رویدادهای مهم11 در گذرتاريخ
شهادت شهيد علی حسين‏ زاده (1364ش)
اشاره:
شهيد علي حسين‏زاده به سال ۱۳۳۴ هجری شمسی در اردکان قدم به عرصه حیات گذاشت. شهرستان اردکان، روزهاي کودکي و نوجواني او را به نظاره نشست و علي تحت تربيت عالمانه خانواده‏اش پرورش يافت. شاید در سایه همین تربیت دینی - اسلامی بود که علی طی روزهای پرشور جواني، لبيک‏گوي فرمان بنیان‏گذار جمهوری اسلامی ایران خمینی کبیر (ره) گشت و به‏منظور دفاع از مرزهاي ايران اسلامي، راهي خطوط مقدم جبهه‏های نبرد حق بر علیه باطل گشت. علي در میدان‏های پرافتخار دفاع مقدس، مردانه جنگيد و خوش درخشید. شهيد علي حسين‏زاده سرانجام پس از نبردي دلیرانه در یازدهمین روز از مردادماه سال۱۳۶۴هجری شمسی در عمليات قدس ۵ و در سن۳۰سالگي از شراب طهور بهشتي سرمست شد و هورالهويزه به خون سرخش متبرک گشت. فرازی از وصيت‏نامه: ... از دانش‌آموزان تقاضا دارم سنگر مدرسه را حفظ کنيد زيرا شما اميدهاي آينده مملکت اسلامي هستيد. ... از شما امت بزرگوار مي‌خواهم که شهيدان عزيز را، اسيران و مفقودين عزيز را، جانبازان بزرگوار انقلاب را، آه و ناله سوز دل يتيمان شهدا و خانواده‌هاي معظمشان را هرگز از ياد نبريد و با اطاعت از فرامين الهي و روح خدا، خميني عزيز از اين انقلاب و از خون‌هاي پاک شهيدان حفاظت و حراست نمائيد. ... از آن‌جا که هدف بسيار بزرگ و مقدس است مسيري را که براي رسيّدن به هدف بايد طي کنيم نيز سخت و دشوار است و هم‏چنان که تا به حال به ياري خدا تمامي مشکلات و مصائب را پشت سر گذاشته‌ايم. بايد سختي‌هاي آينده را متحمل شويم و براي تحمل بر ما آسان گردد بايد بکوشيم و از خدا بخواهيم تا ايمانمان کامل گردد... اين‏که اين اگر ايمان کامل شد هيچ مانعي نمي‌تواند انسان را از رسيّدن به هدف مقدس بازدارد.

