خرابی قمستی از دیوار خانه کعبه در اثر جاری شدن سیل در سال 1039 قمری

در سال 1039 در مكه سيل عظيمى راه افتاد كه به خرابى مهمى در بناى كعبه منجر شد. گزارش اين سيل و همچنين گزارش تجديد بناى ديوارهاى افتاده كعبه را ملازينالعابدين كاشانى از علماى برجسته شيعه كه خود در اين بازسازى كارگرى مىكرده است، در رساله كوچكى به نام «مُفَرّحَةُ الأنام فى تأسيس بيتالله الحرام» نوشته است.

او در آغاز رساله خود چنين نوشته است:

«روز چهارشنبه، نوزدهم شعبان 1039، سيل عظيمىداخل مسجد الحرام شد و آب به درونكعبه شريفه درآمد، به قدر قامت فقير و يك شبر و دو انگشت. .. و خرابى بسيار درمكه معظمه واقع شد وچهار صد وچهل و دو نفر در سيل هلاك شدند; از آن جمله معلمى با سى طفل در مسجدالحرام بوده وسيل ازابواب مسجد داخل می شده، نتوانستند كه بيرون آيند و كسى نيز نتوانست به ايشان رسيد و آب از سر ايشان گذشت...»

وى سپس شرحى مبسوط از چگونگى مسجد الحرام و تجديد بناى ديوار كعبه و نقش خود و شخصى به نام حسين ابرقوهى در آن بيان كرده است.

درواقع، قرار گرفتن كعبه در امتداد وادى ابراهيم، سبب می شد تا سيل به آن آسيب رساند. در اصل، مسير سيل ـ يا به عبارتى مسيل ـ همان طريق (راه) مسجد الحرام است كه آب را به سمت حرم سوق مىدهد. پيش از اين، از زمان صدر اسلام، در محل «مسجد الرايه» كه آن را «مسجد الردم الأعلى» می ناميده اند، سيلبند ساخته می شد. با اين حال،بيشتراوقات سيلبه سوى مسجدالحرام سرازير می گشت وآن رامملو از آب می كرد.

از قديم مردم مكه براى هر يك از اين سيلهاى هولناك نامى برمى گزيدند و شمارش

آنها را داشتند.



غَزوه «بَنِي المُصْطَلَق» در سال6هجري قمري

غَزوه «بَنِي المُصْطَلَق» روي داد. بني مُصطَلَق قبيله‎اي از قبايل خزاعه بودند كه اززمانهاي بسيارقديم به حوالي مكه مهاجرت كرده بودند. رَبيعَةِبنِ حارِثه رئيس اين قوم، يكتاپرستي را تغييرداد و بت پرستي را درمكه ترويج كرد. سپس بتهايي درخانه كعبه مستقرساخت. پس از به قدرت رسيدن مسلمانان درمكه قوم بَني مُصْطَلَق كه دربت پرستي خود اصرارمي‎ورزيدند، آماده جنگ با لشكر اسلام شدند. ازاين رو پيامبراسلام حضرت محمد(ص) با حضرت علي (ع) و جمعي از مهاجران و انصار به جنگ با بني مصطلق رفتند. درغزوه بني مصطلق افردا اين قبيله كشته يا اسيرشدند و غنائم فراواني نيز براي مسلمانان بجاي ماند. گفتني است كه قوم بني مصطلق برسر چاهي به نام مُرََ يسَيع مسكن داشتند كه تا مدينه يك روز راه فاصله داشت.



درگذشت «غياث الدين ابوالمظفربن احمد طاووس» در سال693هجري قمري

«غياث الدين ابوالمظفربن احمد طاووس»، فقيه، اديب و نَسَب شناس مشهور در سال693 هجري قمري دركاظمين بدرود حيات گفت. او در شهر كربلا به دنيا آمد و درشهر حِلّه رشد يافت و سپس دربغداد تحصيل كرد. غياث الدين طاووس درهوش و حافظه مانند نداشت و ازبزرگاني چون خواجه نصيرالدين طوسي و محقق حِلّي اجازه روايت داشت. شاگردان بسياري درحوزه درس غياث الدين طاووس شركت مي‏‎كردند و برخي ازآنان به مراتب بلند علمي و فقهي نيز دست يافتند. گفته‎اند كه او در11سالگي حافظ قرآن بود و درادبيات نيزاستادي توانمند بشمار مي‎رفت. ازمهمترين آثارغياث الدين طاووس «الشَّملُ المَنظوم في مُصَنِفِي العلوم» را مي‎توان نام برد.


آغاز عمليات والفجر 2 در سال 1362 هجري شمسي

پس از موفقيت رزمندگان اسلام در عمليات والفجر1 كه در جبهه هاي مياني اجرا و ضربات سختي بر نيروهاي عراقي وارد شد، در شمال غرب و در مناطق سخت و صعب العبور كوهستاني در حد فاصل بين ارتفاعات قمطيره و تمرچين كه مأمني براي اشرار و گروهكهاي ضدّ انقلاب داخلي نيز بود، منطقه عمليات والفجر2 انتخاب گرديد.

در اين منطقه عملياتي، پادگان حاج عمران كه از اهميت سوق الجيشي برخوردار است قرار دارد و از شمال به ارتفاعات چنارستان و كلاشين، تز جنوب به ارتفاعات بسيار مرتفع سكران و كدو، از شرق به ارتفاعات تمرچين و شهر مرزي پيرانشهر و از غرب به تنگه دربند و شهر چومان مصطفي(عراق) محدود مي شود.

