اعمال و عبادات بیست و هفتم رجب
شب 27 رجب، از شب هاي بزرگ و ليالي متبركه است و شب مبعث
خاتم پيامبران، حضرت محمد(ص) مي باشد و بنا به روايتي، شبي است كه براي مردم از آن
چه آفتاب بر او مي تابد، بهتر است و عبادت در آن، أجر شصت سال عبادت دارد.
براي شب و روز مبارك 27 رجب، چند عمل عبادي بيان شده است:
1ـ زيارت مولاي متقيان حضرت علي(ع).
سيد بن طاووس درباره زيارت حضرت علي(ع) در چنين شبي گفت: اعلم
ان من افضل الاعمال فيها زياره مولانا علي اميرالمومنين عليه السلام فيزار فيها
زياره رجب او بغيرها.
2ـ خواندن دوازده ركعت نماز.
از ابوجعفر ثاني، حضرت جوادالائمه روايت شد: به درستي كه در
رجب، شبي است كه براي مردم بهتر است از آن چه خورشيد بر آن مي تابد، و آن شب 27
اين ماه شريف است، كه در بامداد آن، حضرت محمد(ص) به نبوت برگزيده شد و براي هر
كسي از شيعيان ما كه خدا آنان را صالح قرار دهد، عمل اين شب، برابر با شصت سال
عبادت است.
از آن حضرت پرسيده شد: عمل در آن چگونه است؟ فرمود: هنگامي
كه نماز عشا را خواندي و به رختخواب رفتي و ساعتي خوابيدي و سپس در هر ساعتي از شب
كه بيدار شدي، برخيز و دوازده ركعت نماز، به دوازده سوره كوچك، از سوره ياسين به
بعد بخوان.
پس از پايان هر نماز دو ركعتي، هفت بار سوره حمد، هفت بار
سوره ناس، هفت بار سوره فلق، هفت بار سوره توحيد، هفت بار سوره كافرون، هفت بار
سوره قدر و هفت بار آيه الكرسي را قرائت كن و سپس اين دعا را بخوان:
الحمدلله الذي لم
يتخذ صاحبه و لا ولدا و لم يكن له شريك في الملك..
آن گاه در پيشگاه الهي، هر چه خواستي دعا كن، زيرا هيچ چيزي
از خدا نمي خواهي، مگر اين كه تو را اجابت كند. البته مادامي كه از خداي سبحان،
گناهي را تقاضا نكني و يا درخواستي كه در
آن قطع رحم، يا از بين بردن قومي از مومنان را نخواهي.
هم چنين بامداد آن را، روزه بداري. زيرا روزه در اين روز
براي تو مستحب است و معادل با يك سال روزه مي باشد.
هم چنين از امامين صادقين (عليهما السلام) روايت شد: كسي كه
در شب 27 رجب دوازده ركعت نماز به جاي آورد كه در هر ركعت، پس از حمد، سوره يس را
قرائت كند و پس از پايان نماز، سه بار سوره حمد، چهار بار سوره فلق، چهار بار سوره
ناس و چهار بار بگويد: سبحان الله، و الحمدلله، و لا اله الا الله و الله اكبر و
سپس چهار بار بگويد: الله ربي لا اشرك به شيئا، آن گاه هر چه خواست دعا كند، مگر
دعايي كه نابودي مومنان و قطع رحم را در پي داشته باشد، دعاهايش به اجابت مي رسد.
3ـ گرفتن روزه.
امام جعفر صادق(ع) فرمود: صيام يوم سبعه و عشرين من رجب
يعدل عندالله صيام سبعين سنه.
يعني: روزه 27 رجب، ثوابش در نزد پروردگار متعال، معادل
روزه هفتاد سال است.
درباره روزه چنين روزي احاديث فراوان ديگري نيز وارد شده
است.
4ـ غسل نمودن.
5ـ خواندن دعاهاي مأثوره.
براي آگاهي بيشتر از اعمال و عبادات شب و روز 27 رجب، به
اين منابع مراجعه كنيد:
1ـ مفاتيح الجنان (شيخ عباس قمي)، اعمال 27 رجب.
