شهادت حضرت رقيه(س) در شام در سال 61 هجرى قمرى

حضرت رقيه(س) دختر اباعبدالله‏ الحسين)ع(، چهار يا سه سال پيش از واقعه كربلا(ميان سال‏هاى 57 و 58 هجرى قمرى)در مدينه منوره ديده به جهان گشود. نام مادرش در منابع تاريخى به درستى بيان نشده است. گويا مادرش "ام ولد" امام حسين(ع) بوده است.

به هر تقدير، هنگامى كه امام حسين(ع) از مدينه منوره هجرت كرد و به سوى مكه معظمه و از آن جا به كربلا روان گرديد، اين دختر چهارساله نيز بسان ساير فرزندان آن حضرت، در اين سفر بزرگ حضور داشت و تمام رنج‏ها و سختى‏هاى ايام هجرت و دورى از وطن و ناملايمات زندگى را تحمل كرد.

وى پس از شهادت امام حسين(ع) به همراه ساير بازماندگان واقعه كربلا، به اسارت سپاه يزيد درآمد و از كربلا به كوفه و از كوفه به شام برده شد. پس از چند روز اقامت در شام و مشاهده سنگدلى‏هاى يزيد و يزيديان و تحمل سخت‏ترين ايام اسارت، در دمشق وفات يافت.

از اين كه وفاتش در ماه صفر سال 61 هجرى قمرى واقع شده است، ترديدى در آن نيست. ولى در اين كه چه روزى از ماه صفر بوده است، اطلاع دقيقى به دست نيامده است. تنها برخى از تقويم‏هاى رايج، پنجم صفر را روز وفات آن حضرت بيان كرده‏اند.

در اين جا مناسب است آن چه را كه مرحوم شيخ ‏عباس ‏قمى(ره) در منتهى‏الآمال از كتاب "كامل‏بهايى" درباره اين دختر خردسال امام حسين(ع) نقل كرده است، بيان كنيم:

زنان خاندان نبوت در حالت اسيرى، حال مردانى كه در كربلا شهيد شده بودند، بر پسران خود و دختران ايشان پوشيده مى‏داشتند و هر كودكى را وعده مى‏دادند كه پدر تو به فلان سفر رفته است بازمى‏آيد، تا ايشان را به خانه يزيد آوردند. دختركى بود چهارساله، شبى از خواب بيدار شد و گفت: پدر من حسين(ع) كجاست؟ اين ساعت او را به خواب ديدم. سخت پريشان بود. زنان و كودكان جمله در گريه افتادند و فغان از ايشان برخاست. يزيد خفته بود، از خواب بيدار شد و حال تفحص كرد. خبر بردند كه حال چنين است. آن لعين در حال گفت كه بروند و سر پدر را بياورند و در كنار او نهند. پس آن سر مقدس را بياوردند و در كنار آن دختر چهار ساله نهادند. پرسيد اين چيست؟ گفتند: سر پدر توست!

آن دختر بترسيد و فرياد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسليم كرد.

معروف است كه حضرت رقيه در خرابه شام از دنيا رفت. مزار اين مخدره در حال حاضر در يك بازارچه قديمى دمشق كمى دور از مسجد اموى قرارگرفته است و عاشقان حرم حسينى به زيارتش مى‏شتابند.



درگذشت علي ابن الحسين علي مسعودي مورّخ و جغرافيدان بزرگ جهان اسلام در سال346هجري قمري

«علي ابن الحسين علي مسعودي»، مورّخ و جغرافيدان بزرگ جهان اسلام در سال346هجري قمري بدرود حيات گفت. اين عالم فاضل تحصيلات خود را دربغداد ازمراكز علمي آن روزگاربه پايان رساند و به اكثركشورهاي اسلامي و غيراسلامي سفركرد. مسعودي دراين سفرها با آداب و رسوم وعادات مردم، نوع حكومت، مذهب و اوضاع تاريخي و جغرافيايي نقاط مختلف آشنا شد و آنها را ثابت كرد. بعدها همين يادداشتها اساس كتابهاي ارزشمند مسعودي را فراهم آوردند. ازآثاراين مورّخ برجسته مي توان« اَخبارُ الزَّمان درسي جلد» اشاره كرد. ازاين اثرتنها نخستين جلد آن دركتابخانه وين موجود است. همچنين كتاب« التَّنبيه و الاشراف» كه درباره اوضاع تاريخي و جغرافيايي ممالك و اقوام مختلف است؛ ازارزشمندترين آثارمسعودي بشمارمي رود.


حملات مأموران رژيم طاغوت به تظاهرات وسیع مردم مشهد در سال 1357 هجري شمسي

تظاهرات گسترده مردم مشهد در سال 1357 هجري شمسي با حملات مأموران رژيم طاغوت موجه شد. اين حملات و درگيريها به شهيد و مجروح شدن شمار زيادي از تظاهر كنندگان منجر شد. درگيري مأموران رژيم شاه با مردم زماني اوج گرفت كه تظاهر كنندگان سربازي را كه به آنان پيوسته بود با ابراز احساسات گرم و پرشور در ميان خود پذيرفتند. گفتني است كه در همين روز مأموران رژيم پهلوي به منزل آيت الله شيرازي حمله كردند وعده‎اي را در منزل ايشان به شهادت رساندند.