سالروز تاسیس رادیو ایران با مروری کوتاه
پنجم ارديبهشت 1319 (25 اپریل 1940) راديو تهران در محل بی سیم  (باغ بی سیم ـ خیابان شمیران ـ چهارراه سید خندان و در آن زمان خارج از تهران) و با استفاده از دو فرستنده 20 كيلو واتي و دو كيلو واتي موجود ويژه ارسال تلگرام آغاز بكار كرد و سه بار در شبانه روز به فاصله هشت ساعت از هم، اخبار داخله و خارجه و تفسیرهای مربوط را پخش می کرد. . از آنجاکه نوار ضبط صوت ساخته نشده بود برنامه هاي راديو تهران ـ از موسیقی تا گفتار و نمایش به صورت زنده پخش می شد و ابتکاری بود، نه اقتباس از کشورهای دیگر. اعضای ارکستر عمدتا درجه داران موزیک ارتش بودند. اخبار در شهر و در سازمان خبرگزاري پارس (جنب ساختمان وزارت امور خارجه) در دو نسخه تهيه و به دو موتوسيكلت سوار جداگانه داده مي شد تا اگر فرضا يكي از آنان ضمن راه (تهران به بي سيم ) دچار حادثه غير مترقبه شود، ديگري به موقع، اخبار را به دست گويندگان برساند. خبرگزاري پارس كه در تابستان 1934 (1313 هجري خورشيدي) طبق الگوي خبرگزاري آناتولي (تركيه) تاسيس شده و وابسته به وزارت امور خارجه بود بعدا به سازمان انتشارات و تبليغات كشور (وزارت ارشاد فعلي) كه راديو يكي از موسسات آن بود ضميمه شد. رشد و پیشرفت رادیو ایران و خبرگزاری پارس در زمان مدیریت و وزارت نصرت الله معینیان روزنامه نگار معروف صورت گرفت.
در اجرای يك قانون مصوب، راديوها و تلويزيون غير دولتي از سال 1350 (1971) به تلويزيون ملي ملحق و سازمان ملّي راديو تلويزيون (صدا و سيماي ايران) به وجود آمد و خود، به تاسيس خبرگزاري مستقل دست زد كه بعدا واحد مركزي خبر نام گرفت و بیشتر سازمانهای رادیو از ميدان ارگ به خيابان جام جم منتقل شد.
قراربود که هر برنامه سازمان رادیو تلویزیون همانند رادیو سابق دارای شورا باشد و این شورا مطالب برنامه و هرگونه تغییری را قبلا بررسی و تصویب کند و جمع این شوراها و یا شورای مرکب از نمایندگان آنها بر سازمان و برنامه های رادیو تلویزیون که یک سازمان ملّی است نظارت داشته باشد که چنین نشد و چون مدیر عامل این سازمان در هفت سال نخست از وابستگان دربار بود، از این بابت مورد اعتراض علنی قرار نگرفت. مسعود برزین آخرین مدیرعامل سازمان رادیو تلویزیون ملّی ایران نه تنها تصمیم به اجرای روال شورایی برنامه ها گرفت بلکه در نظر داشت که شورای کل سازمان رادیو تلویزیون، انتخابی (همانند شوراهای شهر) باشد، نیمی از اعضاء با رای مخاطبان و نیم دیگر از کارشناسان و اهل حرفه با رای این جماعت، که پیروزی انقلاب انجام این کار را متوقف ساخت و بسیاری از کارکنان حرفه ای این سازمان نیز برکنار شدند. 

سالروز شكست عمليات نظامي آمريكا در صحراي طبس

25 اپريل 1980 عمليات نظامي «مافوق سرّي» آمريكا عليه ايران، در صحراي طبس با كشته شدن هشت نظامي آمريكايي و از دست رفتن يك هواپيماي سي ـ 130 و چند هلي كوپنر با شكست رو به رو و ادامه آن لغو شد. جيمي كارتر رئيس جمهور وقت آمريكا همان روز مسئوليت این شکست را برعهده گرفت و گفت كه به منظور خارج ساختن گروگانها (كاركنان سفارت) از تهران، اين عمليات برنامه ريزي شده بود. قرار بود اين نظاميان پس از تجديد سوخت هلي كوپترها در صحراي طبس، خود را به تهران و بازداشتگاههاي گروگانها برسانند. در پي اعتراف كارتر، سايرس ونس وزير امورخارجه آمريكا از سمت خود كناره گيري كرد و گروگانها تا آخرين لحظه حكومت كارتر آزاد نشدند. همين اقدام كارتر باعث شد كه در انتخابات نوامبر آن سال از رونالد ريگان (ریگن) نامزد حزب جمهوریخواه شكست بخورد. 

