درگذشت « ابن طيفور» نويسنده و شاعر در سال 280 هجري قمري

« ابن طيفور» نويسنده و شاعر بنام بغدادي در سال 280 هجري قمري درگذشت او همزمان با ورود مامون عباسي به بغداد متولد شد وبعد از گذراندن دوره مكتب در بازار كتابفروشان بغداد به كتابت مشغول شد. ابن طيفور در بازار كتابفروشان با بسياري از مشاهير ادب آشنا شد و از محضر آنهادانش آموخت. سر انجام در سايه دانش گسترده و طبع لطيفي كه داشت شاعري مشهور شد. ابن طيفور در آثار منظومش ميراث كهن ادبي را گرد آورد و آن را با ديدگاه انتقادي خود آراسته است. ابن طيفور بدون استفاده از هرگونه صفت ادبي، و بسيار ساده وروان مي نوشت و از الفاظ غريب به كار نمي برد. هم چنين در اشعارش وزنها سبك و كوتاهند و مضامين كهن بندرت ديده مي شود. ابن طيفور اشعاري واقع گرايانه و مطابق احوال عامّه سروده ودر هر دو مقوله نويسندگي و شاعري آثاري ارزشمند از خود برجاي گذاشته است كه ديوان اشعار و اخبار بغداد از جمله اند .

 

درگذشت آيت الله علامه ميرزا محمد حسين نائيني در سال 1355هجري قمري

آيت الله علامه ميرزا محمد حسين نائيني از بزرگترين فقيهان و مراجع در سال 1355هجري قمري درگذشت. آيت الله نائيني به واسطه اطلاعات وسيعش در علوم رياضي، حكمت، فلسفه و عرفان و كليات فقه مقام شامخي در ميان علماي حوزه نجف يافت، دقت نظر و تحقيقات علمي آيت الله نائيني ايشان رامحور حركت علمي در حوزه علمي نجف اشرف قرار داد .از مهمترين آثار ايشان « تنبيه الامّه و تنزيه المّله» را مي توا ن نام برد اين كتاب درباره انواع استبداد و حكومت خود كامه شاهان مستبد ووظايف فقها و روحانيون درخصوص دين واوضاع ايران در دوره قاجار است .

 

رحلت  آيت الله سيدرضا صدر در سال 1415 قمری

آيت الله سيدرضا صدر در سال ۱۲۹۹ش (۱۳۳۹ق) در بيت علم و تقوا و مرجعيت در مشهد مقدس به دنيا آمد. پدر ايشان، آيت الله العظمي سيد صدرالدين صدر، از علما و مراجع بزرگ زمان بود و پس از رحلت حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي، اداره حوزه علميه قم را به همراه دو تن از مراجع عصر برعهده گرفت.

ايشان همچنين برادر بزرگ امام موسي صدر، مرجع و رهبر بزرگ لبنان است.سيدرضا مقدمات و سطح را در مشهد فرا گرفت و در ۲۵ سالگي به همراه پدر بزرگوارش به حوزه قم عزيمت کرد.ايشان در قم از محضرآيات عظام سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، سيد محمد محقق داماد، سيد حسن صدر، سيد محمد حجت کوه کمره اي، سيدحسين بروجردي و حضرت امام خميني (ره) استفاده برد و از چهل سالگي به تدريس دروس خارج پرداخت. اين عالم برزگوار بر علوم معقول و منقول مانند تفسير، حديث، فقه، اصول، کلام، تاريخ، ادبيات عرب و عجم، حکمت و فلسفه و اخلاق و عرفان مسلط بود و با زبانهاي فرانسه و انگليسي نيز آشنايي داشت.قدرت ضبط و حافظه اش شگرف و از ويژگيهايش، زهد، تعبّد، تهجّد، تواضع، صراحت لهجه، قلم زيبا و جذاب بود.همچنين اجتهاد و تقليد، تفسير سوره حجرات، قرآن شناسي، بانوي کربلا و ده ها کتاب ديگر از آثار ارزشمند آن عالم رباني مي باشد.آيت الله سيدرضا صدر سرانجام در يازدهم آبان سال 1373ش برابر با ۲۶ جمادي الاول ۱۴۱۵ق در هفتاد و سه سالگي در تهران بدرود حيات گفت و پس از تشييعي با شکوه، در صحن مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

 

 رحلت آیت الله شيخ محمد حسين نائينى در سال 1355 هجری قمری

خلاصه ای از زندگی این بزرگ مرد عرصه دین و دانش:

ولادت :

او در 17 ذيـقعده سال 1276 هجری قمری در شهر نائين، و در يك خانواده روحانى چشم به جهان گشود و نشو و نـمـاى خـود را تـحـت تربيت پدرش حاج ميرزا عبدالرحيم از فاميل بزرگ منوچهرى، آغاز كرد.