شهادت آيت ‏الله «شيخ فضل‏ الله نوري» به دست ايادي وابسته به استعمار در تهران (1288 ش)
اشاره:
حاج شيخ فضل الله كجوري معروف به نوري فرزند ملاعباس در سوم دي ماه 1223شمسي برابر با دوم ذيحجه 1259قمري متولد گرديد. پس از تحصيلات مقدماتي، به عراق رفت و از محضر درس ميرزاي بزرگ شيرازي و ميرزا حبيب الله رشتي استفاده كرد. شيخ فضل‏الله در طي ساليان متمادي حضور در درس استادان زمان، به مجتهدي برجسته و فقيهي نامدار تبديل شد و پس از چندي در سال 1264 ق با اشاره ميرزاي شيرازي براي هدايت و پيشوائي جامعه ايران، راهي تهران گرديد. وي در تهران به اقامه جماعت و تأليف و تدريس علوم اسلامي و حوزوي پرداخت و بر اثر مهارت در فقه و اصول و ساير علوم اسلامي به زودي مورد استقبال طلاب و روحانيون قرار گرفت. در اين ميان فضلاي برجسته‏اي تربيت يافتند كه حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي، حاج آقا حسين قمي، ميرزا ابوالقاسم كبير قمي، علامه محمد قزويني و... از آن جمله‏اند. او در كنار فعاليت‏هاي علمي، به فعاليت‏هاي سياسي هم مي‏پرداخت و به شدت با تز جدائي دين از سياست مخالفت ورزيد.
شيخ در اوائل مشروطيت از پيشگامان و مجاهدان اين نهضت بود و دوشادوش سيّدعبدالله بهبهاني و سيّدمحمد طباطبائي به مبارزه پرداخت. شيخ فضل‏الله نوري در جريان تدوين قانون اساسي پيشنهادهائي به مجلس داد. ذكر مذهب جعفري به عنوان مذهب رسمي كشور و اصل نظارت فقها بر قوانين مجلس شوراي ملي از جمله اين پيشنهادها بود گر چه مورد مخالفت نمايندگان قرار گرفت ولي از هوشياري و شمِّ سياسي او حكايت داشت. وليكن پس از چندي پي برد كه دست‏هاي پليد و پنهاني به قصد پايمال كردن خون‏هاي ريخته شده در راه اين نهضت پيدا شدند و مشروطه را نه به معناي حكومتي كه مشروط به رعايت حدود و قوانين الهي باشد، بلكه به معناي رژيمي كه مردم در مقابل آن مشروط به سكوت باشند و قوانين غربي در آن به اجرا درآيد مي‏خواهند.
لذا مخالفت خويش را از مشروطه غيرمشروعه اعلام كرد و به تمام بلاد و ولايات تلگراف زد و مشروطه را حرام دانست. سرانجام جناح مقابل در يك دادگاه به ظاهر ملي او را محكوم به اعدام كردند. ايشان در برابر دعوت سفارت روس براي پناهندگي هرگز زير بار اين ذلت نرفت و شهادت در راه خدا را پذيرا شد. سرانجام شيخ فضل الله نوري را كه خود از بنيانگذاران نهضت مشروطه در ايران بود، در 11 مرداد 1288 شمسي برابر با سيزدهم رجب 1327 ق، مصادف با سالروز ولادت امام علي(ع) به چوبه دار كشيده و در ميدان توپخانه تهران به شهادت رساندند. پيكر شيخ در ابتدا پس از اهانت‏هاي فراواني كه به آن روا داشتند، توسط خانواده و دوستان در محل امني در تهران مدفون شد، اما پس از گذشت 18 ماه، جنازه شيخ را به طور مخفيانه و در حالي كه هنوز سالم
و تازه بود به قم منتقل كردند و در يكي از حجره‏هاي شمالي صحن حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپردند.

انتقال امام خميني(ره) از پادگان عشرت آباد به داووديه (1342ش)
اشاره:
با دستگيري امام خميني(ره) و سركوب قيام پانزده خرداد 1342، امام را در ابتدا به باشگاه افسران بردند اما ساعاتي بعد به پادگان قصر و در چهارم تيرماه 42 به پادگان عشرت‏آباد منتقل نمودند. پس از مدتي و برقراري آرامش ظاهري، براي آنكه بهانه در زندان ماندن امام از مردم گرفته شود و خشم‏ها فروكش كند و نيز امكان حضور دائمي امام در جامعه سلب گردد، رژيم پهلوي تصميم گرفت با انتقال امام از زندان، ضمن در حصر گذاشتن ايشان در محلي تحت اختيار ساواك، آن حضرت را دور از دسترس مردم قرار دهد. بر اين اساس، رئيس ساواك به ديدار آن حضرت رفت و ضمن اعلام خبر آزادي ايشان، از امام خواست تا در سياست دخالت نكنند.
پاسخ امام كوتاه و گويا بود. ايشان فرمودند: «ما در سياستي كه شمابه عنوان نيرنگ و دروغ و تزويرمعنا مي‏كنيد، از اول دخالت نداشته‏ايم.» در هر حال، در يازدهم مرداد 1342، حضرت امام پس از حدود 57 روز زندان، به منزلي در داووديه تهران منتقل شدند. اگرچه قصد رژيم از انجام اين عمل، كنترل بيشتر بر روي امام در نقطه‏اي خارج از زندان بود، اما مردم بلافاصله پس از اطلاع، بدون ترس و واهمه از تعقيب و دستگيري مأموران ساواك، سيل آسا روانه منزل امام شدند. يك روز پس از انتقال امام به داووديه، روزنامه‏هاي كشور خبري را به دستور ساواك منتشر كردند تا در نظر مردم چنين وانمود كنند كه انتقال امام از زندان به محل جديد، به دليل تفاهمي بوده كه ميان ايشان و مقامات انتظامي به وجود آمده است. اما اين توطئه به زودي با انتشار اعلاميه‏هائي توسط مراجع و علماء افشا گرديد و بطلان آن آشكار شد. حضرت امام خميني(ره) تا فروردين سال بعد به مدت هشت ماه در اين منزل سكونت داشتند و در 18 فروردين سال1343 آزاد شدند. حوادث بعدي سرانجام به نحوي
به وقوع پيوست كه زمينه‏هاي اعتراض شديد آن حضرت
به كاپيتولاسيون را در آبان 1343 به وجود آورد و در نهايت، رژيم براي اينكه امام به كلي از كشور به دور باشد، ايشان را در 13 آبان 1343 به تركيه تبعيد كرد.

