاردعوت شد . وي هنگام شهادت، رئيس شهرباني بود.