تولد و آغاز زندگی سعدی
ابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله ، مشهور به سعدی شیرازی و مشرف الدین و ملقب به افصح المتکلمین، از بزرگ‏ترین شاعران ایران است، که آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده خود روشن ساخت.

سعدی، آموزگار تمامی قرون
فرهنگ پربرکت اسلام، در سایه عنایات الهی و تعلیمات ارزنده نبوی، طی قرن‏های متمادی، بزرگانی را در دامن خود پرورده که چون خورشیدهای درخشان، در زمینه‏های گوناگون علم و ادب و هنر و اخلاق، فضای انسانیت را نورافشان نموده‏اند.

سعدی و معرفت کردگار
ندای توحید و دعوت به شناخت خدا و فراخواندن مخاطبان به بندگی و اطاعت کامل از پروردگار، از ویژگی کلام سعدی است.

غزل‏های سعدی
سعدی بسیاری از اندیشه‏ها، باورها، عقاید و احساسات خود را در قالب غزل بیان کرده است و عواطف درونی خود را، صاف و صمیمی با خوانندگان در میان می‏گذارد

قرآن کریم در کلام سعدی
قرآن کریم، کتاب اخلاق، تربیت، حکمت و خلاصه، چشمه جوشان علم و معرفت است. سعدی در دو کتاب گلستان و بوستان از این منبع عظیم و پربها، گاه به صورت اشاره به مضامین قرآنی و گاه به صورت نقل عین آیه‏ها، به خوبی استفاده نموده است.

علم در نگاه سعدی
علم مورد تأیید سعدی، علم همراه عمل است

مسافرت‏ های طولانی سعدی

سعدی، در همان ایام جوانی، ضمن فراگیری علوم دینی، به مطالعه تاریخ و سیره نبوی پرداخت و در فن خطابه و موعظه مهارت یافت.

بوستان و گلستان سعدی
بوستان

پندها و آرزوهای سعدی در بوستان بیش از دیگر آثار او جلوه‌گر است. به‌ عبارت دیگر سعدی مدینه فاضله‌ای را که به دنبال آن بود، در بوستان تصویر کرده است

گلستان

گلستان سعدی، هشت باب دارد، سعدی در این باب‏ها یک دوره آداب معاشرت و اخلاق و معارف دینی را با بیانی زیبا و دل‏انگیز و به صورت داستان‏هایی آموزنده و شیرین، همراه با اشعاری کوتاه و دلنشین، آورده است.

سعدی و عشق
سعدی در غزل، بیشتر عاشق است تا عارف و نصیحت‌گر

مولانا در سنجش با سعدی
سخن ما درباره مولانا در سنجش با سعدی است

نگرش نقادانه در غزل سعدی
سعدی از زندگی و مشکلات آن دور نبوده و نسبت به نارسایی ها و نابسندگی های آن نگرش نقادانه داشته است.

نقدی بر نقد غزل و زیبانمایی سعدی شیرازی

در محفلی که خورشید اندر شمار ذره است

خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد

شکی نیست که اظهارنظر درباره اشعار و آثار بزرگانی چون سعدی، حافظ، سنایی، عطار، فردوسی، مولوی و شمس تبریزی و… کارسهلی نیست که از هر کس برآید.

عرفان و خدابینی سعدی
سعدی، عارفْ‏مردان پر رمز و راز را همیشه در محضر خدا می‏بیند و همه چیز را پیرامون آنان: «بَرِ عارفان جز خدا هیچ نیست.»

سعدی، نمونه‏ای از انسانیت
انسانیت سعدی همه چیز را در برمی‏گیرد؛ حتی اگر شخصی گمراه یا سگی وامانده و موری دانه‏کش باشد

سعدی فراتر از این مرز و بوم

بانو لوسیا استوارت کاستلو: دانشمندانِ جهان، سعدی را خدایِ شعر و اخلاق نامیده‏اند

سعدی و خدمت به خلق

سعدی شیرازی، از جمله این بزرگان است که هم خویش را به این صفت آراست و هم دیگران را به این خیر بزرگ فراخوانده است.

وفات سعدی شیرازی
اُستاد سخن، سعدی، پس از سفری طولانی که حدود ۳۴ سال به طول انجامید، به زادگاه خویش، شیراز بازگشت و با جهانی از دانش و تجربه، به راهنمایی مردم همّت گماشت .