تنفيذ حكم رياست جمهوري شهيد «محمدعلي رجائي» از سوي امام خميني(ره) (1360 ش)
اشاره:
پس از عزل بني‏صدر از مسند رياست جمهوري كه قبل از آن، حضرت امام، وي را از فرماندهي كل قوا بركنار كرده بودند، كشور در حالي مهياي دومين انتخابات رياست جمهوري گرديد كه اثر تلخي اين حادثه كه در نخستين سال‏هاي پيروزي براي نظام نوپاي اسلام روي داد در كام دوستان و ياران انقلاب و ملت شريف و انقلابي ايران باقي مانده بود. در اين ميان دومين انتخابات رياست جمهوري، زمينه‏اي فراهم آورد تا لياقت، كارداني و تعهد شهيد رجائي پس از آن دوران تلخِ حاكميت نفاق و ليبراليزم بر كشور، بيش از پيش آشكار گردد. با اصرار و تاكيد جناح‏هاي خط امام و معتقدان به ولايت، شهيد رجائي در اين انتخابات شركت نمود و با راي قاطع و خيره‏كننده مردم شريف ايران كه نشانه محبوبيت وي به رغم دوران محدودِ نخست وزيريش بود، دومين رئيس جمهوري اسلامي ايران گرديد. شيريني خاطره مراسم تحليف و تنفيذ حكم او در حضور حضرت امام در يازدهم مرداد سال 1360 كه به هنگام دريافت حكم رياست جمهوري، در برابر مرشد و مراد خود، زانو به زمين زد، هيچ گاه از ذهن ملت شريف ايران محو نخواهد شد. شهيد رجائي در دوران كوتاه 29 روزه رياست جمهوري خود كه شهيد باهنر را به عنوان نخست‏وزير به مجلس معرفي و پس از تصويب مجلس در كنار خود داشت، با تشكيل كابينه‏اي انقلابي و جوان، در صدد برآمد مشكلات ناشي از شرايط جنگي، بحران‏هاي اقتصادي، اشتغال، تورم و... كه بيشتر آنها به دليل مصروف شدن وقت مسؤولان در اختلاف با بني‏صدر لاينحل مانده بود را مرتفع نمايند ولي شهادت او در هشتم شهريور همان سال، ملت ايران را از وجود اين شخصيت گرانقدر محروم ساخت و شهيد رجائي را به آرزوي ديرين خود رساند.

لشكركشي رژيم بعثي عراق به كشور كويت و اشغال كامل آن (1369 ش)
اشاره:
در يازدهم مرداد ماه 1369 ش برابر با دوم اوت 1990 م، عراق در يك يورش وسيع و ظرف چند ساعت، كشور كويت را به اشغال خود درآورد و پس از چندي اعلام كرد كه كويت استان نوزدهم عراق است. به اين ترتيب، نطفه يكي از مهم‏ترين رخدادهاي تعئين كننده و تاثيرگذار در منطقه خاورميانه در چند دهه اخير بسته شد. پس از مدتي، با استمداد كويت از دولت‏ها و مجامع جهاني، گروه متحد غرب به رهبري آمريكا، عمليات وسيعي را در 26 دي ماه سال 1369 عليه رژيم عراق انجام داده و پس از خارج ساختن كويت از دست عراق، اين كشور را آماج حملات خود قرار داده و خسارات فراواني به ويژه به مردم محروم عراق وارد آوردند. از آن پس تحريم‏هاي همه جانبه از طرف مجامع جهاني و قدرت‏هاي بزرگ عليه عراق آغاز شد و برعقب‏ماندگي و فقر اين كشور افزود. اين تحريم‏ها تا سقوط رژيم صدام در سال 1382 ادامه يافت.