2ـ الاقبال بالاعمال الحسنه (سيد بن طاووس)، ج3، ص 265
3ـ مصباح (كفعمي)، ص 524
4ـ الامالي (شيخ صدوق) ص 432
مبعث حضرت محمد(ص) در سال چهلم عام الفيل (13 سال
پيش از هجرت)
حضرت محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب(ص)، آخرين پيامبر الهي
است، كه براي هدايت بشر و راهنمايي دايمي انسان ها، از سوي پروردگار سبحان
برانگيخته شد.
نام مباركش: محمد.
در تورات و برخي از كتاب هاي آسماني "احمد" ناميده
شده است.
هم چنين مادرش آمنه بنت وهب، پيش از نامگذاري وي توسط
عبدالمطلب به محمد، وي را "احمد" ناميده بود.
كنيه اش: ابوالقاسم و ابوابراهيم.
القاب شريفش: رسول الله، نبي الله، مصطفي، محمود، امين،
امي، خاتم و …
حضرت محمد(ص)، به روايت شيعه در 17 ربيع الاول و به روايت
اهل سنت در 12 ربيع الاول عام الفيل در
مكه معظمه ديده به جهان گشود.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، دو ماه پيش از تولد وي، از دنيا
رفته بود. مادرش آمنه بنت وهب بن عبد مناف، از بانوان صالحه، جليل القدر و عاقله
بود و در طهارت و تقوا در ميان بانوان قريش، كم نظير و سرآمد همگان بود.
وي نيز، پس از دو سال و چهار ماه و به روايتي، پس از شش سال
از تولد تنها فرزند دلبندش حضرت محمد(ص)، بدرود حيات گفت.
كفالت حضرت محمد(ص) بر عهده جدش عبدالمطلب بود و پس از وفات
عبدالمطلب، بر عهده فرزندش ابوطالب، قرار گرفت.
به هر روي، آن حضرت در 27 رجب سال چهلم عام الفيل (مطابق با
سال 610 ميلادي)، در چهل سالگي به رسالت مبعوث شد.
آن حضرت در حالي كه در غار حرا، در حوالي مكه معظمه، به
عبادت و نيايش مي پرداخت، جبرئيل امين بر وي نازل شد و بر وي آياتي از قرآن مجيد
را به عنوان طليعه و آغاز كتاب هدايت و سعادت، بخواند و وي را به كسوت نبوت مفتخر
ساخت. نخستين آياتي كه بر آن حضرت فرود آمد، آيه هاي سوره 96 قرآن مجيد، يعني سوره
علق بود و در آن آمده است: بسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحيمِ. اِقْرَاْ بِاسْمِ
رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ. خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ. اِقْرَا وَ رَبُّكَ
الْاَكْرَمُ. اَلَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ …
به روايتي، جبرئيل امين با هفتاد هزار فرشته و ميكائيل با
هفتاد هزار فرشته فرود آمدند و براي آن حضرت، كرسي عزت و كرامت آوردند و تاج نبوت
و رسالت را بر سر آن بزرگوار گذاشتند و لواي حمد را به دستش داده و گفتند بر فراز
اين كرسي برو و خدايت را سپاس گو. به روايت ديگر، آن كرسي از ياقوت سرخ و پايه اي
از آن از زبرجد و پايه اي از مرواريد بود و چون فرشتگان به سوي آسمان صعود كردند،
آن حضرت از كوه حرا، پايين آمد و انوار جلال، او را فراگرفته بود، به طوري كه كسي
توان نظر كردن به چهره مباركش را نداشت و بر هر درخت، گياه و سنگي كه مي گذشت، وي
را سجده مي كردند و با زبان فصيح مي گفتند: السلام عليك يا نبي الله، السلام عليك
يا رسول الله.
همين كه وارد خانه شد، از نور چهره مباركش خانه خديجه كبري(س)
منور شد و آن بانوي پرهيزكار پرسيد: اي محمد! اين چه نوري است كه در تو مشاهده مي
كنم؟ حضرت فرمود: اين نور پيامبري است، بگو: لا اله الله، محمد رسول الله.
خديجه گفت: من سال هاست، كه پيامبري تو را مي دانم و هم
اكنون نيز شهادت مي دهم كه خدايي جز خداوند يكتا نيست و تو رسول و پيامبر خدايي.
بدين گونه، خديجه نخستين كسي بود كه به همسرش حضرت محمد(ص) ايمان
آورد.