جنگ واشنگتن با اسپانيا و افتادن دولت واشنگتن در مسیر برتري جويي (امپرياليسم)
دولت واشنگتن 25 آوريل سال 1898 به اسپانيا اعلان جنگ داد. اين دولت قبلا از اسپانيا خواسته بود كه مسئله كوبا را از راه مسالمت آميز حل كند (كه تاريخنگاران، اين كار را يك «حركت روابط عمومي» در جهت طي كردن مراحل مربوط نوشته اند). برخي از كوبائيان از مدتها پيش خواهان استقلال بودند و چندبار بر ضد اسپانيا دست به انقلاب و عمليات مسلحانه زده بودند. انفجار یک كشتي نظامي آمريكايي که نام ايالت مين Maine این کشور برآن نهاده شده بود در آبهاي هاوانا، بهانه مناسبي به دست دولت واشنگتن داد تا با اسپانيا وارد جنگ شود. مورخان اين جنگ را سرآغاز «امپرياليست شدن دولت واشنگتن» نوشته اند كه با ورود به جنگهاي دوردست يكم و و دوم جهاني آن را ابرقدرت كرد.
جنگ دولت واشنگتن با اسپانیا كه از 25 آوريل تا 12 اوت 1898 (به مدت113 روز) ادامه داشت به شکست اسپانيا انجامید و طبق قرارداد پاريس؛ سرزمين هاي فيليپين، گوام، پرتوريكو و كوبا را به آمريكا داد. دولت آمريكا در سال 1902 اداره امور كوبا را به دولت محلي اين جزيره واگذار كرد. فيليپين نيز پس از جنگ جهاني دوم استقلال به دست آورد، ولي گوام و پرتوريكو هنوز وابسته به آمريكا هستند. كوبا كه يك مهاجر نشين اسپانيايي بود از سال 1492 به مدت بيش از چهار قرن از مستملكات اسپانيا بشمار مي رفت. فیلیپین که نام پادشاه وقت اسپانیا بر آن نهاده شده از زمان دیدار ماژلان از این مجمع الجزایر در عداد مستعمرات اسپانیا قرارگرفته بود. 

نخستین نبرد تانکها در تاریخ
24 آوریل 1918 جبهه ویلر برتونو (فرانسه، آخرین سال جنگ جهانی اول) شاهد نخستین نبرد تانک بود. در این نبرد 3 تانک آلمانی و 3 تانک انگلیسی یکدیگر را می کوبیدند. شمار کل تانکهای آلمان در زمان این نبرد، 21 دستگاه گزارش شده است. «تانک» به عنوان یک جنگ افزار در سال 1917 ساخته شده بود و قبلا ارتش انگلستان از آن در نبرد با افراد پیاده و سنگرنشین استفاده می کرد که آلمان نیز تانک به جبهه فرستاد. مهندس جوزف ولمر طراح تانکهای آلمان بود که از سال 1916 دست بکار آن شده بود. نخستین تانکهای آلمانی 30 تن وزن، اندکی بیش از هفت متر طول و 3 متر عرض داشتند، ضخامت زره آنها 5 سانتیمتر بود، مجهز به توپ 57 میلیمتری بودند و شبیه یک برجک پولادین بنظر می رسیدند. یک موتور دایملر این تانکها را به حرکت درمی آورد و حداکثر سرعت آنها 15 کیلومتر در ساعت بود. نخستین طراح تانکهای انگلیسی سرگرد ویلسون بود. این تانکها 28 تن وزن داشتند ولی سرعتشان بیش از 6 کیلومتر در ساعت نبود.