تحصيلات :

تحصيلات ابتدايى را در زادگاه خود، نائين اصفهان به انجام رساند و در پى گيرى سطوح عاليه و خـارج، به حوزه نجف رهسپار گرديد.

اساتيد :

وى در رديف شاگردان نامدار ميرزا محمد حسن شـيـرازى بـزرگ و مـرحوم سيد محمد اصفهانى قرار گرفت و در درس آخوند ملا محمد كاظم خراسانى به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند، نه از باب تعلم و تلمذ.

شاگردان :

علامه نائينى عنايت خاصى نسبت به شاگردان خود داشته و اهتمام كامل در تربيت و پـرورش آنـان بـذل مـى نمود بـا وجـود ايـن آثـار او هـمـيـشه باقى و جاويد است در اينجا ما به ذكر اسامى تنى چند از مشاهير تلامذه ايشان از باب تبرك اكتفا مى كنيم.

1 ـ سيد جمال الدين گلپايگانى

2 ـ سيد محمود شاهرودى

3 ـ شيخ موسى خوانسارى

4 ـ شيخ محمد على كاظمى خراسانى

5 ـ سيد محمد حجت كوه كمرى

6 ـ سيد محسن طباطبائى حكيم

7 ـ سيد محمد حسين طباطبايى

8ـ سيد ابوالقاسم خويى

تأليفات :

از تأليفات آن مرحوم در فقه و اصول كه به طبع رسيده است، مى توان از رساله (لباس مشكوك )، (رسـاله لاضرر) و كتاب (وسيلة النجاة) نام برد.

خصوصيات اخلاقى :

ميرزاى نـائيـنى، توجه خاصى به تربيت نفس و تهذيب و آراستن آن به انواع فضايل اخلاقى داشت، نـمـاز شب ايشان هيچ گاه ترك نمى شد، نه در حضر، و نه در سفر، ايشان در درجـه اعـلـى از وارسـتگى و تقوى و صلاح و ارشاد و اخلاص بود، گويا همه چيز در آن وجود جـمـع گـشته بود.

در طـول سـالـيان خدمتگزارى به جهان علم و مقام روحانيت، فردى از ايشان يك كلمه ناشايست نشنيده بود او فردى نبود كه حق كسى را ضايع كند يا بى توجه به حقوق ديگران باشد هرگز اوقات گـرانبهايش را بيهوده صرف نمى نمود، او يا مشغول مباحثه مسائل علمى بود، و يا با شرح صدر و گشاده رويى در ميان مردم به گفت و شنود و رسيدگى به نيازها و مشكلات آنان اشتغال داشت، هـميشه در مصرف، اقتصاد را رعايت مى نمود و در صرف بيت المال مسلمانان، روش زهد و تقوى و صرفه جويى را داشت تا آنجا كه مقدور بود، از سهم مبارك امام (عليه السلام ) و ساير حقوق شرعيه استفاده خصوصى نكرده و هزينه زندگى شخصى را از در آمدهاى خويش تأمين مى نمود.

مقام علمى :

مـرحوم ميرزاى نائينى در اثر اطلاعات وسيع در علوم رياضى، حكمت و فلسفه و عرفان، و احاطه بـه كـلـيـات فقه، امتيازات خاصى ميان علماى نجف اشرف داشت ايشان علم اصول را با دقت تام و جديت خاص، به طور منظم و خالى از اعوجاج و پيچيدگى، تهذيب و تنقيح نمود كه مطلعين اين فن، وى را در اين امر ستوده و استادى او را در اين فن پذيرا شده اند.