علاوه بر ارتفاعات مهم كه در اين منطقه وجود دارد آنچه بر اهميت منطقه و ضرورت تصرف آن مي افزايد، عبارت است از:

1ـ تسلط بر تردد گروهكهاي ضدّ انقلاب و كنترل آنها

2ـ ايجاد تسهيلات و پشتيباني لازم از اكراد مسلمان و مبارز عراقي

3ـ فراهم سازي امكان گسترش عمليات نامنظم در خاك عراق

4ـ حفظ پيرلنشهر از هرگونه تهاجم و تجاوز نيروهاي عراقي

5 ـ زمينه سازي براي نزديكي بيشتر به شهر و تأسيسات نفتي كركوك

نيروهاي عراقي در سراسر منطقه، سه رده، خط پدافندي داشتند كه هر رده آن پوشيده از موانع و استحكامات بود. همچنين در اطراف پايگاه ها سيم خاردار و ميادين مين نصب و تعبيه و بر روي ارتفاعات نورافكن قرار داده شده بود.

استعداد دشمن در حدود 2 تيپ پياده و يك گردان زرهي به عنوان نيروي درگير و يك تيپ پياده در احتياط بود. علاوه بر اين دشمن در منطقه دو آتشبار 100م. م، يك توپ 175م.م و يك آتشبار 122م.م و نيز يك آتش بار 130م.م در چومان مصطفي داشت؛ در ضمن عراقيها بيش از 30 پايگاه در منطقه داشتند كه 20 پايگاه آن اصلي و قوي بود كه از كل آنها 15 پايگاه به طور كامل توسط نيروهاي خودي شناسايي شده بود.

سازمان رزم رزمندگان جمهوري اسلامي متشكل از رزمندگان سپاهي و بسيجي با استعداد 16 گردان و دلاوران نيروي زميني ارتش 6 گردان پياده و يك گردان مكانيزه بودند كه تحت امر قرارگاه نظامي حمزه سيدالشهدا قرار داشتند. تيزپروازان هوانيروز نيز پشتيباني عمليات را بر عهده داشتند.

شرح عمليات:

در ساعت 1 بامداد روز 29 تير 1362 عمليات والفجر 2 با رمز "يا الله" آغاز شد. رزمندگان دلاور اسلام در نخستين ساعات عمليات با صعود به ارتفاعات حساس منطقه و عبور از آنها ضربات سنگيني بر نيروهاي عراقي و اشرار ضدّ انقلاب وارد ساختند و تعدادي زيادي از آنها را به هلاك رسانيدند.

در ادامه عمليات در صبح روز 3/5/62 روستاي رايات به دست نيروهاي خودي تصزف شد و ضمن محاصره چند روستاي ديگر، گمرك جاده پيرانشهر و حاج عمران آزاد گرديد. همچنين پس از آن كه نيروهاي خودي بر قسمتي از ارتفاعات مهم و استراتژيك "كينك" (2519) تسلط يافتند. دشمن طي دو نوبت به ارتفاعات ياد شده پاتك نمود كه در نوبت اول مجبور به عقب نشيني شد و در نوبت دوم توانست بر قسمتي از آن تسلط يابد، اما پس از آن كه قهرمانان هوانيروز توانستند نيروهاي خودي را تدارك نمايند، مابقي نيروهاي دشمن پاكسازي شدند. بدين ترتيب ارتفاعات 2519 به طور كامل به تصرف نيروهاي ايران درآمد. عراقيها در تاريخ 5/5/62 با استفاده از 16 فروند هليكوپتر و انجام عمليات هلي برد به يال ارتفاعات "كلو" حمله كردند. در اين عمليات ناموفق 6 فروند هلي كوپتر دشمن از بين رفت. قابل ذكر است كه به لحاظ اهميت منطقه، صدام حسين رئيس جمهور عراق در شهر ديانا حضور پيدا كرد و از آنجا به تشويق، ارعاب و تهديد نيروهاي شكست خورده عراقي پرداخت. همچنين بنا به اظهارات اسرا، فرمانده تيپ 91 پياده عراق، از اهالي كردستان، به دستور صدام در شهر ديانا اعدام شد.

دستاورد و نتايج والفجر:

در نتيجه اين عمليات كه مدت 16 روز به طول انجاميد، تعدادي از شهرهاي مناطق كردنشين ايران از تيررس نيروهاي عراقي خارج شد و با تصرف ارتفاعات حساس منطقه و پادگان حاج عمران نيروهاي ضدّ انقلاب، نفوذ خود را از دست دادند و رزمندگان اسلام بر شهر چومان مصطفي نيز مسلط گرديدند.

در اين عمليات چندين قبضه توپ 122م.م، بيش از 20 دستگاه تانك، دهها دستگاه تفنگ 106م.م با خودرو، انواع مختلف ادوات و نيز مقدار متنابهي سلاح و مهمات كه از انبار پادگان حاج عمران به دست آمده بود به غنيمت رزمندگان اسلام درآمد. مجموع كشته ها و زخمي هاي دشمن به بيش از 4 هزار نفر رسيد و 200 نفر به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند. 5 فروند هواپيما و 10 فروند هلي كوپتر، حدود 40 دستگاه تانك و نفربر نيز منهدم شدند. همچنين از مقر تيپ 91 كه مأمور حفظ پادگان و منطقه بود مدارك و اسناد بي شماري به دست آمد كه حاكي از روابط عميق گروهكهاي كومله و دمكرات با حكومت عراق بود.