رحلت عالم مجاهد و انديشمند فرزانه آيت‏ الله «سيّد عبدالرضا حسيني شهرستاني» (1376 ش)
اشاره:
آيت‏الله حاج سيّدعبدالرضا حسيني شهرستاني در سال 1299 ش (1339 ق) در شهر مقدس كربلا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي و سطوح حوزه، درس خارج خود را در محضر آيات عظام: سيّد محمد هادي ميلاني، ميرزا مهدي شيرازي، سيّدعبدالحسين حجت و شيخ مرتضي آشتياني سپري كرد و مدارج ترقي علمي را پيمود. آيت‏الله شهرستاني علاوه بر تحصيل و تدريس، به اقامه جماعت در صحن حسيني(ع) و پاسخگوئي به مسائل ديني مي‏پرداخت و راهنمائي و ارشاد مردم را سرلوحه فعاليت‏هاي خويش قرار مي‏داد. وي در برابر نفوذ و تبليغات فكري و سياسي و ايجاد شبهات ديني از سوي حزب كمونيست و چپ‏گرايان عراق، ايستادگي مي‏كرد و به منظور استحكام بنيان‏هاي فكري جوانان، با همكاري جمعي از انديشمندان شيعه مجله پاسخ به مسائل ديني را منتشر نمود. او در آن مجله با كمك ديگر انديشمندان، به صدها پرسش فكري و اعتقادي جامعه پاسخ مي‏داد و حوزه خوانندگان خود را به فراسوي مرزهاي عراق گسترانيد. دامنه نفوذ اين مجله، رژيم بعث را به واكنش واداشت. از اين رو پس از آزار فراوان و حبس فرزندش، او را از عراق بيرون كردند. از آن‏پس در سال 1350 ش به مشهد هجرت كرد و به امور ديني و مذهبي پرداخت. ايشان مؤسسات خيريه و عام‏المنفعه متعددي را تأسيس كرد و كتب گوناگوني را به رشته تحرير درآورد كه المهدي الموعود، حاشيه بر قوانين، حاشيه بر معالم، نوروز در اسلام و... از آن جمله است. سرانجام آن عالم بزرگوار و خادم دين در 11 مرداد 1376 ش برابر با 27 ربيع الاول 1418 ق 77 سالگي در مشهد رحلت كرد و در صحن آزادي حرم امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.