دوران :

آن روزى كه مردم مسلمان ايران زير پاى شاهزادگان و درباريان قاجار در اطراف و اكناف كشور، پامال بودند و ملوك و پادشاهان و فرمانروايان، مالكين رقاب مردم بى پناه بودند، و مردم بى دفاع از خود صاحب اختيار و حركتى نبودند و عين الدوله ها و شمس الملوكها، شاه ناتوان و بى اراده را آلت دسـت خودخواهى و هوس بازى خويش قرار داده و تركتازى را به حد اعلاى خود رسانده بودند در آن شـرايـط خفقان و خودسرى، تنها علماى بزرگ دينى بودند كه ناله هاى مردم را از دور و نزديك مـى شـنـيـدند و مى توانستند كمكى به حال آنان انجام دهند آن چنان كه در تهران و تبريز و ساير شـهـرهـا و بلاد، علما به ناله هاى مردم پاسخ مثبت داده و خواهان اجراى قانون و نظم بر گيرنده عدالت و قسط اسلامى شدند به تعبير مرحوم طالقانى : فـرهـنـگ و مـعلومات لازم در آن روزگار آن چنان در مردم ضعيف بود كه اگر ازعموم مردم مـى پـرسيدند چه مى خواهند؟ نمى توانستند جواب روشن و يكسان بدهند گاهى مى گفتند بايد قـوانـيـن وضع و تدوين گردد و حدود تعيين شود، و گاهى تأسيس (عدالت خانه ) يعنى محل مراجعه و دادرسى عمومى را مى طلبيدند، ولى آنچه مورد اتحاد و اتفاق كلمه بود، يك چيز بيشتر نبود و آن جلوگيرى از خودسرى و استبداد و تنظيم قانون و نظام نامه، به عبارت ديگر مشروطيت بود.

آرى در چـنين روزگار سياه و خفقان بود كه آيت اللّه نائينى، آن فقيه دلسوز و آگاه، كتاب شريف (تـنـبيه الامة و تنزيه الملة) را نوشت و انواع استبداد و خودسرى و حكومت خودكامه پادشاهان مـستبد را با منطق و حكمت، نشان داد و وظايف علما و فقها را نسبت به دين و اوضاع جارى بيان نـمود و با تبيين فصول مختلف عهدنامه مالك اشتر حدود و اختيارات حاكم و حكومت اسلامى را نـشان داد و اين كتاب با حاشيه و تقريظ دو تن از مراجع بزرگ و استوانه هاى فقه و فقاهت آن روز، زينت يافت و همانند دستورالعمل و بيانيه حكومت اسلامى تلقى گرديد.

تبعيد مراجع شيعه به ايران :

در سـال 1341 هـ ق، (مـلـك فـيصل) كه قصد انجام انتخابات و تأسيس مجلس شوراى ملى را داشـت، از فـعاليت هاى انتخاباتى علماى شيعه، سخت به زحمت افتاد، چون اعتقاد علماى شيعه بر ايـن بـود كـه انتخابات زير نظر روحانيت صورت گيرد و نسبت به شيعيان عراق كه دو ثلث ملت عـراق را تـشكيل مى دادند، توجه بيشترى شوداما ملك فيصل زير بار نمى رفت، لذا شيخ مهدى خالصى كه از علماى بزرگ عراق مقيم كاظمين بود، حكم تحريم انتخابات را صادر نمود اين حكم را مرحوم نائينى و سپس سيد ابوالحسن اصفهانى (ره ) امضا نمودند و در اثر امـضـاى اين دو بزرگوار، سر و صداى عجيبى در عراق بر پا شد و دولت عراق تصميم گرفت شيخ مـهدى خالصى و ساير روحانيون طراز اول و سرشناس را كه مؤثر در اين امر بودند، به ايران تبعيد كند.

در اواخـر سـال 1341 هـ ق، تـحت اقدامات و پوششهاى نظامى، تبعيد علما به طرز فجيع صورت گـرفت ميرزاى نائينى، اصفهانى، خالصى و جمعى ديگر از اصحاب و شاگردان مبرز ميرزاى نائينى، مانند: آقا سيد جمال الدين گلپايگانى، سيد حسن تهامى بيرجندى، آقا سيد حسن بـحرالعلوم و آقا شيخ اسداللّه زنجانى وجمعى ديگر از بستگان نائينى به سوى ايران تبعيد و اخراج گرديدند.

