نخست وزير تركيه طي سال‌هاي گذشته دستور دستگيري مقامات نظامي زيادي را داده كه اين به معني كاهش يا تمام شدن نفوذ ارتش در سياست تركيه است و همين امر زنگ خطري براي امنيت ملي آمريكا محسوب مي‌شود.
به گزارش خبرنگار ديپلماسي عمومي و جنگ نرم خبرگزاري فارس، انديشكده "امريكن اينترپرايز " در گزارشي به قلم "مايكل روبين "، مي‌نويسد: بسياري پايان نفوذ سياسي ارتش در سياست تركيه را به فال نيك مي‌گيرند، اما آمريكا نگران افشاي برخي اسرار فني نظامي است كه با تركيه در ميان گذاشته است.
* استعفاي افسران ارشد ارتش تركيه اعتراض به آزار سياسي مقامات ارتش از جانب نخست وزير تركيه بوده است
در تاريخ 29 جولاي، رهبران ارتش تركيه استعفايي جمعي را تقديم كردند تا به اين شكل اعتراض خود را به سياست‌هاي نخست وزير تركيه، "رجب طيب اردوغان "، مبني بر آزار سياسي افسران فعلي و پيشين ارتش تركيه اعلام كنند. اردوغان طي چند سال گذشته دستور دستگيري برخي از افسران فعلي و پيشين ارتش تركيه را بر اساس اتهاماتي مبهم صادر كرده است؛ اتهام وارد شده به اين افسران توطئه عليه دولت است. دولت هنوز نتوانسته شواهدي دال بر اتهام آن‌ها ارائه دهد يا حتي محكوميتي رسمي عليه‌شان صادر كند. افسران بدون هيچ دادگاه يا فرصتي براي دفاع از خودشان گوشه زندان آب خنك مي‌خورند. بسياري از اروپايي‌ها از اين اقدامات شاد مي‌شوند تا زماني كه هدف سربازهاي ارتش باشند، اما وقتي كه اردوغان قدرت‌طلب همين رفتار را عليه روزنامه‌نگاران، نويسندگان، و استادان نشان مي‌دهد رياكاري‌شان رو مي‌شود. بسياري از افسران حتي يك ماه هم نمي‌توانند در انتظار اجراي عدالت بمانند: همين‌كه متهم مي‌شوند در روند شغلي‌شان وقفه مي‌افتد و ترفيع‌هايشان منتفي مي‌شود. به همين دليل است كه روحيه نيروهاي مسلح بسيار ضعيف شده است.
* از بين رفتن استقلال ارتش باعث مي‌شود مشاركت آمريكا و تركيه در زمينه فن‌آوري نظامي امنيت ملي آمريكا به خطر بيفتد
بسياري از ديپلمات‌هاي ترك خوشحالند كه اين مي‌تواند به معني پايان نفوذ سياسي قوي ارتش در سياستشان باشد، اما سقوط ارتش تركيه بايد به دلايلي چند باعث نگراني واشنگتن شود: اگر اردوغان استقلال ارتش را از بين ببرد، و از طريق تبرئه كردن و ترفيع دادن آن را به صورت بازتابي از ايدئولوژي خودش نشان دهد، تمامي مشاركت‌ها در فن‌آوري و تكنيك‌ها با ارتش تركيه مي‌تواند امنيت ملي آمريكا را از لحاظ نظري به خطر بيندازد.
* نگراني ديگر اين است كه تركيه باعث دسترسي ايران و چين به جنگنده اف-35 شود
من در اينجا هم در مورد دغدغه‌هاي ناتو درباره معاملات تركيه با روسيه و چين نوشته‌ام، و هم درباره نگراني از اين كه نكند تركيه دسترسي چين يا ايران به جنگده‌هاي اف-35 را ممكن سازد؛ اين جنگنده ستون فقرات دفاع هوايي آمريكا تا چندين نسل آينده است. جالب اينجاست كه كنگره نتوانسته پنتاگون را متقاعد كند كه در صورت به سرانجام رسيدن فروش برنامه‌ريزي شده اف-35 به تركيه، گزارشي در مورد آسيب‌پذيري و امكان درز كردن اطلاعات فن‌آوري ارائه دهد.
* حالا كه ارتش تركيه نفوذي بر اردوغان ندارد، فن‌آوري پيشرفته آمريكا در دست تركيه خطاي بزرگي در زمينه امنيت ملي خواهد بود
تركيه از گذشته يكي از متحدان مهم آمريكا بوده است. سپاهيان ترك، دوشادوش همتايان آمريكايي‌شان در جنگ كره جنگيدند و تلفات بسيار دادند. نيروهاي نظامي تركيه در افغانستان نيز خدمت كرده‌اند. اما زمان مي‌گذرد و ياد گذشته دردي از سياست خارجي دوا نمي‌كند. شايد تركيه متحد ناتو باشد، اما در حالي‌كه ديگر ارتش تركيه قدرتي براي مهار كردن تمايلات ضد غربي اردوغان ندارد، در اختيار گذاشتن فن‌آوري بسيار پيشرفته در اختيار تركيه نه تنها توصيه نمي‌شود، بلكه صورت گرفتن آن خطايي بسيار بزرگ در زمينه امنيت ملي است.