رویدادهای مهم 4 مهر در گذرتاريخ

شهادت شهيد محمدباقر منصوری (1371ش)
اشاره:
شهرستان بيجار از استان کردستان در سال ۱۳۴۳ش شاهد ولادت کودکي به‌نام محمدباقر بود: شهيد محمدباقر منصوري. او روزهاي زيباي کودکي‌اش را در کنار خانواده سپري کرد. سال ۱۳۴۹ش آموختن را آغاز نمود و تا پايان سال دوم مقطع راهنمايي درس خواند. ۱۵ ساله بود (سال ۱۳۵۸ش) که به عضويت افتخاري مرکز فرهنگي سپاه پاسداران شهرستان بيجار درآمد. در سال ۱۳۶۷ش به‌عنوان پاسدار نمونه مورد تقدير قرار گرفت و مسئوليت‌هاي متعددي از جمله آموزش نيروهاي بسيجي و مسئول امور رده‌هاي بسيج، تسليحات سپاه، گروهان عملياتي سياسران، ستاد ناحيه مقاومت جعفر‌آباد، قائم‌مقام گردان عملياتي حسين‌آباد و فرماندهي گردان ادوات تيپ ۲ ويژه سقز را پذيرفت. محمدباقر در تاريخ چهارم مهرماه سال ۱۳۷۱ هجري شمسي در سن بيست و هشت سالگي در جريان يک درگيري با ضد انقلاب، خودروي وي به داخل دره سقوط کرد و در منطقه عملياتي سرتون سقز، سکوي پرواز عاشقانه او به ديار جاويدان عشق گرديد. مزار مطهر شهيد محمدباقر منصوري در گلزار شهداي شهرستان بيجار قرار دارد.

اعتراض مردم تهران نسبت به كمبود نان و ارزاق عمومي (1304 ش)
اشاره:
در اواخر تابستان 1304، به علت كمبود گندم و آرد، ميزان دريافت آرد نانوايي‏هاي تهران از سهميه معين شده كمتر شد و تهيه نان در شهر با سختي روبرو گرديد. ادامه اين مشكل، موجب نارضايتي مردم از دولت شد. در روزهاي آغازين مهرماه، جمعيت زيادي از زنان و مردان معترض به منازل علما رفتند و در روز چهارم مهر جمعيتي در حدود بيست هزار نفر به سمت مجلس حركت كردند و در مقابل مجلس به نمايندگان اهانت نمودند. در اين حال، رضاخان سردار سپه، دستور تيراندازي داد و تعدادي كشته و مجروح شدند و حكومت نظامي اعلام شد. در اين فرصت حكومت نظامي، رضاخان مخالفان خود را به بهانه بازداشت عاملان بلواي نان دستگير نمود و آرامش را به تهران بازگرداند. در واقع سردار سپه با آشوب آفريني نسبت به تأمين نان، هم مجلس را مرعوب نمود، هم قدرت خود را نشان داد و هم موجبات تنفر و بدبيني مردم را نسبت به نمايندگان فراهم ساخت. اين جنبش‏ها در اواخر مهرماه به نهضتي بر ضد قاجار تبديل شد و رضاخان كه خود را فعّال مايشاء و همه كاره ايران مي‏دانست در تصميم خود بر انقراض قاجار و ايجاد سلسله پهلوي راسخ‏تر شد. تا اين كه يك ماه بعد در نهم آبان 1304 به آرزوي ديرينه خود يعني كسب قدرت مطلق رسيد.

اشغال بُستان توسط اشغالگران بعثي در روزهاي آغازين جنگ (1359 ش)
اشاره:
هجوم نيروهاي عراقي به خوزستان بعد از 31 شهريور 1359 از محورها و معابر متعدد و با به کارگيري نيروهاي زرهي و مکانيزه مجهز ، باعث تصرف بخش هاي وسيعي از استان زرخيز خوزستان به بستان حمله کرد و با اشغال بستان و 70 روستاي اطراف آن عده اي از اهالي اين شهر را شهيد و به اسارت خود در آورد و جنايات بي شماري را نيز در اين منطقه مرتکب گرديد. و در ادامه پيشروي خود ، شهر سوسنگرد را نيز به تصرف در آوردند . در شمال رود کرخه نيز با تصرف ارتفاعات الله اکبر پادگان نظامي دشت آزادگان مورد تهديد قرار گرفت و علي رغم اجراي چندين عمليات کوچک و بزرگ تا مهر ماه 60 اين مناطق همچنان در تصرف دشمن بود.

درگذشت استاد «عبدالكريم روشن تهراني» عارف معاصر (1371 ش)
اشاره:
حاج ميرزا عبدالكريم روشن تهراني عارف و استاد برجسته معاصر، در سال 1282 ش در تهران به دنيا آمد. اشتياق تفحّص در مباني عرفان و فلسفه، او را به سوي فراگيري علوم اسلامي كشاند. وي در اين زمينه از استادان بنام عصر خود، دانش آموخت و پس از چندي، خود، در رديف استادان برجسته عرفان قرار گرفت. حاج ميرزا عبدالكريم روشن تهراني، مدتي در دانشكده الهيات دانشگاه تهران تدريس كرد كه شاگردان بسياري از محضر درسش بهره گرفتند. وي در 89 سالگي درگذشت.