 

مـردم مـتدين و مبارز ايران، تا از خبر ورود علما و مراجع اطلاع يافتند، بى درنگ به استقبال آنان شـتافتند، در قصر شيرين، كرمانشاه، همدان و قم، استقبال عظيمى از اين قافله تبعيد شده علم و فـضـيـلـت بـه عـمل آمد ميرزاى نائينى مدتى در كرمانشاه اقامت گزيد و پس از چندى، به سوى همدان حركت كردند و مدتى در آنجا به سر برده و سپس وارد قم گرديدند ميرزاى نائينى در مدت ده مـاه تـوقـف خـويش در قم، به تدريس و امامت جماعت اشتغال ورزيدند قريب يك سال پس از تبعيد مراجع، درست در سال 1342 هجری قمری بود كه ملك فيصل در اثر فشار مردم مسلمان عراق، توسط نـمايندگان خود از علما عذر خواهى كرد و در خواست باز گشت مجدد آنان را به عراق نمود علما نـيـز بـراى خالى نگذاشتن حوزه علميه نجف، و ادامه مبارزات مردم مسلمان، تصميم بر مراجعت گرفتند.

وفات :

او پـس از آن هـمه خدمات به جهان علم و تقوى، و پس از عمرى زحمت و كوشش در راه تعليم و تـربـيـت شـاگردان مكتب توحيد و قرآن، شمع وجود اين عالم ربانى و فقيه نامدار اسلام، در 26 جـمـادى الاول سـال 1355 هـ ق، مطابق با 24 مرداد 1315 هـ. ش به رحمت حق پيوست و ممالك اسـلامـى را عموما، و ايران، عراق و پاكستان را خصوصا در سوگ خود گرياند و جهان اسلام فقيه بزرگوارى را از دست داد.

 

حمله ارتش بعثي عراق به اماكن مقدس شهرهاي نجف و كربلا در سال1370هجري شمسي

ارتش بعثي عراق اماكن مقدس و متبرك شهرهاي نجف و كربلا را در سال1370هجري شمسي هدف گلوله هاي خود قرارداد. دراين حادثه مرقَد مطهّرسيّد الشّهداء حسين بن علي(ع) و همچنين بارگاه حضرت ابوالفضل(ع) در كربلا به شدت آسيب ديد؛ و عده اي از زايران آن بزرگوارن به شهادت رسيدند. در اين رويداد تلخ بخش مركزي شهركربلا شاهد جنگي تمام عيار ميان گارد رژيم بعثي عراق و مردم بود. گفتني است كه مقام معظم رهبري حضرت آيت الله خامنه اي به مناسبت اين حادثه تلخ عزاي عمومي اعلام كردند.

 

آغاز سه عمليات شوش، امام علي(ع) و حضرت مهدي(عج) در سال1360هجري شمسي

سه عمليات شوش، امام علي(ع) و حضرت مهدي(عج) بطورهمزمان در سال1360هجري شمسي درمحورهاي شوش، غرب سوسنگرد و ارتفاعات الله اكبرآغازشد. اين عمليات با رشادتهاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و ارتش جمهوري اسلامي و نيروهاي نامنظم تحت فرماندهي شهيد چمران انجام گرفت. درمجموع سه عمليات قواي ظفرمند اسلام بيش از22كيلومترپيشروي كرد و بيش از70دستگاه تانك و نفربرنيزمنهدم شد. همچنين بسياري ازارتفاعات منطقه سوسنگرد ازلوث وجود دشمن پاك شد.

 

تولد هانري پوآنكاره فيلسوف، طبيعي دان و دانشمند فرانسوی درسال1854ميلادي

هانري پوآنكاره فيلسوف، طبيعي دان و دانشمند معروف رياضي در قرن19ميلادي در سال 1854ميلادي درفرانسه متولد شد. پوآنكاره نبوغ رياضي خود را ازدوران تحصيل آشكاركرد و از همان زمان سراسرعمرخود را به مطالعه و تحقيق دراين علم گذراند. پوآنكاره مجهولات بسياري را با آزمايش هاي مكرر معلوم كرد.