جام جم آنلاين: 609 سال پيش در روز 28 ژوييه سال 1402 ميلادي تيمور لنگ فاتح تاتار در آنقره (آنكارا امروزي) ، در قلب آناتولي سلطان بايزيد ايلدرم ، سلطان عثماني را به سختي شكست داد و او را به اسارت گرفت. تيمور لنگ رئيس قوم تاتار خود را از بازماندگان چنگيزخان مغول مي دانست.
تيمور در جواني از اسب سرنگون شده و پايش شكست و به علت اينكه شكستگي پايش به خوبي مداوا نشد ، لنگ مي زد و به همين دليل لقب تيمور لنگ را گرفت. البته به گفته برخي از مورخان لنگي پاي تيمور ناشي از ضربه تبر در ميدان جنگ بوده است.

او يك مسلمان متعصب و يك فاتح بي رحم بود. تيمور ابتدا اففانستان كنوني و ماوراء النهر را فتح مي كند. سپس به مغولان يورت طلايي كه در روسيه مستقر بودند يورش برده و دست به كشتار آنها مي زند.

مغولان براي فرار از كشتارهاي تاتارهاي تيمور وارد خاك اسلاوهاي مسكووي شده و به نوبه خود آنها را تحت فشار قرار مي دهند.

تيمور لنگ سپس با لشكريان خود به سلطان دهلي كه در شمال هند سلطنت مي كرد حمله كرده و لشكر سلطان دهلي را در روز 17 دسامبر سال 1398 ميلادي در منطقه پانيپات درهم مي شكند.

تيمور پس از غارت دهلي به سوي ايران حركت مي كند و در سر راه خود شهرها را ويران و غارت كرده و ميليون ها نفر از اهالي ايران را به قتل مي رساند.

سپس نوبت به بغداد و دمشق مي رسد تا شاهد وحشيگري هاي تيمور و تاتارهايش باشند.

تيمور پس از فتح بغداد پايتخت سابق خلفاي عباسي ، شهر را ويران كرده و مردم شهر را قتل عام مي كند و زنان و دختران و پسران جوان را به اسارت مي گيرد.

شهر دمشق توسط تيمور به آتش كشيده مي شود و ساكنانش به سرنوشت ساير شهرهايي كه توسط او فتح شده بودند ، دچار مي شوند.

تيمور پس از اين فتوحات متوجه منطقه آناتولي قلمروي سلطان عثماني بايزيد اول ملقب به ايلدرم مي شود. بايزيد اول سراسر آناتولي و بخش هاي وسيعي از اروپاي مركزي و بالكان امروزي را فتح كرده بود از قدرت فوق العاده اي برخوردار شده بود و ارتش قدرتمندي در اختيار داشت.

لشكريان تيمور علاوه بر تاتارها شامل سربازان ترك آسياي مركزي ، سيبري بودند و تيمور 50 فيل جنگي نيز داشت.

لشكريان سلطان بايزيد نيز از اقوام گوناگون تشكيل شده بود ، آنها نيز در فنون جنگي به مهارت لشكريان تيمور بودند اما در كشتار ، غارت ، تجاوز و چپاول هنوز به پايه آنها نمي رسيدند.
ستون اصلي لشكر بايزيد را يني چري ها و 40 هزار سوار صرب تشكيل مي دادند.

سرانجام دو لشكر در آنقره در مقابل يكديگر صف مي كشند و جنگ خونيني درمي گيرد كه علي رغم جنگاوري يني چري ها و سواركاران صرب لشكر بايزيد ايلدرم از لشكر تيمور لنگ شكست خورده و خود او به اسارت تيمور در مي آيد.

به اين ترتيب ، در روز 28 ژوييه سال 1402 ميلادي تيمور لنگ فاتح تاتار در آنقره سلطان بايزيد ايلدرم سلطان عثماني را به سختي شكست داد و او را به اسارت گرفت. رفتار تيمور مطابق هميشه نسبت به مغلوب بي رحمانه و ناجوانمردانه بود.

به نوشته بسياري از مورخان تيمور سلطان بايزيد را مانند يك حيوان در يك قفس آهني زنداني مي كند و به عنوان يك غنيمت جنگي به همراه مي برد. بايزيد بر اثر آزار و ايذاي فراواني كه متحمل مي شود پس از 8 ماه اسارت در قفس آهني در روز 9 مارس سال 1403 ميلادي مي ميرد. درپي مرگ بايزيد قلمرو اش تجزيه شده و پسرانش مدت 10 سال بر سر تصاحب سلطنت عثماني با يكديگر مي جنگند.

تيمور نيز عاقبت بهتري ندارد ، او بسوي شرق بازمي گردد و در روز 18 فوريه سال 1405 ميلادي در سن 70 سالگي جان مي سپرد ، بي آنكه فردي براي مرگ اين فاتح بي رحم كه ميليون ها نفر را به قتل رساند و شهرهاي آباد را به ويرانه تبديل كرد ، افسوس بخورد.

سرزمين هاي پهناوري كه تيمور فتح كرده بود تجزيه مي شوند و پسرانش مدتي سلطنت نواحي مختلف فتوحات پدري را در دست داشتند ، اما سرانجام سلطنت هاي آنها نيز منقرض مي شوند.

فتوحات ، غارت ها ، كشتارهاي تيمور لنگ براي ايجاد يك امپراتوري بزرگ بي نتيجه بودند و پس از مرگش اين امپراتوري نابود شده و به غير از شهر هرات چيزي براي بازماندگانشان باقي نماند ، مگر نام تيمور لنگ كه در تاريخ به عنوان يك فاتح خونخوار و بي رحم براي هميشه ثبت شد.