اعمال و عبادات

سوّم شعبان از اعياد و از ايام بافضيلت سال است. زيرا در اين روز امام سوّم شيعيان، حضرت ابي عبدالله الحسين(ع) ديده به جهان گشود و براي چنين روزي اعمال و عباداتي بيان شده است، كه به برخي از آن ها اشاره مي كنيم:

1ـ دو ركعت نماز در شب سوم شعبان، كه در هر ركعت، پس از سوره حمد، بيست و پنج بار سوره توحيد (قل هو الله احد) قرائت گردد.

از پيامبراكرم(ص) روايت شد كه هر كسي اين نماز را به جاي آورد خداوند سبحان در روز قيامت، هشت در بهشت را برايش مي گشايد و هفت در آتش جهنم را بر رويش مي بندد و او را به هزار پوشش زينتي و هزار تاج مزين مي كند.

2ـ روزه گرفتن در روز سوم شعبان.

3ـ خواندن دعا و مناجات.

به نقل شيخ طوسي(ره)، توقيعي به دست قاسم بن علاء همداني، وكيل امام حسن عسكري(ع) رسيد، مبني بر اين كه مولاي ما اباعبدالله الحسين(ع) در روز پنج شنبه، سوم شعبان ديده به جهان گشود، پس اين روز را روزه بگير و اين دعا را بخوان: اللهم اني اسئلك بحق هذا المولود في هذا اليوم الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته …

هم چنين خواندن دعاهايي كه خود اباعبدالله الحسين(ع) در آخرين روز حياتش، هنگامي كه دشمنان خدا وي را احاطه كرده بودند، خوانده بود: اللهم انت متعالي المكان، عظيم الجبروت، شديد المحال، غني عن الخلائق …

 

ميلاد مسعود امام حسين(ع) در سال چهارم هجري قمري

امام حسين(ع) فرزند اميرمؤمنان علي بن ابي طالب(ع) و فاطمه زهرا(س)، دومين فرزند آن دو بزرگوار و محبوب پيامبراكرم(ص) بود.

بر اساس احاديث و روايات متعدد، تولد امام حسين(ع) و شهادت مظلومانه اش به دست دشمنان اسلام، پيش از تولد آن حضرت، از سوي جبرئيل امين و پيامبر عظيم الشأن پيش گويي شده بود. از جمله آن ها، حديث ذيل است:

امام صادق(ع) فرمود: جبرئيل امين بر رسول خدا(ص) فرود آمد و عرض كرد: اي محمد! به راستي خداي سبحان تو را بشارت داد به مولودي از دخترت فاطمه زهرا(س)، وليكن امتت وي را پس از تو خواهند كشت.

پيامبر(ص) فرمود: اي جبرئيل! سلامم را به پروردگار برسان و بگو مرا به مولودي كه امتم، پس از من وي را مي كشند، نيازي نيست.

جبرئيل امين به سوي آسمان عروج كرد و سپس بازگشت و همان پيام را تكرار كرد.

پيامبراكرم(ص) نيز گفتار پيشين خود را تكرار كرد و از پذيرش مولودي كه مسلمانان وي را مي كشند امتناع نمود.

جبرئيل براي بار سوم فرود آمد و گفت: اي محمد! پروردگار سبحان سلامت مي رساند و تو را به اين امر مهم بشارت مي دهد كه امامت و ولايت را در نسل تو قرار داده است. پيامبر(ص) با دريافت اين پيام شادمان شد و گفت: پذيرفتم و به آن خرسندم. آن گاه پيامبر(ص) اين پيام مهم الهي را به اطلاع دخترش حضرت فاطمه زهرا(س) رسانيد و فاطمه(س) در نهايت ادب، پاسخ داد: پدرجان! مرا به فرزندي كه امتت او را مي كشند، نيازي نيست.

پيامبر(ص) بشارت خداوند منان را به فاطمه زهرا(س) ابلاغ كرد و گفت: دخترم فاطمه! همانا خداوند سبحان امر مهم امامت و ولايت و وصايت را در ذريه من ]از همين مولود[ قرار داده است.

فاطمه(س) با شنيدن اين بشارت الهي و تضمين غيرقابل خدشه پروردگار، به پدر ارجمندش گفت: پدرجان! من نيز به تولد اين مولود خجسته خرسندم.

