ای مردم! هر که از خدا خیر خواهد توفیق یابد و هرکه سخن او را راهنمای خویش گیرد، به راست‌ترین راه هدایت شود که همسایه خدا در امان است و دشمنش هراسان.

کسی که بزرگی خدا را بشناسد، سزاوار نیست که خود را بزرگ بخواند؛ چرا که بلندپایگی کسانی که از عظمت خدا آگاه‌اند، در آن است که پیش او فروتنی کنند و سلامت آنان که قدرت و توانایی‌اش را می‌شناسند، در این که در برابرش تسلیم باشند. پس ای مردم، از حق نگریزید چنان که آدم تندرست از بیمار مبتلا به گری بگریزد؛ و از آن روی نگردانید چنان که شفا یافته از بیمار روی گرداند.

و بدانید که راه درست را نخواهید شناخت مگر آن که کسانی را بشناسید که آن راه را وا گذاشته‌اند؛ و با کتاب خدا پیمان استوار نخواهید بست مگر آن که پیمان‌شکنان آن را بشناسید و تا آن که قرآن را رها کرده نشناسید، به قرآن چنگ نتوانید انداخت. پس رستگاری را از اهل آن بجویید که دانش به آنان زنده است و جهل از دانش آنان فرومرده. آنها کسانی‌اند که حکمشان از دانششان خبر می‌دهد و سکوتشان از گفتارشان حکایت دارد و باطنشان از ظاهرشان هویداست. آنان نه با دین مخالفت می‌کنند، نه در آن دچار اختلاف می شوند. دین در میانشان گواهی است راست و خاموشی است گویا.

برگردان ساده شده بخش پایانی خطبه 147 نهج‌البلاغه

مناف يحي پور

همشهری آنلاین