شهادت عبدالله بن عفيف ازدي در سال 61 هجري قمري

عبدالله بن عفيف ازدي، يكي از شيعيان كوفه و از هواداران جدّي اميرمؤمنان علي بن ابي طالب(ع) و فرزندان معصومش امام حسن مجتبي(ع) و امام حسين(ع) در اين شهر بزرگ بود و در قيام مسلم بن عقيل(ع) بر ضد يزيد بن معاويه و عاملش عبيدالله بن زياد، از وي حمايت مي نمود.

عبدالله بن عفيف در ايام حكومت امام علي(ع) در كوفه، از ياران وي به شمار مي آمد و در ياري وي چشمان خود را در جنگ هاي آن حضرت با مخالفانش، از دست داد. وي هم چنان با روحيه بالا، ايماني سرشار و در كمال زنده دلي و دلير مردي از حقانيت اهل بيت(ع) حمايت مي كرد.

در ماجراي قيام امام حسين(ع)، وي به خطر سالخوردگي و نابينايي، توفيق ياري آن حضرت در سرزمين كربلا را نداشت. اما هنگامي كه سرهاي شهيدان كربلا را به همراه اسيران اهل بيت، وارد كوفه كرده و عبيدالله بن زياد براي زهر چشم نشان دادن به مخالفان و اظهار پيروزي و شادماني در شهادت امام حسين(ع) و يارانش در واقعه كربلا، در مسجد اعظم كوفه براي مردم سخنراني كرد و به مقام شامخ اميرمؤمنان(ع) و امام حسين(ع) اسائه ادب و بي حرمتي نمود، با عكس العمل شديد عبدالله بن عفيف روبرو گرديد.

وي در برابر عبيدالله برخاست و با صداي بلند به او خطاب كرد: اي پسر مرجانه! فرزندان پيامبر(ص) را مي كُشي و بر فراز منبر و مقام صدّيقين تكيه مي زني و سخنان كفرآميز بر زبان جاري مي كني؟

عبيدالله بن زياد كه انتظار چنين پيشامدي را نداشت، با تكبر و خودخواهي تمام دستور داد، وي را دستگير و صدايش را خاموش گردانند.

عبدالله بن عفيف، مردان طايفه "أزد" را به ياري طلبيد و بي درنگ هفتصد تن از مردان اين طايفه، از داخل و خارج مسجد به ياري او شتافته و او را از دست دژخيمان عبيدالله رهانيدند.

اما همين كه تاريكي شب فرا رسيد و مردم در خانه هاي خويش آرميدند، مأموران عبيدالله به خانه عبدالله بن عفيف هجوم آورده و او را با ضربات شمشير به شهادت رسانيدند. آن گاه، سرش را بي رحمانه از بدن جدا كرده و پيكر بي جانش را در محله "سبخه" به دار آويختند.

بدين گونه، نخستين جرقه اي كه مي رفت كوفه را پس از شهادت امام حسين(ع) به حركت در آورد و جنبش عظيمي را پي ريزي كند، به دست مزدوران حكومت اموي به خاموشي گراييد.

ولي همين امر، جرئت و جسارت مردم در برابر عامل زورگو و ستم پيشه اي چون عبيدالله بن زياد را زيادتر نمود و زمينه قيام هاي بعدي را فراهم كرد.


تدفين پيكرهاي مقدس شهيدان كربلا در سال 61 هجري قمري

عمر بن سعد، فرمانده سپاهيان عبيدالله بن زياد، پس از پايان ماجراي عاشورا، در روز يازدهم محرم أجساد كشته هاي سپاه خويش را شناسايي و گردآوري كرد و آنان را دفن نمود و در حالي كه كشته هاي اهل بيت(ع) و بدن مقدس امام حسين(ع) و ساير شهيدان و يارانش بر زمين مانده بود، كربلا را به قصد كوفه ترك كرد.

گروهي از قبيله بني اسد كه در "غاضريه" در نزديكي كربلا ساكن بوده و به كشته شدن امام حسين(ع) و يارانش به دست سپاه حكومتي امويان اطلاع يافتند، در روز سيزدهم محرم وارد كربلا شده و پيكرهاي مقدس شهيدان را گردآوري نمودند و سپس بر آنان نماز گزارده و در همان جا به خاك سپردند.