از ميان مردان نيز امام علي بن ابي طالب(ع)، به محض ديدن
چهره نوراني پيامبر(ص) به وي ايمان آورد و شهادتين را بر زبان جاري كرد.
از آن پس، پيامبر(ص) در كنار خانه خدا نماز مي گذارد و
خديجه(س) و علي(ع) بر او اقتدا مي كردند و نماز مي خواندند. اين سه نفر، با جان و
مال و هستي خويش اسلام را پرورانده و فراگير نمودند.
تولد ابوالقاسم جارُ الله زَمَخشَري خوارزمشاهي در سال 467هجري
قمري
ابوالقاسم جارُ الله زَمَخشَري خوارزمشاهي فقيه، نحوي و
عالم برجسته ايراني در سال 467هجري قمري در قريه زَمَخشَر خوارزم بدنيا آمد. زَمَخشَري
در تفسير، حديث، بيان، لغت و ادبيات عرب استاد و مرجع فُضلاي روزگار خود بود. اين
فقيه ايراني تأليفات فراوان دارد و كتابهاي «اَلمَقامات، رُئوسُ المَسائِل و
مُقَدَّمَةُ الاَدَب» ازآن جمله اند.
درگذشت آقا محمد علي بهبهاني در سال1216هجري قمري
آقا محمد علي بهبهاني ازمحققان و عالمان مشهور ايران در سال1216هجري
قمري بدرود حيات گفت. بهبهاني درادبيات، تاريخ، علم رجال، اصول و فروع دين دانش
وسيعي داشت. وي پس ازتحصيل دركربلا و نجف به درخواست مردم كرمانشاه به آن شهررفت و
درآنجا مسكن گزيد. ازآثار گوناگون آقا محمّد علي بهبهاني، 5« رساله درمَناسك حج،
حواشي بركتاب نَقدُ الرِّجال و تاريخ حَرَمين شريفين» را مي توان نام برد.
آغاز عمليات والفجر 2 در سال 1362 هجري شمسي
پس از موفقيت رزمندگان اسلام در عمليات والفجر1 كه در جبهه
هاي مياني اجرا و ضربات سختي بر نيروهاي عراقي وارد شد، در شمال غرب و در مناطق
سخت و صعب العبور كوهستاني در حد فاصل بين ارتفاعات قمطيره و تمرچين كه مأمني براي
اشرار و گروهكهاي ضدّ انقلاب داخلي نيز بود، منطقه عمليات والفجر2 انتخاب گرديد.
در اين منطقه عملياتي، پادگان حاج عمران كه از اهميت سوق
الجيشي برخوردار است قرار دارد و از شمال به ارتفاعات چنارستان و كلاشين، تز جنوب
به ارتفاعات بسيار مرتفع سكران و كدو، از شرق به ارتفاعات تمرچين و شهر مرزي
پيرانشهر و از غرب به تنگه دربند و شهر چومان مصطفي(عراق) محدود مي شود.
علاوه بر ارتفاعات مهم كه در اين منطقه وجود دارد آنچه بر
اهميت منطقه و ضرورت تصرف آن مي افزايد، عبارت است از:
1ـ تسلط بر تردد گروهكهاي ضدّ انقلاب و كنترل آنها
2ـ ايجاد تسهيلات و پشتيباني لازم از اكراد مسلمان و مبارز
عراقي
3ـ فراهم سازي امكان گسترش عمليات نامنظم در خاك عراق
4ـ حفظ پيرلنشهر از هرگونه تهاجم و تجاوز نيروهاي عراقي
5 ـ زمينه سازي براي نزديكي بيشتر به شهر و تأسيسات نفتي
كركوك
نيروهاي عراقي در سراسر منطقه، سه رده، خط پدافندي داشتند
كه هر رده آن پوشيده از موانع و استحكامات بود. همچنين در اطراف پايگاه ها سيم
خاردار و ميادين مين نصب و تعبيه و بر روي ارتفاعات نورافكن قرار داده شده بود.
استعداد دشمن در حدود 2 تيپ پياده و يك گردان زرهي به عنوان
نيروي درگير و يك تيپ پياده در احتياط بود. علاوه بر اين دشمن در منطقه دو آتشبار 100م.
