ورود عبدالرحمن بن ملجم مرادي به كوفه درسال 40 هجري قمري

پس از پايان جنگ نهروان و شكست سنگين خوارج نهروان به دست سپاهيان حضرت علي(ع)، تعداد اندكي از بازماندگان خوارج از صحنه نبرد گريخته و به ديار گوناگون پراكنده گرديدند. عده اي از آنان به مكه گريخته و در پناه خانه أمن الهي مأوا گرفتند و هر از گاهي جلسه اي تشكيل داده و درباره ادامه حيات ننگين خويش و دسيسه بر ضد خلافت امام علي بن ابي طالب(ع) به گفت و گو و رايزني مي پرداختند. تا اين كه در نشستي، سه تن از آنان سوگند خورده و هم پيمان شدند تا سه زمامدار مهم عصر، يعني امام علي بن ابي طالب(ع)، معاويه بن ابي سفيان و عمرو بن عاص را از ميان بردارند و حكومت اسلامي را به شوراي مسلمانان واگذارند.

عبدالرحمن بن ملجم مرادي، كشتن امام علي(ع) را بر عهده گرفت و حجاج بن عبيدالله صريمي، معروف به بركه بن عبيدالله كشتن معاويه را و عمرو بن بكر كشتن عمرو بن عاص را در يك شب و در يك ساعت مقرر بر عهده گرفتند و براي عملي ساختن هدفشان راهي كوفه، شام و مصر شدند.

عبدالرحمن بن ملجم مرادي، در بيستم شعبان سال 40 قمري وارد كوفه گرديد و در خانه اشعث بن قيس كندي سكونت يافت و با راهنمايي هاي وي با دختري بنام قطام بنت علقمه، آشنا و دلباخته زيبايي هاي منحصر به فرد وي گرديد و از او خواستگاري نمود. قطام، پذيرش ازدواج وي را موكول به كشتن امام علي(ع) نمود. زيرا پدر و برادرانش در نبرد نهروان به دست سپاهيان امام علي(ع) كشته شده بودند و از اين بابت، وي كينه اميرمؤمنان(ع) را در دل پرورانده و در كمين انتقام نشسته بود.

به هر روي، عبدالرحمن بن ملجم مرادي به مدت يك ماه در كوفه اقامت نمود و راه هاي ترور امام علي(ع) را بررسي و در شب موعود، يعني شب 19 رمضان، نيت پليدش را عملي كرد و به هنگام نماز صبح، ضربت سختي بر فرق مبارك امام علي(ع) در محراب مسجد اعظم كوفه وارد گردانيد.

بر اثر آن ضربت شيطاني، امام علي(ع) در شب 21 رمضان سال 40 هجري قمري به لقاء الله پيوست و تمامي دوستداران اهل بيت(ع) و عدالت جويان و حق گرايان را در ماتم نشانيد.


رحلت آيت الله حاج شيخ ميرزا حسنعلى مرواريد در سال 1425 هـجری قمری
ولادت:
آيت اللّه ميرزا حسنعلى مرواريد در خانواده اى متدين، كه از آن چند عالم بزرگوار ديگر نيز، مانند پـدر مـرحومشان شيخ محمدرضا (1299 - 1338ه)، معروف به تقوا وپرهيزكارى، و عمويشان شيخ عـلـى اكبر، كه يكى از شاگردان محمد كاظم خراسانى بود،ديده به جهان گشود.

خاندان:
خواجه شهاب الـديـن عبد اللّه مرواريد كرمانى (865 - 992ه)، يكى از اديبان زمان خود و نويسندگان معروف آن دوره، جـد پـدرى ايـشان است.
و آيت الله شيخ حسنعلى تهرانى (متوفاى سال 1325ه)، كه يكى از شاگردان برجسته ى ميرزا محمد حسن شيرازى كبير بود، جد مادرى آن بزرگوار است.

اساتيد:
آيت اللّه شيخ حسنعلى اصفهانى، وشيخ هاشم قزوينى ازاساتيد ايشان هستند.
وى بيشترين اوقات درسى خود را در خدمت آيت اللّه آقا ميرزا مهدى اصفهانى بوده است.
او تا پايان عـمر آيت اللّه آقا ميرزا مهدى اصفهانى ملازم ايشان بود.
دو سال بعد از فوت استادش قريب چهل سـال ،به تدريس خارج فقه اشتغال داشت و درسهايى در معارف الهى ارايه داد و عده اى از علما و فضلا از محضر ايشان بهرمند شدند.

تأليفات:
يكى از تاليفات برجسته ى آن ابرمرد، كتاب تنبيهات حول المبدا والمعاد است كه با موضوعاتى مـانند اعتقادات اسلامى در توحيد و صفات، خلق روح انسانى، افعال انسان، سرنوشت وبازگشت بـه سـوى خـدا، و نـيز برخى از موضوعات در رابطه با مسائل اعتقادى كه شامل فروع وتفصيلات است، سر و كار دارد.

وفات:
سرانجام اين عالم با تقوا و مردمى در آستانه يكصد سالگى در تاريخ 20 شعبان المعظم 1425 هجری قمری دار فانى را وداع گفت.

درگذشت « اَبوالفَرَج محمّد بن اِسْحاق » مشهور به« اِبْن نَديم» در سال385هجري قمري
« اَبوالفَرَج محمّد بن اِسْحاق » مشهور به« اِبْن نَديم» مورّخ،‌ شرح حال نويس و كتاب شناس معروف بغدادي در سال385هجري قمري درگذشت. ابن نديم را بيشتر به نام كتابش اَلفِهرِست مي‎شناسند. اين كتاب دربرگيرنده علومي است كه در تمدن اسلامي رايج بوده است. ابن نديم دركتاب الفهرست به شرح زندگي دانشمندان مشهورآن علوم نيزپرداخته است. سپس اخبار، كتاب و رسالات مربوط به علوم اسلامي اعم ازعرب و عَجَم را برشمرده و شرح حال كاملي از مصنّفان و مؤلفان آنها آورده است. درالفهرست چگونگي پيدايش هرعلمي تا زمان تأليف كتاب و شرح دقيقي از آثارباستاني ملت‎هاي جهان نيزموجود است. ابن نديم ازتحقيق دراديان و مذاهب معروف عهد خود غافل نبود و دراين مورد هم مطالبي گردآوري كرده است. اثرديگر ابن نديم «التَّشْبيهاتُ وَ الْاوصاف» نام دارد.

درگذشت شهاب الدين محمود حَلَبي دمشقي ملقّب به شهاب محمود در سال 725هجري قمري
« شهاب الدين محمود حَلَبي دمشقي» ملقّب به« شهاب محمود» در سال 725هجري قمري در دمشق بدرود حيات گفت. كنيه او اَبُوالبَقا و ازكاتبان و منشيان مشهور قرن 8هجري قمري بود. شهاب محمود فقه و فنون ادبي را درمحضر بزرگاني چون ابن نجّار و ابن مالك فرا گرفت. اين عالم بزرگوار درنظم و انشاي كتاب برديگران پيشي داشت و در نظم و نثر و ذكر احوال بزرگان سرآمد بود. ازآثارشهاب محمود« ديوانُ المُدايحِ النَّّبَوية و حُسنُ التّوسُّل الي صِناعَةِ التَّرَسُّل » را مي‎‏توان نام برد.