ترکی | فارسی | العربیة | English | اردو | Türkçe | Français | Deutsch
آخرین بروزرسانی : دوشنبه 31 ارديبهشت 1403
دوشنبه 31 ارديبهشت 1403
 لینک ورود به سایت
 
  جستجو در سایت
 
 لینکهای بالای آگهی متحرک سمت راست
 
 لینکهای پایین آگهی متحرک سمت راست
 
اوقات شرعی 
 
تاریخ : چهارشنبه 11 آبان 1390     |     کد : 27698

چهار شنبه 11 آبان 6 ذي الحجه 2 نوامبر

مرگ منصور دوا نقي در سال 158 هجري قمري ...

 مرگ منصور دوا نقي در سال 158 هجري قمري
ابو جعفر، منصور بن محمد بن علي بن عبدالله بن عباس، پس از مرگ برادرش ابوالعباس سفّاح در ذي حجه سال 136 قمري، به خلا فت رسيد.
وي، دوّمين نفري است که از طائفه بني عباس، به اين مقام رسيده بود.
در سال هاي خلافت منصور رويدادهاي مهمي در عالم اسلام به وقوع پيوست و اين خليفه خشن و سخت گير، بسياري از معاريف و صاحب نفوذان را با بهانه هاي واهي کشت و بر محرومان و مستضعفان ترحمي نشان نداد و با همه مردم با سنگ دلي و سختگيري بر خورد مي کرد.
در آغاز خلافت وي، عمويش عبدالله بن علي،خلافتش را نپذيرفت و خود را شايسته اين مقام مي دانست و اقدام به شورش بزرگ کرد و بسياري از شهرها را به تصرف خويش در آورد.منصور، ابومسلم خراساني را با سپاهي سنگين به جنگ او فرستاد و در نبرد با او، سپا هيانش را با شکستي سخت و سنگين مواجه ساخت و آنان را به شدت سرکوب کرد. ولي عبدالله بن علي، از منصور امان خواست ومنصور نيز وي را امان داد و او مدتي در بصره بماند و سپس به دارالخلافه رفت و در آن جا، دستگير و زنداني گرديد و پس از مدتي به دستور منصور به طرز تأسف باري، کشته شد.
هم چنين ابو مسلم خراساني با تمام خدمات و تلا ش هاي بي دريغي که براي بر پايي خلافت عباسيان کرده بود، نا جوانمردانه به دستور منصور کشته شد.
شورش راونديان و سر پيچي عامل خراسان، به شدّت سرکوب شد.
قيام هاي محمد بن عبدالله بن حسن مثني و برادرش ابراهيم بن عبدالله با شکست مواجه شد و آن دو، يکي در مدينه و ديگري در بصره به شهادت رسيدند.
هم چنين بسياري از علويان، به ويژه اولاد و احفاد امام حسن مجتبي(ع)، معروف به بني الحسن، در سياه چال هاي منصور زنداني و به طرز فجيعي کشته شدند.
منصور به خاطر سکونت راونديه[هواداران ابومسلم خراساني]در هاشميه، اقامت در اين شهر را به مصلحت خويش نميديدو همچنين به خاطر شيعيان و محبان اهل بيت(ع) در کوفه، انتقال خلافت به اين شهر بزرگ اسلامي را ناخوش مي دانست و بدين جهت، در صدد ساختن شهري جديد برآمد . وي در سال 145 قمري، ساختن شهر بغداد را آغاز کرد و پس از آمادگي نسبي آن، خلافتش را بدان مکان، منتقل نمود و از آن پس، بغداد دارالخلافه عباسيان گرديد.
شايان ذکر است که امام ششم شيعيان، حضرت جعفربن محمد، معروف به"امام جعفرصادق(ع) "در عصر سفّاح ومنصور مي زيست و از منصور، سختي هاي زيادي متحمل وگرديد و سر انجام به دستور وي مسموم شد و در مدينه منوره به شهادت رسيد .
سر انجام منصور دوانقي، پس از بيست و دو سال خلافت، در ششم ذي حجّه سال 158قمري، در بازگشت از مراسم حج، در مکاني به نام "بئر ميمون "به هلاکت رسيد و جنازه اش را به مکّه معظمه حمل کرده و در آنجا به خاک سپردند.
پس از آن، بنا به وصيت و سفارش منصور، پسرش مهدي عباسي به خلافت رسيد.

انتشار اعلاميه تاريخي بالفور در سال1917ميلادي
اعلاميه تاريخي بالفور در سال1917ميلادي منتشرشد. انتشاراين اعلاميه 30سال بعد سبب تشكيل اولين دولت صهيونيستي درفلسطين اشغالي شد. بالفوردرآن زمان وزيرامورخارجه انگلستان بود و فلسطين با نظارت دولت استعماري انگليس اداره مي‎شد. اعلاميه بالفورحاكي ازاين بود كه دولت انگلستان با تشكيل دولت يهودي درفلسطين موافق است و همه كوشش خود را براي تأسيس چنين دولتي بكارخواهد برد. سرانجام 30سال بعداز صدوراين اعلاميه استعماري كه حقوق كليه فلسطيني‎هاي مسلمان آزاده را ناديده گرفته بود دولتي صهيونيستي درفلسطين روي كارآمد و ازآن زمان تاكنون مبارزات حق‎طلبانه دراين سرزمين اشغالي براي رهايي همچنان ادامه دارد.

خروج نیروهای هلندی از خاک اندونزی در سال1949 ميلادي
استقلال طلبان اندونزي و نيروهاي هلندي در سال1949 ميلادي موافقت نامه معروف به موافقت نامه نيروهاي هلندي كه ازاوت سال1945ميلادي با قيام آزاديخواهانه دكتراحمد سوكارنو و محمد حتي رهبران استقلال اندونزي روبرو شده بودند بناچار خاك اين سرزمين را ترك كردند. گفتني است كه جنگ استقلال مردم اندونزي چهارسال بطول انجاميد و سرانجام به موجب اين موافقت نامه جنگ پايان پذيرفت تاهنگام خاتمه اين جنگ اين سرزمين هندهلند خوانده مي‎شد و پس از پيروزي استقلال طلبان اين كشور به نام اندونزي خوانده شد. اندونزي بطوررسمي دردسامبر سال1949 ميلادي مستقل شد.

استقلال كشورالجزاير در سال1961ميلادي
كشورالجزاير در سال1961ميلادي از فرانسه مستقل شد. اين كشورازسال1830ميلادي مورد هجوم قواي فرانسه قرارگرفت كه همزمان با اين تهاجمات مقاومت‎هاي وسيع و پيگيرانقلابيون الجزايري نيزبرضد استعمارآغازشد. درسال1882ميلادي الجزايربخشي ازفرانسه اعلام شد و متعاقب آن جنبش استقلال طلبانه مردم الجزايربه رهبري اميرعبدالقادرو روحاني مبارز الجزايري شدت بيشتري يافت بطوريكه تشنجات ناشي از آن به اعلام خودمختاري وسپس استقلال و برقراري حكومت جمهوري دراين كشور منتهي شد.


نوشته شده در   چهارشنبه 11 آبان 1390  توسط   مدیر پرتال   
PDF چاپ چاپ بازگشت
نظرات شما :
Refresh
SecurityCode