انديشه هاي «گوستاو لاندائوور» و سوسياليسم با هدفهاي مادي و معنوي

«گوستاو لاندائوور» فيلسوف و نويسنده چپگراي آلمان در اين روز در سال 1870 به دنيا آمد. وي بر افكار «كروپتكين» و «باكونين» با كمي پالايش تعريف نوشت و به صورت اصول درآورد. او دركتاب خود تعريف تازه اي از سوسياليسم به دست داده و نوشته است كه سوسياليسم، تنها برآورده ساز عادلانه نيازهاي مادي افراد و به عبارت ديگر «عدالت مادي (اقتصادي)» نيست، بلكه بايد عدالت معنوي ميان مردم را هم برقرار سازد تا روح و روان آنان ارضاء و اقناع شود. «آرزوي زندگاني کردن در يک محيط برخوردار از عدالت عمومي» طبيعت مشترك بشر است و براي رسيدن به آن آمادگي لازم، اتحاد و بستن پيمان و بذل مساعي دارد، و اين دولتها و حاكمان هستند كه به خاطر باقي ماندن در قدرت - قدرتي كه به داشتن آن عادت كرده اند و طبيعت ثانوي شان شده است با توسل به دستاويزهاي گوناگون مانع از اين اتحاد و مساعي مي شوند و سنگ اندازي مي كنند؛ بنابراين قدرت دولت بايد به شوراها كه شرط عضويت در آنها انساندوستي و معنويت باشد سپرده شود.
«لاندائوور» نوشته است: هرجا كه طبقه زحمتكش (وركينگ كلاس) احساس استثمار شدن كند، وقوع انقلاب قابل پيش بيني است و نمي توان با توسل به زور براي مدتي طولاني مانع از وقوع آن شد. بشر كارگر مي داند كه چه كساني از دسترنج او برخوردار مي شوند و كينه استثمار شده نسبت به استثمارگر روز افزون است، پايان ناپذير و روزي به انتقام تبديل مي شود. در نظر كارگر، سرمايه با زحمتي كه او تحمل مي كند قابل مقايسه نيست.
اين انديشمند که توصيف يک انقلابي راه تعميم عدالت را به «آنارشيست» يک جعل قدرت طلبان و اسثتمارگران مي داند تا بتوانند به نام مبارزه با آنارشيست (در قرن 21 «تروريست») هر کار که بخواهند بکنند همچنين نوشته است كه خواست تامين عدالت عمومي (به زعم لاندا ئوور؛ سوسياليسم مادي و معنوي) واقعيتي است در نهاد هر انسان، و تنها گروهي كم ولي با سرمايه و نيروي زياد هستند كه نمي گذارند بشر براي رسيدن به آن آرزو با هم متحد شود. اين گروه كوچك دست به هر اقدامي مي زند تا اين قدرتهايش (از جمله حكومت) را از دست ندهد.
«لاندائوور» كه افكار فلسفي خود را به صورت داستانهاي كوتاه هم براي درك مردم عادي مي نوشت دوم مه 1919 در مونيخ آلمان در پي يك تظاهرات خياباني به دست نظاميان كشته شد. 

ایتالیا با هدف احياء امپراتوري روم آلبانی را تصرف کرد
ايتاليا كشور آلباني در شرق درياي آدرياتيك، نه چندان دور ازخاك خود را به اين بهانه كه قرنها پيش گوشه اي از امپراتوري روم بود هفتم آوریل 1939 اشغال نظامي كرد و جامعه ملل نتوانست مانع اين كار شود. اين ضعف نقطه پايان كار اين جامعه بود كه سران آمريكا و انگلستان در جريان جنگ جهاني دوم طرح تاسيس سازمان ملل را به جاي آن ابداع كردند. سقوط آلبانی در آن سال، دولت لندن را برآن داشت تا به کمک یونان بشتابد تا این کشور به وضعیت آلبانی دچار نشود. با ورود انگلستان به صحنه، آلمان نيز به حمايت از ايتاليا به يونان لشکرکشيد و با اخراج انگليسي ها آنجارا متصرف شد. 

سازش پنهانی مسکو و واشنگتن بر سر افغانستان
در اين روز در سال 1988، در پي مذاكرات و قول و قرار هاي پنهاني مسكو و واشنگتن، دولت گورباچف اعلام داشت كه نيروهايش را از افغانستان خارج خواهد ساخت. اين نيروها كه شمارشان از 119 هزار تجاوز نكرده بود 9 سال پيش از آن وارد افغانستان شده بودند تا افغانستان كه گرفتار نزاع داخلي كمونيستهاي اين كشور شده بود تحت نفوذ آمريكا قرار نگيرد. روسها در افغانستان نزدیک به 15 هزار کشته تلفات داده بودند زیرا که دولت آمریکا با کمک مالی و دادن اسلحه، برخی از قبایل افغانستان در برابر روسها قرار داده بود. طالبان و القاعده محصول همین سیاست آمریکا بوده اند. خروج نظاميان دولت مسکو از افغانستان در سال 1989 تکميل شد.