نظاميان روس در تبريز
27 آوريل 1909 (هفتم اردیبهشت 1288 هجری خورشيدي) چند واحد ارتش روسيه به بهانه محافظت از جان و مال خارجيان مقيم تبريز! وارد اين شهر شدند و مداخله مستقیم در امور آذربايجان از این زمان آغاز شد و تا پیروزی انقلاب اکتبر 1917 ادامه یافت.
روسيه و انگلستان طبق موافقتنامه آگوست 1907 معروف به سازش سن پترزبورگ ايران را ميان خود به دو منطقه نفوذ تقسيم كرده بودند و بنابراين، به زعم آن دو دولت فرستادن نيرو به ايران كاري خلاف قاعده نبود!. سازش سن پترزبورگ با میانجیگری فرانسه حاصل شده بود تا آخرین مانع راه تحقق اتحاد نظامی سه دولت در برابر آلمان و یارانش برداشته شود. اتحاد نظامی انگلستان، روسیه و فرانسه زمینه را برای آغاز جنگ جهانی اول معروف به جنگ بزرگ و جنگ اروپاییان آماده ساخت که بر سر استعمار سرزمین های دوردست با هم رقابت داشتند.
«توسيديدس» آغازگر تاريخنگاري و گزارشگري علمي و بي طرفانه
اين مجسمه نيم تنه توسيديدس را در 7 مارس 1754 با كشتي آناماريا به انگلستان منتقل كردند. مورخان« آوريل سال 430 پيش از ميلاد را ماهي مي دانند كه «توسيدس Thucydides» نخستين خبر نگار صحنه هاي جنگ و اولين مورخي كه در نوشتن تاريخ روش علمي بكار برد و در هر دو مورد حتي يك گام از چارچوب بي طرفي خارج نشد؛ بخش اول كتاب خود «جنگ پلوپونز» را به پايان برد. وي در آن ماه 30 سال بيشتر نداشت و با اين كه افسر داوطلب ارتش آتن بود كه با اسپارت مي جنگيد جز حقيقت چيزي ننوشت ــ كاري كه مخصوصا ازقرن 20 ناديده گرفته شده است، زيرا كه رسانه هاي يك كشور از جمله كتاب در رديف نيروهاي دفاعي آن کشور از جمله ارتش قرار داده شده و از عوامل دفاع يك ملت از خود به شمار آورده شده اند، بنابراين وقوف بر واقعيات اينك دشوارتر از گذشته شده است.
توسيدس جنگ را بزرگترين برهم خوردگي يك نظم مي داند.
توسيدس نوشته است : آن چه را كه نوشته ام، خودم به چشم ديده و لمس كرده ام و يا اين كه از دست اول و منابع موثق شنيده ام و هنگام نوشتن احساس و عواطف را كنار گذارده ام تا گزافه گويي نشود و حقيقتي از قلم نيافتد که «تاريخ» تجربه نسلهاي گذشته و درس عبرت براي نسلهاي بعدي است.
برپايه عقايد توسيديدس، اين تعريف برتاريخ نوشته شده است: «تاريخ» دانش بررسي انسان است كه چه كرده است، علل رويدادها و اعمال، و نتايج آنها چه بوده است، چه تجربه اي به دست آمده، چه كساني از اين تجربه استفاده كرده و چه گروهي آنهارا بكار نبرده اند.
روزي كه ماژلان كشته شد
فرديناند ماژلان، دريانورد اروپايي كه نام پاسيفيك (پاسيفيكو ــ آرام) را بر بزرگترين بدنه آبي جهان گذارد 27 آوريل 1521 در جزاير فيليپين به دست يك بومي اين جزاير كشته شد. او و همراهانش نخستين اروپاييان بودند كه راه عبور از اقيانوس اطلس به اقيانوس آرام را به دست آوردند كه بر تنگه مربوط (منتهي اليه قاره آمريكا) نام ماژلان گذاشته شده است. او وهمراهانش همچنين نخستين اروپاييان بشمار مي روند كه عرض اقيانوس آرام را طي كردند و باقيمانده همراهان ماژلان موفق شدند که در همين سفر، گردش خود با کشتي به دور كره زمين را تکميل کنند.
ماژلان يك پرتغالي بود، ولي چون پادشاه پرتغال حاضر به قبول پيشنهاد او براي دور زدن كره زمين نشده بود به اسپانيا رفت و پادشاه اين كشور را به قبول آن راضي كرد و در سال 1519 با پنج كشتي و 230 مرد عازم انجام طرخ خود شد و در سال 1522 تنها يكي از اين كشتي ها با 18 نفر به اسپانيا بازگشتند.
ماژلان تا فيليپين پيش رفت كه در آنجا يك فيليپيني ميهندوست او را كشت. قتل او مانع از استعمار اسپانيا بر فيليپين و كاتوليك كردن مردم آن نشد. پادشاه اسپانيا نام خود را هم بر اين كشور گذارد که باقي مانده است. اسپانيايي ها در همين روز (27 آوريل) در سال 1565 كلني خود را در منطقه «سبو Cebu» در فيليپين برقرار كردند و 23 دهه بعد اين كشور را به آمريكا باختند و فيليپين از 1946 استقلال به دست آورد.