بنابراين، پيامبراكرم(ص) و دخترش فاطمه زهرا(س) و دامادش علي مرتضي(ع) و جبرئيل امين و فرشتگان الهي، همگي منتظر مولود مبارك آثار بوده و براي ديدنش لحظه شماري مي كردند. سرانجام، انتظار به پايان رسيد و در روزي مبارك از ايام مبارك شعبان، از دامن پاكيزه فاطمه زهرا(س)، نور جهان آراي امام حسين(ع) آشكار گرديد و اين نوزاد گران مقام، پا به هستي و حيات دنيوي گذاشت و شادماني فرشتگان و آدميان را فراهم كرد.

از امام صادق(ع) روايت شد: هنگامي كه امام حسين(ع) ديده به جهان گشود، جبرئيل امين از سوي پروردگار متعال مأمور گرديد تا همراه هزار فرشته، جهت تهنيت و شادباش گويي به نوزاد فاطمه زهرا(س)، به زمين فرود آيند.

داستان "فطرس" و رهايي اين فرشته الهي از عذاب و كيفر خدايي، به بركت تولد امام حسين(ع) در همين حديث بيان گرديده است.

درباره تاريخ تولد امام حسين(ع) اتفاق چنداني ميان مورخان و سيره نويسان نيست. برخي روز پنجم شعبان سال چهارم قمري، برخي سوم شعبان و برخي ديگر، روزهاي نخست شعبان (بدون تعيين روز ولادت) را زادروز آن حضرت مي دانند.

ولي مشهور ميان شيعيان، بر اساس توقيع شريفي كه به دست قاسم بن علاء همداني، وكيل امام حسن عسكري(ع) رسيد، تولد اباعبدالله الحسين(ع) در روز سوم شعبان بوده است.

نام شريف امام حسين(ع) در تورات "شبير" و در انجيل "طاب" و كنيه اش ابوعبدالله و لقب هايش سبط، سبط ثاني، سيّد، سيّد شباب اهل الجنه، رشيد، طيب، وفّي، مبارك، زكي و تابع لمرضاه الله مي باشد.

پيامبراكرم(ص) در حديثي، درباره امام حسن(ع) و امام حسين(ع) فرمود: من أحب الحسن و الحسين أحببته، و من أحببته أحبه الله، و من أحبه الله أدخله الجنه، و من أبغضهما ابغضته، من أبغضته أبغضه الله، من أبغضه الله أدخله النار.

 

ورود امام حسين(ع) به مكه معظمه در سال 60 هجري قمري

امام حسين(ع) پس از آن كه از درخواست عامل مدينه براي بيعت با يزيد بن معاويه امتناع كرد و به صورت اعتراض آميز، شهر مدينه را ترك و به سوي مكه حركت كرد، در شب جمعه، سوم شعبان سال 60 هجري قمري وارد مكه معظمه گرديد و به هنگام ورود، اين آيه را تلاوت مي كرد: و لَمّا تَوَجّهَ تِلْقاءَ مَدْيَن قالَ عَسي رَبّي اَنْ يَهْدِيَني سَواءَ السَّبيل.

 

حركت آن حضرت از مدينه، در 28 رجب و ورودش به مكه در سوم شعبان و در كل، به مدت پنج روز در راه بود.

پس از آن كه وارد مكه معظمه گرديد، اهالي اين شهر مقدس به استقبالش شتافتند. بزرگان و صاحب نفوذان مكه ]اعم از ساكنان دايمي و زايران و حاجيان[ هر روز به زيارتش رفته و از محضر پرفيض وي بهره مند مي شدند.

عبدالله بن زبير كه يك روز پيش از حركت آن حضرت از مدينه، به سوي مكه گريخته و در اين مكان مقدس، پناه گرفته بود، اميد بسيار داشت كه اهالي مكه وي را در مبارزه با يزيد بن معاويه همراهي كرده و وي را در دست يابي به حكومت ياري كنند. ولي با تشريف فرمايي امام حسين(ع) به مكه، اكثر مردم با امام حسين(ع) ارتباط برقرار كرده و از اهداف و انگيزه هايش باخبر شدند و بدين لحاظ عبدالله بن زبير را به حاشيه راندند. بدين جهت عبدالله بن زبير در باطن، از آمدن امام حسين(ع) به مكه معظه، ناخرسند بود و دلش مي خواست كه آن حضرت به هر بهانه اي، اين شهر را ترك كند و زمينه را براي بلند پروازي هاي وي فراهم نمايد. امام حسين(ع) بدون در نظر گرفتن جاه طلبي هاي عبدالله بن زبير و سخت گيري هاي عاملان و مأموران يزيد، به روشن گري مسلمانان در مكه پرداخت.

آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذي حجه، به مدت چهار ماه و پنج روز در مكه معظمه اقامت نمود و پس از آن كه با دعوت انبوه و سراسري كوفيان مواجه گرديد، در هشتم ذي حجه سال 60 قمري، مكه معظمه را به قصد كوفه ترك كرد.

 

تولد حاج ميرزا حسين اصفهاني در سال1251هجري شمسي

حاج ميرزا حسين اصفهاني ازعالمان بزرگ قرن 13هجري قمري در سال1251هجري شمسي متولد شد. اصفهاني بعد ازاتمام تحصيلات اوليه دريزد، ازطريق هندوستان به مكه رفت و بعد ازمدتي درتهران اقامت گزيد. ازتأليفات ميرزا حسين اصفهاني« بَحرُ الحَقايق، تفسيرقرآن و زُبدَةُ‌ الاَسرار» را مي توان نام برد.

 

تولد مرحوم آيت الله خادمي فرزند آقا سيد جعفرخادم الشّريعه در سال1319هجري قمري

مرحوم آيت الله خادمي فرزند آقا سيد جعفرخادم الشّريعه در سال1319هجري قمري در اصفهان بدنيا آمد. آيت الله خادمي پس از كسب درجه اجتهاد درنجف به اصفهان بازگشت و به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. وي درعرصه سياست نيز فعاليت گسترده اي داشت و مبارزات خود را اززماني آغازكرد كه رضاخان اقدام به كشف حجاب بانوان كرد. آيت الله خادمي همچنين درملي شدن صنعت نفت با آيت الله كاشاني همكاري كرد و با شهيد نواب صفوي رهبرفداييان اسلام ارتباط نزديك داشت. آيت الله خادمي دردوران انقلاب اسلامي همگام و همراه با مردم مبارز براي دستيابي به حكومت اسلامي مبارزه كرد. آيت الله خادمي دردو دوره ازمجلس خبرگان حضورداشت. ازتأليفات وي «رهبرسعادت يا دين محمد» را مي توان برشمرد.

 

تصويب قانون كاپيتولاسيون در سال 1343 هجري شمسي

طبق اين قانون، مأمورين سياسي و مستشاران خارجي در ايران از تقعيب قانون و جزايي مصون هستند و در صورت ارتكاب جرم يا عمل خلاف قانون به كشورشان جهت بررسي يا محاكمه عودت داده خواهند شد. رژيم پهلوي از ترس عكس‌العمل مردم خبر تصويب اين قانون را تا مدتي اعلام نكرد.

درگذشت دكتر حميد عنايت نويسنده و مترجم در سال 1361هجري شمسي

دكتر حميد عنايت نويسنده و مترجم تواناي ايراني  در سال 1361هجري شمسي با زندگي وداع كرد. ايشان پس از اخذ درجه كارشناسي در ايران براي ادامه تحصيل به انگلستان سفر كرد و بعد از دريافت دكتري در رشته اقتصاد و علوم سياسي از دانشگاه لندن به وطن بازگشت. دكتر عنايت از آن پس به تدريس و تحقيق در دانشگاه تهران مشغول شد و در مدت عمر كوتاه خود كتابها و مقاله‏هاي متعدد در زمينه فلسفه و انديشه سياسي تأليف و ترجمه كرد. از اين استاد فرزانه آثار ارزشمندي چون سيري در انديشه سياسي غرب ؛ تاريخ طبيعي دين ؛ واسلام و سوسياليزم باقيمانده است .

 

درگذشت استاد سيف اللهي يزداني هنر خوشنويس در سال 1362هجري شمسي

استاد سيف اللهي يزداني هنر خوشنويسي بويژه خط نستعليق در سال 1362هجري شمسي بدرود حيات گفت. استاد يزداني در زادگاهش دامغان و سپس به تهران به هنر آموزي پرداخت و سالها نزد استاد عل ياكبر كاوه شاگردي كرد. از جمله آثار استاد سيف الله يزداني كتابت قرآني زيبا و نفيس به خط نستعليق و كتابت آثار چون شمع، جمع، ديوان حافظ. شاهنامه بايسنقري و ترجيح بند هاتف را مي توان نام برد .