وفات «عباس ابن عبدالمطلب» عموي بزرگوار پيامبر(ص) در سال 32هجري قمري
«عباس ابن عبدالمطلب» عموي بزرگوار پيامبراسلام (ص) و ازبزرگان قريش در سال 32هجري قمري وفات يافت. او مردي توانگربود و گويند كه پيش از هجرت پيامبراكرم (ص) به مدينه، اسلام آورد، اما عقيده اش را آشكار نساخت. برخي ديگراز مورخان معتقدند كه عباس ابن عبدالمطلب كمي پيش ازفتح مكه درسال 8هجري به مسلمانان پيوست وپس از فتح مكه منصب سقايت خانه خدا يعني تامين آب براي زائران خانه كعبه رارسول خدا(ص) به ايشان واگذار كرد. عباس در غزوه حنين دركنارياران حضرت محمد(ص) حضورداشت و در اواخر عمر از دوچشم نابينا شد وچندي بعد بدرود حيات گفت و چندي بعد بدرود حيات گفت. پيكرپاك عباس ابن عبدامطلب راپسرش«عبدالله» درگورستان بقيع درمدينه منوره به خاك سپرد.
درگذشت ابوحذيفه راوي اخبار تاريخي، قصص انبيا و حديث در سال206هجري قمري
« ابوحذيفه» راوي اخبار تاريخي، قصص انبيا و حديث ديده ازجهان فروبست. اودربلخ بدنيا آمد اما دربخارا زندگي كرد. وي مدتي هم درمكه و مدينه به فراگيري حديث مشغول بود. ابوحذيفه راوي احاديثي معتبراست. ازميان افرادي كه وي ازآنان روايت كرده است ،امام جعفرصادق(ع)، محمّدبن اسحاق و مالك بن انس رامي توان نام برد. همچنين محمدبن قدامه بخاري، محمدبن نيشابوري و عبدالله ابن احمد مروزي از جمله ناقلان روايات ابوحذيفه بودند. ازتاليفات ابوحذيفه المبتداء رامي توان نام برد كه مهمترين اثراوست و ازنخستين تاليفات اسلامي درباره خلقت و قصص پيامبران به شمار مي آيد. الفتوح و روايتي بلند ازامام صادق(ع) درباره معراج حضرت رسول(ص) ازديگرآثارابوحذيفه است.
درگذشت «احمدبن يحيي رَملي» در سال 306هجري قمري
« احمدبن يحيي رَملي» ازمشاهير عارفان قرن 4هجري قمري درگذشت. كنيه وي ابوعبدالله و شهرتش ابوالجلاء بود. برخي از علما براين عقيده اند كه درسرتاسرسرزمينهاي شام، حجاز، عراق و حلب مانند رَملي كسي نبوده است. رملي كه باذوالفنون عالم مصري هم عصر بود درطلب علم سفرهاي بسياركرد و به گردآوري روايات و احاديث همت گماشت. برخي از يادداشتهاي ابن عارف بزرگ بصورت خطي موجود است.
در گذشت « شيخ زين العابدين بن مسلم مازندراني» در سال 1271 هجري شمسي
« شيخ زين العابدين بن مسلم مازندراني» عالم رباني و فقه امامي قرن 14 هجري و از شاگردان صاحب جواهر در سال 1271 هجري شمسي در گذشت. ايشان به واسطه حسن تقرير و حسن بيان در ميان معاصران خود مشهور بود و مرجع تقليد بسياري از شيعيان هند و عراق و ايران بوده است. از آثار شيخ زين العابدين مازندراني مي توان ذخيرةُ المعاد؛ و زينة العباد را نام برد .