رویدادهای مهم 12 رمضان در گذرتاريخ

خروج مسلمانان از مدينه جهت شرکت در غزوه بدر (2ق)
اشاره:
هنگامي كه رسول خدا (ص) از شدت آزار و اذيت اهالي مكه، ناچار گرديد كه به مدينه منوره هجرت نمايد و پس از هجرت، نخستين نظام حكومتي اسلامي را در اين شهر برپا نمايد؛ دشمني اهالي مكه، به‌ويژه قريش و سران قبايل و طوايف اين شهر نسبت به آن حضرت و مسلمانان مدينه فزوني يافت و سرانجام تصميم به يورش نظامي به سوي مدينه گرفتند. سران قريش مانند عتبه، شيبه، وليد بن عتبه، ابوجهل، ابوالبختري و نوفل بن خويلد، رهبري سپاه كفر و شرك را بر عهده داشتند و تعداد افراد آنان، نهصد و پنجاه تن بود و هر روز ۱۰ يا ۹ شتر براي اطعام سپاهيان مي‌كشتند. پيامبر اكرم(ص) در روز دوازدهم ماه مبارك رمضان سال دوم هجري قمري با تعدادي از يارانش به سوي كاروان قريش به سرپرستي ابوسفيان، رهسپار شد و در ميان راه از تصميم قريش مبني بر هجوم آنان به سوي مدينه باخبر گرديد و به سوي آنان حركت كرد و زودتر از قريش به سرزمين بدر و چاه‌هاي آن رسيّد و چاه‌ها را به تصرف خويش درآورد. از آن سو، سپاه قريش نيز به بدر رسيّده و در برابر سپاهيان اسلام قرار گرفتند. تعداد مسلمانان، سيصد و سيزده تن؛ حدود يك سوم سپاهيان كفر و شرك بود. در آغاز، نبرد انفرادي و سپس درگيري گروهي به وقوع پيوست و سپاهيان اسلام با رهبري خردمندانه پيامبر (ص)، مشركان و كافران را با شكستي سخت روبه‌رو كرده و بزرگان و فرماندهان آنان را كشتند، عده‌اي را زخمي و عده‌ ديگري را اسير كردند و مابقي، به سوي مكه عقب‌نشيني كرده و پيام پيروزي اسلام و شكست خفت‌بار كفر و شرك را به اهالي مكه رسانيدند. در اين نبرد، دلاوري‌هاي حضرت علي (ع) و حمزه سيّدالشهداء به‌همراه ساير فرماندهان بسيار چشم‌گير بود. تعداد كشته‌هاي مشركان در اين واقعه، بيش از هفتاد نفر بود كه اسامي برخي از آن‌ها بدين قرار است: حنظله بن ابي سفيان، حارث بن حضرمي، عامر بن حضرمي، عمير بن أبي عمير، عبيده بن سعيد بن عاص، عاص بن سعيد، عقبه بن ابي معيط، عتبه بن ربيعه، وليد بن عتبه، شيبه بن ربيعه، عامر بن عبدالله، حارث بن عامر، حارث بن ربيعه، ابوالبختري، نوفل بن خويلد، نضر بن حارث، ابوجهل، عاص بن هشام، مسعود بن اميه، اميه بن خلف و علي بن اميه. گفتني است كه از ميان هفتاد و چهار كشته مشركان قريش، تعداد ۲۲ نفر به دست امام علي (ع) به هلاكت رسيّدند. اسيران آنان نيز بيش از هفتاد تن بودند كه اسامي برخي از آنان عبارت است از: وليد بن عتبه، عمرو بن ربيع، خالد بن وليد، هشام بن وليد، عكرمه بن ابي جهل، ابي بن ابي خلف و... كه تعداد دو نفر از آنان به دستور پيامبر اعدام و مابقي فديه داده و پس از مدتي آزاد شدند. بسياري از آيات سوره انفال و آياتي از سوره دخان، فرقان، حج، مؤمنون، قمر، اعراف، مزمل، اسراء، يونس، ابراهيم، مؤمنون، سجده و صافات درباره اين واقعه نازل گرديده‌اند. تاريخ وقوع اين واقعه در روز هفدهم و به روايتي روز نوزدهم و به روايتي ديگر روز دهم ماه مبارک رمضان بوده است .

نزول كتاب مقدس انجيل بر حضرت عيسي بن مريم(ع)
اشاره:
انجيل، كلمه‏اي يوناني به معني مژده است و مسيحيان از اين جهت آن را مژده مي‏دانند كه به اعتقاد آن‏ها، حضرت عيسي(ع) خود را فداي مردم كرد تا همه‏ي مردم را از آتش دوزخ بخرد و اين كتبِ اناجيلِ آن‏ها، مژده‏ي بهشت است. نام اين كتاب دوازده بار در قرآن مجيد ذكر شده است. قرآن، انجيل را كتاب خدا مي‏داند ولي آن انجيلي را كتاب آسماني مي‏خواند كه مشتمل بر احكام و تكاليف بشر باشد؛ زندگي او را تنظيم كند و سر و سامان بخشد، چنان‏كه شأن اديان الهي است. گويند: انجيل‏هاي كنوني نزد مسيحيان چهار است: انجيل مَرقُس كه از همه‏ي اناجيل، قديم‏تر است و به احتمال قوي در شهر انطاكيه در حدود سال‏هاي 70 - 65 ميلادي به تحرير درآمده است. انجيلِ متي و لوقا پس از مَرقُس و انجيلِ يوحَنّا، شصت سال پس از مسيح يعني سال 93 ميلادي نوشته شده است. لازم به ذكر است كه مسيحيان در كنار اين چهار انجيل، به مجموعه‏اي ديگر از مكتوبات و رسالات اعتقاد دارند كه به مجموعه‏ي آن‏ها عهد جديد اطلاق مي‏نمايند. به هر تقدير آن‏چه كه براي هدايت آدميان توسط حضرت عيسي(ع) آورده شده، از دسترس ما خارج است و آن‏چه كه به نام اناجيل در كتاب مقدس ديده مي‏شود، محصول تلاشِ مسيحيان و رسولان دوره‏ي اول مسيحيت مي‏باشد.

