وفات محمد بن ادريس شافعي در سال 204 هجري قمري

محمد بن ادريس شافعي، پيشواي شافعي ها (يكي از چهار مذهب معروف اهل سنت) در سال 150 قمري، به هنگام وفات ابوحنيفه (پيشواي حنفيان) ديده به جهان گشود. وي، در حديث از مالك بن انس و ابن عيينه نقل روايت مي كرد و شاگردان زيادي پرورانيد.

احمد بن حنبل (پيشواي حنبليان) كه خود شخصيتي معروف و صاحب رأي در فقه بود، به هنگامي كه شافعي را در بغداد ديدار كرد، احترام ويژه اي برايش قائل شد و پياده در كنار مركب شافعي راه مي رفت و عزتش را گرامي مي داشت.

شافعي معتقد بود كه اصل، در احكام دين، قرآن و سنت است و اگر اين دو، موجود نبود، بايد بر اساس آن ها قياس كرد.

وي درباره سنت مي گفت: هنگامي كه سلسله روايت يك سند به پيامبر(ص) برسد و اسنادش صحيح باشد، همان سنت است.

هم چنين مي گفت: اجماع بيشتر از خبر و احداست و هر خبري كه صحيحا وارد شده باشد، بايد به ظاهرش عمل كرد و خبري كه منقطع باشد، قابل اعتنا نيست، مگر خبر منقطعي كه ابن مسيب نقل كرده باشد.

شافعي در پنجاه سالگي در مصر وفات يافت و در همان جا مدفون شد.

تاريخ وفاتش، آخرين روز ماه رجب، سال 204 قمري مي باشد.

وي، با اين كه در كلام و فقه، سني مذهب بود، در عين حال به اهل بيت پيامبر(ص) علاقه وافر داشت، و اين شعر منسوب به وي مي باشد:

يا اهل بيت رسول الله، حبكم فرض من الله في القرآن انزله

كفاكم من عظيم القدر انكم من لا يصلي عليكم لا صلاه له



روز صنعت و معدن

روز دهم تير ماه براساس مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي روز صنعت و معدن ناميده شده است. اختصاص اين روز فرصت مناسبي است كه به مهم ترين موتور محركه اقتصاد يعني بخش صنعت و معدن نگاهي انديشمندانه شود چرا كه اين بخش به عنوان عامل مولد اشتغال پايدار در افزايش توليد ناخالص ملي و در آمد سرانه نقش بسزايي دارد.

در سال 1357 با اوج گيري و سپس پيروزي انقلاب اسلامي معدن كاري و توسعه صنايع نيز مانند ساير فعاليتهاي توليدي به لحاظ تغيير و تحولات بنيادي در كشور دچار ركود گرديد. بعد از تدوين و تصويب قانون اساسي جمهوري اسلامي، بر اساس اصول 44 و 45 قانون اساسي، براي جلوگيري از اتلاف ذخائر معدني، شوراي انقلاب اسلامي طي مصوبه اي از صدور اجازه بهره برداري جديد و يا تمديد مدت پروانه هاي قبلي ممانعت نمود و وزارت صنايع و معادن موظف شد كه قانون جديد معادن را تدوين نمايد.

در تاريخ 27/1/1359 شوراي انقلاب اسلامي بهره برداري از معادن توسط شركتها و موسسات دولتي را بلامانع اعلام نمود و متعاقب اين امر طي ماده واحده اي كه بتصويب شوراي انقلاب اسلامي رسيد دادستان كل كشور موظف گرديد كه ستادي بنام ستاد بهره برداري و حفظ و مراقبت معادن كشور را تشكيل دهد.



اين ستاد در مراكز استانها و شهرستانها نيز تشكيل گرديد و كليه ستادهاي مذكور بر اساس آئين نامه هاي مربوطه وضعيت معادن را مورد بررسي قرار داده و نسبت به تعيين بهره بردار با تاييد ستاد مركزي اقدام مي نمودند. يكي از اعضاي اصلي در ستاد بهره برداري و حفظ و مراقبت معادن كشور در مركزاستانها و شهرستانها، جهاد سازندگي بود. جهادگران به لحاظ ضرورتي كه احساس نمودند فعاليت گسترده اي را در زمينه معادن آغاز كردند. در شرايط سياسي - اجتماعي خاص كه در سالهاي اوليه بعد از پيروزي انقلاب در كشور وجود داشت و خصوصا فعاليت هاي وسيع گروهكهاي ضد انقلاب وابسته به چپ و راست در جهت ايجاد ركود در امور اقتصادي و همچنين تحريم هاي اقتصادي استكبار شرق و غرب، جهادگران بر اساس اعتقادات و بر حسب وظيفه اي كه بر خود واجب ميدانستند عليرغم همه كمبودها و مشكلات موفق به راه اندازي و فعال نمودن حدودا بيش از 150 معدن مختلف در كشور شدند و در اين راه دشوار و پر تلاطم با تلاشي فراموش نشدني چندين شهيد نيز تقديم نمودند.