اعتراض شديد آيت الله كاشاني به صدارت عبدالحسين هژير در سال 1327 هجري شمسي
پس از ابراز تمايل مجلس شوراي ملي در سال 1327 هجري شمسي به صدارت عبدالحسين هژير، آيت الله كاشاني اعتراض شديد خود را به اين مسئله ابراز داشت. بدين ترتيب به درخواست ايشان دانشجويان دانشكده هاي حقوقي دانشگاه تهران در صفوفي منظم به سوي مجلس حركت كرده،در ميدان بهارستان تظاهرات نمودند. در همان زمان عده كثيري از طبقات مختلف مردم و بازاريان به دانشجويان پيوستند و اعتراض خود را به نخست وزيري هژير ابراز كردند. اين تظاهرات با دخالت شديد نيروهاي انتظامي رژيم روبه رو شد. گفتني است پس از تظاهرات تهران، در قم، مشهد و اصفهان نيز مردم عليه نخست وزيري هژير تظاهرات كردند .
تشكيل ستاد انقلاب فرهنگي نظام آموزش عالي در سال 1359 هجري شمسي
حضرت امام خميني(ره) فرمان تشكيل ستاد انقلاب فرهنگي نظام آموزش عالي و زدودن مظاهر فرهنگ غرب از چهره دانشگاهها تشكيل گرديد. اعضاي اين ستاد به امر امام(ره) از استادان مسلمان و كاركنان و دانشجويان متعهد و با ايمان و ديگر قشرهاي تحصيل كرده متعهد و مؤمن به نظام جمهوري اسلامي انتخاب شدند .
آغاز عمليات بيت المقدس 7 در سال 1367 هجري شمسي
عمليات بيت المقدس 7 با رمز عملياتي يا اباعبدالله الحسين در منطقه عمومي شلمچه در سال 1367 هجري شمسي آغاز شد. عمليات مزبورهنگامي آغاز گرديد كه نيروهاي دشمن بعثي بارها شهرهاي بي دفاع ميهن اسلامي را آماج موشك ها و بمب هاي شيميايي خود قرارداده بودند و با تجمع نيروهايش در ناحيه شلمچه قصد تجاوز و محله اي جديد را داشتند. پس از صدور فرمان حمله، رزمندگان اسلام نيروهاي دشمن را غافلگير كردند و در نخستين مرحله از عمليات بيت المقدس با انهدام وسيع نيروهاي بعثي عراق و تجهيزات جنگي آنان همراه بود. طي اين دو مرحله چهار لشكرارتش بعثي عراق منهدم شد .
آغاز نخستين حركت بزرگ عربهاي ساكن فلسطين عليه صهيونيستها در سال 1921 ميلادي
نخستين حركت بزرگ عربهاي ساكن فلسطين در سال 1921 ميلادي بر عليه صهيونيست ها آغاز شد. آنان با اين حركت انقلابي نسبت به سياست استعمار و طرفداري استعمارگران از يهوديان صهيونيست مقيم فلسطين اعتراض كردند. به موجب اين سياست استعماري مهاجرت يهوديان از سراسر نقاط جهان به فلسطين آغاز شد و اسكان آنان تا سال 1923 ميلادي به بيش از سي و پنج هزار تن بالغ شده بود.
كشور فلسطين، سرزمين كم وسعتى است كه در ناحيه خاور ميانه و در شرق مديترانه قرار دارد. اين سرزمين همچون پلى سه قاره آسيا، افريقا و اروپا را به هم متصل مى كند و قلب جهان عرب و حلقه اتصال شرق و غرب مى باشد و الهام بخش سه دين بزرگ دنيا است. چنين موقع مهم و خصوصيات ويژه، اين كشور را به صورت يكى ازم ناطق استراتژيك جهان درآورده است اما اشغال آن توسط صهيونيست ها و با حمايت ابرقدرتها و نيز آواره شدن چندين ميليون فلسطينى موجب آن گشته تا قلب هاى مسلمين جهان محزون و متاثر گردد.
3500 سال قبل از ميلاد اقوام سامى از قلب عربستان به سوى مصر، عراق، سوريه، لبنان، و فلسطين كوچ نمودند كه 25 قرن ق. م، يكى از اين اقوام كه به كنعانيان معروف بودند فلسطين را به عنوان محل سكونت خود برگزيدند. 20 فرن ق. م اولين دولت تحت عنوان كنعانيه در كشور مزبور تاسيس شد.
