سالروز جنگ نادر با اشرف قندهاري (افغان) در دامغان
19سپتامبر سال 1729 (28 شهريور) سالروز نبرد نادرقلي افشار (در آن زمان، يك ژنرال و سپهسالار ايران) با اشرف قندهاري (افغان) در ميهماندوست دامغان است. ميدان اين نبرد خونين يكروزه در 20 كيلومتري شمال دامغان و كنار رود كوچك ميهماندوست بود. به نوشته كوكل انگليسي، در اين جنگ 12 هزار تن از نيروهاي اشرف كشته و نادر نيز 4 هزار كشته تلفات داشت. عده سربازان نادر (سپاه خراسان از جمله شهرهای هرات، بلخ، مرو و بخارا) در اين نبرد 25 هزار تن و شمار نيروهاي اشرف 50 هزار نفر بود.
دليل پيروزي نادر در اين نبرد، انضباط شديد نظاميان او بود كه نادر اكيدا دستور داده بود كه در زمان جنگ، كوركورانه از افسران فرمانده اطاعت كنند. در برابر، قندهاري ها به جاي فرمانده كل، فقط از سران طوايف خود دستور مي گرفتند و ضمن محاربه، گاهي حملات در يك جهت نبود. اين نخستين برخورد نادر با افغانها بود.
اشرف پس از اين شكست دست به عقب نشيني زد و از طريق ورامين و تهران به اصفهان رفت و از آنجا عازم جنگ با نادر شد كه وي را دنبال مي كرد، ولي در مورچه خورت هم كه صحنه اين جنگ (دومين نبرد) بود شكست خورد، به اصفهان بازگشت و با خزائن به فارس گريخت. اشرف در زرقان فارس نيز از نادر شكست خورد و به شورش قندهاري ها عليه دولت مركزي پايان داده شد. نادر بعدا قندهار را گرفت و در تعقيب فراريان اين شهر به هند رفت و دهلي را هم متصرف شد. 

توماس پين و انديشه هاي انقلابي اش
19 سپتامبر سال 1792 توماس پين روشنفكر و انقلابي معروف از انگلستان كه در آنجا به دليل ضديت هايش در معرض دستگيري و مجازات بود به فرانسه گريخت. وي كه ژانويه سال 1737 در انگلستان به دنيا آمده بود در سال 1809 درگذشت. توماس Thomas Paine در جواني از انگلستان به آمريكا مهاجرت كرد، ولي در اينجا نتوانست ظلمي را كه به بردگان سياهپوست مي شد تحمل كند و دست به انتشار كتابي تحت عنوان بردگان افريقايي در آمريكا زد و رفتار با آنان را ناعادلانه و غير انساني خواند. وي در آن زمان در شهر فيلادلفيا دستيار سردبير مجله پنسيلواليا بود. او سپس بر ضد سران وطنش، انگلستان، اقدام كرد و به مهاجران آمريكايي حق داد كه بر ضد انگلستان انقلاب كنند و نوشت: انگلستان بر مهاجران آمريكا ماليات وضع مي كند بدون اين كه اجازه دهد كه نمايندگانشان در جريان وضع ماليات حضور داشته باشند، لذا مهاجران حق دارند اين ماليات را نپردازند و اصولا دليلي براي وابسته بودن مهاجران به دولت انگلستان وجود ندارد. وي عقايد خود را در اين زمينه در كتاب كوچكي تحت عنوان عقل سليم Common Sense منتشر كرد كه با وجود كمي جمعيت آمريكا در آن زمان، پانصد هزار نسخه فروش داشت و محرك بزرگي براي انقلاب استقلال آمريكا بود. در جريان انقلاب استقلال مهاجرنشينان كه مسلحانه بود، پين در صف سربازان انقلاب قرار گرفت و با نطق و نوشته آنان را تشويق به مقاومت مي كرد و به آنها مي گفت كه اين انقلاب زود يا دير بايد صورت مي گرفت زيرا كه در عصر دليل (Reason) ظلم عمر طولاني نخواهد داشت. پين آن چنان مورد توجه استقلال طلبان قرار گرفته بود كه با وجود اين كه خارجي بود در آمريكا داراي مقام مهم دولتي شد. پين در فرانسه نيز به صف انقلابيون پيوست و كتاب حقوق بشر را نوشت.
وي در اينجا هم با وجود خارجي بودن به عضويت مجلس انقلاب فرانسه درآمد. در اينجا، فشار او مخصوصا روي اين نكته بود كه وظايف دولت و قوانين بايد بسيار ساده باشند تا مردم آنها را بفهمند و درك كنند وي عقيده داشت كه قانون و ضابطه هر چه واضحتر و ساده تر باشد، رعايت آن بهتر و سوء استفاده از آن كمتر خواهد بود. بي سوادي، فقر، شكاف ميان فقير و غني و استبداد را بزرگترين دشمنان پيشرفت و سعادت بشر مي دانست. چون مخالف مجازات اعدام بود، در دوران ربسپير تحت تعقيب قرار گرفت و به آمريكا بازگشت. يكي ديگر از عقايد او، كوتاه بودن دوره نمايندگي و محدود بودن دوره ها بود. او شديدا مخالف دوره نمايندگي بيشتر از دو سال بود و مي گفت كه نمايندگي مردم نبايد به صورت حرفه درآيد كه در آن صورت نماينده فاسد مي شود و يا اين كه به تكبر و غرور مي گرايد و از مردم جدا مي شود و فاصله مي گيرد. نفوذ كلام او كمك كرد كه دوره مجلس نمايندگان در آمريكا 2 ساله باشد و بعضي فرماندارها و شهردارها نتوانند بيش از يك يا دو دوره براي اين سمت انتخاب شوند.