نخستين روزي كه استعمار غرب پا به تنگه هرمز گذاشت
چهاردهم اكتبر سال 1515 ـ در آن زمان كه ايران فاقد نیروی دريايي بود (زمان شاه اسماعيل صفوي) ـ درياسالار پرتغالي آلفونس دا آلبوكركي (آلفونسو دو آلبوكرك) با چند كشتي توپدار و یگان تفنگدار وارد تنگه هرمز شد و بعدا جزاير استراتژيك آن ناحيه را تصرف كرد. تنگه هرمز دروازه خليج فارس است ـ خليجي كه 970 كيلومتر طول دارد. آلبوكرك نخستين نظامي غرب بود كه از راه دريا به خليج فارس تجاوز مسلحانه كرده است. وي در عين حال نخستين دريانورد غرب است كه به اهميت استراتژيك خليج فارس به عنوان بازوي اقيانوس هند پي برده و آن را اعلام کرده بود.آلبوكرك كه از ده سال پيش از آن به تصرف سرزمين هاي مشرق زمين دست زده بود به خوبي مي دانست كه پرتغال يك ميليون و پانصد هزار نفري نمي تواند در همه مناطق متصرفه مهاجرنشين تاسيس كند؛ بنابراين كوشش داشت كه با بكارگيري بوميان هر محل، اقتدار پرتغال را براين مناطق برقرار سازد و حفظ كند.
آلبوكرك آغازگر تجاوزي شده است كه هنوز ادامه دارد و قدرت هاي غرب بدون اين كه حقي داشته باشند در آبهاي كشورهاي دوردست مداخله مي كنند و اين مداخله را كه بارها به برخورد نظامي انجاميده است «حفظ منافع حياتي!» خود نام نهاده اند.
آلبوكرك پس از بازگشت از منطقه هرمز به پايگاه اصلي و دائمي اش در گواي هند با حكم عزل خود كه از پرتغال ارسال شده بود رو به رو شد و از فرط اندوه 16 دسامبر سال 1515 دق كرد و درگذشت!.
بادرگذشت آلبوكرك، مسئله اشغال ناحيه هرمز حل نشد. بعدا شاه عباس يکم با كمك انگليسي ها ــ رقباي پرتغال ــ ناحيه اشغال شده ايران را پس گرفت، ولي همين اتحاد او با انگليسي ها باعث گسترش نفوذ و بعدا سلطه آنان بر منطقه خليج فارس و امضاي پيمان «تروشيل» در 1820 با شيوخ امارات هفتگانه شد و سلطه خود را رسميت داد كه آثار آن هنوز زدوده نشده است. انگليسي ها به همين دليل، تا نيمه دهه 1930 تلاش بسيار كردند كه ايران داراي نيروي دريايي موثر نشود و ....
انگليسي ها نيروهاي نظامي ثابت خودرا از دهه 1970 از شرق سوئز ازجمله خليج فارس بيرون برده اند که بتدريج آمريکا برجاي آنان نشسته و بحرين را مقر فرماندهي نظامي خود در خليج فارس قرارداده است. جنگ عراق با ايران و نيز تصرف کويت توسط صدام حسين بهانه و فرصت لازم را براي دولت واشنگتن فراهم ساخت تا استقرار خودرا در خليج فارس دائمي سازد. فروپاشی شوروي استقرار آمريکا در خليج فارس را کاري بلامنازع ساخته است.

خروج آلمان از جامعه ملل و كميسيون خلع سلاح

دولت وقت آلمان (هيتلر) 14 اکتبر 1933 جامعه ملل را دستگاهي بي معنا، بي خاصيت، بدون توجه به واقعيت هاي روز و فاقد توان اجرايي اعلام كرد و از عضويت آن خارج شد.
هيتلر كه از ژانويه 1933 قدرت مطلق را در آلمان به دست گرفته بود اعلام داشت كه در جامعه ملل، به آلمان به چشم كشور درجه 2 نگاه مي کنند و لذا عضويت در چنين مجمعي بي معنا است. وي در همين روز عضويت آلمان در كميسيون خلع سلاح را لغو كرد و اعلام داشت اين كميسيون هنگامي مفيد است كه همه كشورهاي عضو ان متساويا خلع سلاح شوند، نه فقط بعضي كشورها. طبق قراردادهاي پایان جنگ جهاني اول (قراردادهاي ورساي)، آلمان از داشتن برخي تسليحات و تجهيزات نظامي محروم شده بود.
هيتلر ضمن اعلام خروج آلمان از عضويت جامعه ملل گفت كه آلمان براي دفاع از خود بار ديگر مسلح خواهد شد. او سپس دولتهاي پيشين آلمان، پس از جنگ جهاني اول و پيش از خود، را خائن خواند و گفت كه دولت حزب نازي چيز ديگري است. هيتلر با اين عمل، غروررا به آلماني ها بازگردانيد و آنان را پشت سر خود متحد كرد.