در سال 1225 ق م، قوم بنى اسرائيل به رهبرى حضرت موسى(ع) در فلسطين كونت يافتند. حدود هزار سال ق. م، اقوامى بنام «فلسطين » كه از جزاير درياى اژه آمده بودند به اين ناحيه راه يافته و جاى كنعانيان را گرفتند بنى اسرائيل به سركردگى داوود نبى و بعد از او به رهبرى سليمان پيامبر در حدود ده قرن ق م دولت عبرانى را در اين كشور بوجود آورده كه رقيب دولت اقوام فيلسطين بود.
فلسطين در سال 772ق م به تصرف آشور و به سال 539 ق م توسط كوروش اشغال شد. در اواسط نيمه دوم قرن چهارم ق. م اسكندر آن را تصاحب نمود.
در سال 395 ميلادى فلسطين به عنوان مستعمره روم غربى اداره مى شد و از اواسط قرن هفتم تا شانزدهم فرمانروايان عرب بر آن استيلا داشتند.
در سال 1517م جزئى از خاك امپراطورى عثمانى بود كه به مدت 4 قرن آن را در اختيار خود داشتند و تا سال 1917م بر آن حكومت مى كردند.
در سال 1897م اولين كنگره صهيونيزم در شهر بال سوئيس به سرپرستى هرتزل برگزار شد و هدف خود ار اين گونه مشخص نمود:
هدف صهيونيسم عبارت است از ايجاد يك وطن قومى براى ملت يهود در سرزمين فلسطين.
در نوامبر 1917م، بريتانيا اعلاميه مشهور بالفور را مبنى بر تاسيس وطن قومى براى لت يهود در فلسطين صادر كرد. جنگ جهانى اول پايان نيافته بود كه يهوديان وعده تشكيل كشور يهود را از بريتانيا دريافت نمودند و انگليس با مشاركت شريف حسين حكمران قت حجاز، دولت عثمانى را از فلسطين بيرون راند و مهاجرت يهوديان به اين سرزمين آغاز شد و دولت انگلستان به قيموميت خود در اين كشور پايان داد. اعراب در خلال قيامها و انقلابهائى، مخالفت خود را با وعده بالفور اعلام نمودندكه اين حركات زمينه ساز انقلاب بزرگ سال 1936م و 1939م بود كه برجسته ترين رهبرش شيخ عزالدين قسام است. و بالاخره سازمان ملل متحد قطعنامه شماره 181 را مبنى بر تقسيم فلسطين به دو كشور يهودى و عربى در تاريخ نوامبر 1947م صادر نمود و در سال 1948م سازمان جهانى صهيونيزم برپائى اسرائيل را اعلام داشت. در سال 1948م سكنه يهودى فلسطين اشغالى به 33% كل جمعيت فلسطين رسيد كه 67/5% اراضى فلسطين را اشغال نموده بودند.
گرچه ارتش دول عربى وارد جنگ با متجاوزين اسرائيلى شد ولى پس از رسوائى ها و خيانت ها به آتش بس ها و موافقت هايى تن داده و عقب نشينى نمود و رژيم غاصب به سال 1856م به كانال سوئز حمله كرد. در 28 مه 1964م كنگره عمومى فلسطين در شهر قدس با اعلام تاسيس: سازمان آزادى بخش فلسطين (ساف) پيمان ملى فلسطين را تصويب كرد و سپتامبر همين سال ارتش آزادى بخش فلسطين براى مبارزه با غاصبين بوجود آمد.
تصرف پاریس توسط نيروهاي آلمان نازي در سال 1940 ميلادي
پاريس پايتخت زيباي فرانسه در سال 1940 ميلادي در جريان جنگهاي جهاني دوم به تصرف نيروهاي آلمان نازي درآمد. سربازان هيتلر پس از تصرف پاريس پيروزمندانه در خيابانهاي شهر رژه رفتند. حمله آلمان نازي به فرانسه به دنبال حمله به هلند و نروژ و بلژيك در ماه مي سال 1940 ميلادي شروع شد و پس از انحلال ارتش فرانسه در اين روز، پاريس تسخير گرديد.