رویدادهای مهم 8 ذي القعده درگذر تاریخ

ولادت ملاعبدالله مدرس گرجى، عالم دینی قرن چهاردهم (1313ق)
اشاره:
ملاعبدالله مدرس گرجى، فرزند عبدالکریم مدرس گرجى، تحصیلات مقدماتى را نزد برادرش محمد شروع و بعد‌ها در محضر ملاعبدالعظیم مجتهد و چند تن دیگر از علماى کردستان به پایان رساند و به دریافت اجازه موفق شد که این اجازات و مدارک او بعد‌ها به تصویب و تأیید وزارت معارف و اوقاف نیز رسید. او تا پایان عمر مرتباً به تدریس و تحشیه و تألیف و مطالعه و یادداشت نکات علمى و ادبى و نیز امامت و ارشاد مردم سنندج در مجسد ملاویسى مشغول بود. وى در تصوف و عرفان نیز داراى مقام بود. ملاعبدالله مدرس گرجى در تمام رشته‏هاى علمى و ادبى و دینى از صرف و نحو و منطق و کلام و تفسیر و حدیث و غیره وارد بود و آن‌ها را تدریس مى‏نمود.
ملاعبدالله مدرس گرجى در سال ۱۴۰۵ هجری قمری در سنندج به دیار باقی شتافت. فهرست آثار وى به این شرح است: رساله‏اى در ابطال جواز الصلاة فى الحضر بلا وجود عذر و المطر به عربى؛ رساله‏اى در منطق به فارسى با تفریظ ملاخالد مفتى‏زاده و ملاعبدالمجید اصولى؛ رساله‏اى در پیام به برادران دینى و خطاب به عموم مسمانان جهان به فارسى که به تقریظ سیدعبدالعزیز شیخ‏الاسلام کردستان و ادیب حبیب‏الله کاشترى رسیده است؛ کشف الغوایه در رد شبهات؛ رساله‏اى به فارسى در حساب و جبر؛ رساله‏اى به فارسى درباره وجوب حجاب در اسلام؛ رساله‏اى در مناسک حج؛ مولودنامه کردى؛ تحقیق النسخ در رد متعرضین نصارى و چند کتاب دیگر.

درگذشت «ابوالحسن علي بن عمر بن احمد دارقطني» محدث و فقيه(385 ق)
اشاره:
علي بن عمر دارقُطني، پس از طي مراحل مقدماتي تحصيل، به مصر و شام سفر كرد و از محضر اساتيد مشهور آن زمان كسب فيض نمود. وي در تفسير، فقه، شعر و ادبيات نيز مهارت بسياري داشت. از جمله آثار اين دانشمند مسلمان، السُّنن دارقطني و نيز المختلف و المؤتلف نام دارند. دارقطني اكثر ديوان‏هاي شعر عرب را از حفظ داشت. دار قطني در جوار قبري معروف به كَرَخي در بغداد مدفون مي‏باشد.

* درگذشت «شيخ فخرالدين ابراهيم بن شهريار عراقي همداني»،
شاعر بزرگ ايراني(688 ق)
اشاره:
شيخ فخرالدين عراقي در 18 سالگي به هند رفت و در خدمت مشايخ بزرگ آن سامان، سير و سلوك را برگزيد. پس از چند سال، در قونيه به مجلس شيخ صدرالدين قونوي راه يافت و كتاب لمعات را نگاشت. عراقي در اواخر عمر به مصر و شام سفر كرد و در همان جا درگذشت و در جوار قبر محي الدين ابن عربي در دمشق مدفون گرديد. كلام عراقي، ساده، استوار و استادانه است. در غزل‏ها، تركيبات و ترجيع‏هاي وي، شور و شوقي بي‏مانند كه نشانه‏ي التهاب دروني اوست ديده مي‏شود. اين شوق، گاه با تامّل در معارف و حقايق عرفاني همراه و گاه با توصيفات بديع و كم سابقه‏اي از حالات سالكان و واصلان، آميخته است.

رحلت فقيه و اصولي بزرگ آيت‏الله «ملاحسين بن محمد بن جعفر فشاركي» (1353 ق)
اشاره:
آخوند ملامحمد حسين فشاركي از علماي بزرگ شيعه، فقيه، متكلم، رجالي، اصولي و اديب در سال 1266 ق در اصفهان به دنيا آمد. وي در اصفهان از شاگردان برادر خود، ملامحمدباقر فشاركي و نيز حاج شيخ محمدباقر مسجدشاهي و در نجف از شاگردان ميرزا حبيب الله رشتي و شيخ زين‏العابدين مازندراني بود. او از اساتيد روايتي آيت‏الله مرعشي نجفي است. حاشيه‏ي رسايل و حاشيه‏ي طهارت شيخ انصاري از تاليفات اوست. وفاتش در اصفهان روي داد.

رحلت فقيه بزرگوار آيت الله «ميرزا عبدالرحيم سامت» (1420 ق)
اشاره:
آيت الله ميرزا عبدالرحيم سامت در سال 1321 ق در قزوين به دنيا آمد و پس از فراگيري دروس مقدماتي در قزوين وارد اصفهان و سپس حوزه‏ي علميه‏ي قم گرديد. از آن پس به اصفهان و سپس به نجف رفت و خوشه‏چين معارف اسلامي آيات‏عظام سيدابوالحسن اصفهاني، آقاضياء عراقي و ميرزاي ناييني شد و به درجه‏ي اجتهاد نايل آمد. پس از اقامت ده ساله درنجف اشرف به زادگاه خود
بازگشت و بيش از نيم قرن به تدريس، تبليغ دين و اقامه‏ي نماز جماعت پرداخت. نقش ايشان در احياي حوزه‏ي علميه‏ي قزوين و نيز رهبري نهضت امام خميني در قزوين بسيار ممتاز است. سرانجام اين دانشمند فرزانه در 25 بهمن 1378 ش برابر با هشتم ذيقعده‏ي سال 1420 ق در سن 99 سالگي دار فاني را وداع گفت و به ديدار معبود شتافت.