بدين گونه، بدن مطهر اباعبدالله الحسين(ع) را در همين مكاني كه اكنون معروف است، دفن كرده و فرزند رشيدش حضرت علي اكبر(ع) را در پايين پاي پدر به خاك سپردند و براي ساير شهيدان در پايين قبر امام حسين(ع)، قبر بزرگي حفر و همگي را در آن جا دفن نمودند. غير از بدن هاي مطهر حضرت عباس بن علي(ع)، حبيب بن مظاهر و حرّ بن يزيد رياحي كه هر يك را در مكاني ديگر به خاك سپردند.



درگذشت «مرحوم آيت الله ملا عبدالله شوشتري» در سال1021هجري قمري

«مرحوم آيت الله ملا عبدالله شوشتري» از عالمان شيعه و شاگرد مقدس اردبيلي در سال1021 هجري قمري درگذشت. مرحوم شوشتري همزمان با انتقال حوزه علميه قزوين به اصفهان از نجف به ايران بازگشت و ازمدرسان برجسته اصفهان شد. ايشان دردوره اقامت خود در اصفهان به بناي مدرسه ملا عبدالله و مدرسه شيخ لطف الله درميدان نقش جهان همت كرد و اين آثارزيبا را ازخود به يادگارگذاشت. گفتني است كه مرحوم شوشتري درمدت اقامت خود در مشهد مقدس براي تعميرحرم مطهرامام رضا(ع) و برخي مساجد و مدارس تلاش بسيار كرد. پيكرايشان دركنارمزارشهيدان كربلا به خاك سپرده شده است.


سقوط حكومت شوگونها درژاپن در سال1868ميلادي

حكومت شوگونها در ژاپن در سال1868ميلادي سقوط كرد و درپي آن اصلاحات اجتماعي- سياسي و فرهنگي نوين در اين كشور انجام گرفت. شوگونها حاكميت استبدادي خود را از قرن 12ميلادي و با حكومتي نظامي درژاپن آغاز كردند. دراين زمان دربارحكومتي دركيوتو مستقربود اما قدرت واقعي در اختيار شوگون ها بود و سرانجام اين مقام درميان شوگونها موروثي شد. با گذشت قرون متمادي خاندان شوگون با كسب قدرت فراوان صاحب درباري مستقل دردربار سلطنتي ژاپن شد. آنها با توسل به زور و نفوذ بسيار مانع ايجاد ارتباط ژاپن با ساير كشورها مي شدند. اما سرانجام با روي كارآمدن امپراتوري موتسوهيتو حكومت شوگون ها نيز سرنگون شد.



وقوع نبرد دريايي فالكلند ميان انگليس و آلمان در سال1914ميلادي

نبرد دريايي فالكلند در سال1914ميلادي دراطراف جزايري به همين نام درجنوب امريكاي جنوبي ميان انگليس و آلمان به وقوع پيوست. دراين نبرد رژمناوهاي آلماني ازناوگان انگليس شكست خوردند و اين جزاير بارديگر به تصرف انگليسيها درآمد. اين جزاير دراواخر قرن 16ميلادي كشف شد و تا استقرار قواي فرانسه درسال 1764ميلادي به حال خود رها شده بود. اما پس ازآن كه به علت وجود منابع غني نفتي درجزايرفالكلند اين منطقه مورد توجه انگليسي ها قرارگرفت و بلافاصله آنجا را تحت اشغال خود درآوردند. بعد ازچندي آرژانتين كه به استقلال رسيده بود مدعي مالكيت اين جزايرشد و درمذاكراتي كه ميان آرژانتين و انگلستان انجام گرفت اين جزاير به تصرف قواي آرژانتين درآمد. اما جنگ خاتمه نيافت و مجدداً درگيريهاي گسترده اي ميان دوطرف آغازشد و به علت برتري نظامي انگليس، آرژانتين بناچار اين جزاير را ترك گفت.



تشكيل دولت جمهوري تايوان يا چين ملي در سال1948ميلادي

با تقسيم سرزمين چين به دو واحد سياسي مجزا دولت جمهوري تايوان يا چين ملي در سال 1948ميلادي تشكيل شد. اين دولت را كه به چين تايپه نيزموسوم است ژنرال چيان كاي چك رئيس جمهور اسبق سراسرچين تأسيس كرد. كاي چك بعد ازشكست مائوتسه تونگ فرمانده كمونيستها، دولت چين ملي را با حمايت دولت امريكا روي كارآورد و به منزله نماينده مردم چين در سازمان ملل پذيرفته شد. اما بعد ازمدتي سازمان ملل جمهوري خلق چين را برسميت شناخت و بدين ترتيب تايوان ازجرگه ملل متحد اخراج شد و روابطش را با امريكا روبه سردي گذاشت.