انجام عقد اخوت ميان رسول خدا(ص) و حضرت علي(ع)(1 ق)
اشاره:
وقتي آيه‏ي «اِنّما المؤمنونَ اِخوَةٌ»(حجرات، 10) نازل شد، پيامبر(ص) بين ياران خود از مهاجر و انصار عقد اخوت برقرار كرد و هر يك از مهاجران را با يكي از انصار برادر ساخت. آن حضرت همچنين در پايان، حضرت علي(ع) را به برادري خويش انتخاب نمود. حضرت علي(ع) هرگاه بر روي منبر مي‏نشست مي‏فرمود: من بنده‏ي خدا و برادر رسول خدا(ص) مي‏باشم و هر كه غير از من، چنين ادعائي كند دروغگو مي‏باشد.

درگذشت «ابن جوزي» متكلم، محدث و فقيه (597 ق)
اشاره:
ابوالفرج جمال الدين عبدالرحمن بن علي بن جوزي بغدادي معروف به ابن جوزي، فقيه، مفسّر، محدّث و واعظ است كه در طب، تاريخ، عرفان و اكثر فنون متداول نيز، متبحّر بوده است. در مجلس وعظ وي ازدحام جمعيت ايجاد مي‏شد و او را بسيار بديهه‏گو و حاضر جواب گفته‏اند. از كارهاي بي‏سابقه‏ي ابن جوزي، بيان يك دوره تفسير قرآن بر روي منبر است. همچنين ابن‏جوزي در مجالسي كه خليفه حاضر بود به موعظه‏ي وي مي‏پرداخت و هراسي به خود راه نمي‏داد. تدريس، بخش مهمي از زندگي اجتماعي ابن جوزي را دربرمي‏گرفت. وي استادي بزرگ و توانا بود و چنان‏كه خود مي‏گويد، در پنج مدرسه تدريس مي‏كرده است. ابن جوزي از سيزده سالگي به تأليف پرداخت و از آن‏جا كه تا پايان عمر از نوشتن باز نايستاد شمار آثارش را تا بيش از 380 كتاب و رساله ذكر كرده‏اند. اسبابُ النُّزول، روحُ الارواح، مولدُالنَّبي و النُطقُ‏المَفهوم و... از آن جمله‏اند. وفات ابن‏جوزي در 86 سالگي در بغداد واقع شد و در مقبره‏ي بابُ الحَرْب مدفون گرديد.

رحلت عالم و فقيه شاعر شيعه «محمدتقي مامقاني» معروف به «حجت‏الاسلام» (1312 ق)
اشاره:
ميرزا محمدتقي بن ملامحمد مامقاني تبريزي متخلص به نيّر و معروف به حجت الاسلام، از علما و دانشمندان آذربايجان و داراي قريحه‏ي شعري لطيفي بود. وي در 1247 ق در تبريز به دنيا آمد و در 22 سالگي براي تحصيل علوم ديني راهي نجف گرديد. پس از استفاده از محضر اساتيد بزرگ آن شهر به تبريز بازگشت و به تأليف و تدريس همت گماشت. آتشكده در مراثي، ديوان غزليات، عِلمُ السّاعه و نُصرَةُالحَق از جمله تأليفات وي مي‏باشند. حجت الاسلام نيّر تبريزي در 57 سالگي در تبريز دار فاني را وداع گفت و بنا به وصيتش، در وادي السلام نجف اشرف مدفون گشت.

رویدادهای مهم روز اول آگوست در گذرتاريخ
* تولد «هرمان مِلْويل» داستان‏نويس و شاعر برجسته امريكائي (1819م)
* مرگ «شارل بودلر» شاعر و اديب فرانسوي (1867م)
* اعلان جنگ آلمان به روسيه در آغاز جنگ جهاني اول (1914م)
* انحلال فدراسيون عربي شامل كشورهاي عراق و اردن (1958م)
* روز ملي استقلال كشور افريقائي «بنين» از استعمار فرانسه (1960م)
* روز جهاني شير مادر