روزي كه عّلامه محمد اقبال شاعر پارسي گوي شرق از اين دنيا رفت

امروز سالروز درگذشت محمد اقبال (علامه اقبال) فيلسوف، انديشمند و شاعر فارسي سراي شبه قاره هندوستان است كه21 آوريل سال 1938 (پيش از استقلال هند و ايجاد كشور پاكستان) وفات يافت. علامه اقبال كه نهم نوامبر سال 1877 در سيالكوت (كشمير پاكستان) به دنيا آمده بود در كشورهاي پارسي زبان (ايران، افغانستان و تاجيكستان) به اقبال لاهوري معروف است.
اقبال و محمدعلي جناح از پدران موسس پاكستان بشمار مي آيند. اقبال در دانشگاه لاهور و دانشگاههاي انگلستان تحصيل كرده و از دانشگاه مونيخ آلمان دكترا گرفته و تز دكتراي خود را درباره «متافيزيك از ديدگاه انديشمندان و فلاسفه ايران» نوشته بود. اقبال عميقا تحت تاثير افكار مولوي و جامي بود و نيچه را متفكري بزرگ مي پنداشت و از كارهاي «گوته» تمجيد مي كرد. وي كه از طريق وكالت دادگستري و مشاوره قضايي امرار معاش مي كرد از دوران جواني در فكر ايجاد كشوري مركب از مسلمانان هندوستان در درون اين شبه قاره بود، و براي تحقق اين انديشه در سال 1906 موضوع تاسيس حزب مسلمانان هندوستان مطرح ساخته بود. اقبال در برابر نوشته گوته، كتاب «پيام مشرق زمين» را نوشت و در برابر اشاره نيچه به «سوپرمن»، «پرفكت من (انسان كامل)» را مطرح كرد. مجموعه «اسرار خودي» تاليف اقبال به زبان پارسي، آن چنان نافذ جلوه كرد كه انگلستان به او لقب «سر» داد. شصت درصد اشعار و نوشته هاي اقبال به زبان فارسي و مابقي به اردو و انگليسي است. تاليف ديگر او به فارسي «رموز بي خودي» عنوان دارد
اقبال ضمن كارهاي ادبي و فلسفي اش، به كار سياست هم پرداخت و در سال 1926 وارد مجلس محلي لاهور شد و از آن پس وسيعا براي عملي ساختن فكر خود به ايجاد «پاكستان» مركب از مسلمانان هند دست به اقدام زد و همگام «جناح» شد. پس از ايجاد پاكستان، اقبال لقب شاعر پاكستان و شاعر شرق گرفت. بيشتر اشعار اقبال ـ به پارسي و اردو ـ زمينه فلسفي دارد. 

زادروز شهر«رم» و زيربناي دمکراسي رومي
21 آوريل زادروز شهر رم پايتخت ايتالياست. «پلوتارك» و «ليوي» داستان ايجاد شهر رم را در تاليفات خود، برپايه «شنيده ها» تاييد كرده اند. طبق افسانه ها، شهر رم توسط دو برادر دوقلو به نام هاي رموسRemus و رمولوسRomulus ساخته شده و بناي آن 21 آوريل سال 753 پيش از ميلاد به اتمام رسيده بود. همين افسانه ها حكايت دارد كه رمولوس در همان روز اتمام كار ساختن رم (21 آوريل 753 پيش از ميلاد) برادرش رموس را كشت (تا رقيب نداشته باشد) و دو روز بعد خود را حكمران شهر اعلام داشت. شهر رم در منطقه مسكوني لاتيوم Latium ساخته شد و نخستين ساكنان آن لاتين ها بودند ولي رمولوس كه تا سال 717 پيش از ميلاد زنده بود و 36 سال بر رم حكومت كرد به مهاجران يوناني كه در جنوب و جنوب شرقي شبه جزيره ايتاليا سكونت داشتند اجازه داد كه به رم مهاجرت كنند. وي بعدا اصول دمكراسي را از يوناني هاي مهاجر فرا گرفت و براي اداره شهر رم، يك شوراي انتخابي به وجود آورد كه بعدا كه رم با تسخير ساير مناطق به صورت كشوري بزرگ در آمد اين شورا «سناي رم» نام گرفت.
گفته شده است كه پدر رموس و رمولوس از شهري به نام آمستردام به كنار رود تيبر در لاتيوم (محلي كه بعدا شهر رم در آنجا ساخته شد) مهاجرت كرده بود. ولي روشن نيست كه اين آمستردام در كجا واقع بود.