م، يك توپ 175م.م و يك آتشبار 122م.م و نيز يك آتش بار 130م.م در چومان مصطفي
داشت؛ در ضمن عراقيها بيش از 30 پايگاه در منطقه داشتند كه 20 پايگاه آن اصلي و
قوي بود كه از كل آنها 15 پايگاه به طور كامل توسط نيروهاي خودي شناسايي شده بود.
سازمان رزم رزمندگان جمهوري اسلامي متشكل از رزمندگان سپاهي
و بسيجي با استعداد 16 گردان و دلاوران نيروي زميني ارتش 6 گردان پياده و يك گردان
مكانيزه بودند كه تحت امر قرارگاه نظامي حمزه سيدالشهدا قرار داشتند. تيزپروازان
هوانيروز نيز پشتيباني عمليات را بر عهده داشتند.
شرح عمليات:
در ساعت 1 بامداد روز 29 تير 1362 عمليات والفجر 2 با رمز "يا
الله" آغاز شد. رزمندگان دلاور اسلام در نخستين ساعات عمليات با صعود به
ارتفاعات حساس منطقه و عبور از آنها ضربات سنگيني بر نيروهاي عراقي و اشرار ضدّ
انقلاب وارد ساختند و تعدادي زيادي از آنها را به هلاك رسانيدند.
در ادامه عمليات در صبح روز 3/5/62 روستاي رايات به دست
نيروهاي خودي تصزف شد و ضمن محاصره چند روستاي ديگر، گمرك جاده پيرانشهر و حاج
عمران آزاد گرديد. همچنين پس از آن كه نيروهاي خودي بر قسمتي از ارتفاعات مهم و
استراتژيك "كينك" (2519) تسلط يافتند. دشمن طي دو نوبت به ارتفاعات ياد
شده پاتك نمود كه در نوبت اول مجبور به عقب نشيني شد و در نوبت دوم توانست بر
قسمتي از آن تسلط يابد، اما پس از آن كه قهرمانان هوانيروز توانستند نيروهاي خودي
را تدارك نمايند، مابقي نيروهاي دشمن پاكسازي شدند. بدين ترتيب ارتفاعات 2519 به
طور كامل به تصرف نيروهاي ايران درآمد. عراقيها در تاريخ 5/5/62 با استفاده از 16
فروند هليكوپتر و انجام عمليات هلي برد به يال ارتفاعات "كلو" حمله
كردند. در اين عمليات ناموفق 6 فروند هلي كوپتر دشمن از بين رفت. قابل ذكر است كه
به لحاظ اهميت منطقه، صدام حسين رئيس جمهور عراق در شهر ديانا حضور پيدا كرد و از
آنجا به تشويق، ارعاب و تهديد نيروهاي شكست خورده عراقي پرداخت. همچنين بنا به
اظهارات اسرا، فرمانده تيپ 91 پياده عراق، از اهالي كردستان، به دستور صدام در شهر
ديانا اعدام شد.
دستاورد و نتايج والفجر:
در نتيجه اين عمليات كه مدت 16 روز به طول انجاميد، تعدادي
از شهرهاي مناطق كردنشين ايران از تيررس نيروهاي عراقي خارج شد و با تصرف ارتفاعات
حساس منطقه و پادگان حاج عمران نيروهاي ضدّ انقلاب، نفوذ خود را از دست دادند و
رزمندگان اسلام بر شهر چومان مصطفي نيز مسلط گرديدند.
در اين عمليات چندين قبضه توپ 122م.م، بيش از 20 دستگاه
تانك، دهها دستگاه تفنگ 106م.م با خودرو، انواع مختلف ادوات و نيز مقدار متنابهي
سلاح و مهمات كه از انبار پادگان حاج عمران به دست آمده بود به غنيمت رزمندگان
اسلام درآمد. مجموع كشته ها و زخمي هاي دشمن به بيش از 4 هزار نفر رسيد و 200 نفر
به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند. 5 فروند هواپيما و 10 فروند هلي كوپتر، حدود 40
دستگاه تانك و نفربر نيز منهدم شدند. همچنين از مقر تيپ 91 كه مأمور حفظ پادگان و
منطقه بود مدارك و اسناد بي شماري به دست آمد كه حاكي از روابط عميق گروهكهاي
كومله و دمكرات با حكومت عراق بود.