وقوع غزوه غابه در سال ششم هجرى قمرى
"عُيينة بن حِصن" كه از مشركان و زورمداران اطراف مدينه منوره بود، در شب چهارم ربيعالثّانى سال ششم قمرى در رأس يك گره چهل نفرى از مشركان به شتران پيامبر(ص) كه در مكانى به نام "غابه " نگهدارى و چرا داده مىشدند، هجوم آورد و پس از كشتن فرزندى از "ابوذر" و فرارى دادن ساير ساكنان آن مكان، شتران را غارت كرد. ابوذر، خبر ناگوار تهاجم عيينة بن حِصن را در همان شب به پيامبر(ص) رسانيد و پيامبر(ص) در بامداد آن روز براى گوشمالى دادن اين گردنكش صحراى عربستان، با تعدادى از يارانش عازم آن ناحيه گرديد. آن حضرت، براى "مقداد بن عمرو" پرچمى بست و وى را به فرماندهى رزمندگان برگزيد. پس از مقداد، ديگران را به يارى وى اعزام كرد و خود آن حضرت نيز به سوى آنان رهسپار شد. مقداد، در زمينى به نام "هيقا" ( يا هيفا) كه در يك ميلى چاه مطلب قرار دارد، به سپاه دشمن رسيد و با آنان درگير شد. دشمنان در برابر سربازان اسلام ايستادگى كرده و به نبرد پرداختند و يك تن از رزمندگان اسلام، به نام "مُحرز بن نضله" را به شهادت رسانيدند و از مشركان، نيز چهار نفر كشته شدند، كه يكى از آنان، "حبيب پسر عيينه" بود.
پيامبر اكرم(ص) نيز به سپاهيان و سربازان خود در سرزمين "ذى قرد" در نزديكىهاى "غابه" ملحق شد.
در اين غزوه تعداد پانصد و يا هفتصد نفر از مسلمانان حضور پيدا كرده و موجب رعب و وحشت دشمن سركش شدند. در ايّامى كه رسول خدا(ص) از مدينه بيرون بودند، "عثمان بن اّممكتوم"، جانشين وى در مدينه بود و "سعد بن عباده" با سيصد تن از مبارزان قبيلهاش، حفاظت و حراست مدينه را بر عهده داشتند.
شايان ذكر است، هنگامى كه رسول خدا(ص) و مسلمانان به مدينه برگشتند، ديدند برادرزاده عُيينه، يكى از شتران شيرده رسول خدا(ص) ، به نام "سمراء" را برگردانيد و در نزديكى درِ خانه آن حضرت ايستاده و منتظر پيامبر(ص) است. پيامبر(ص) از جوانمردى وى اظهار خرسندى كرد و به وى جوايزى بخشيد.