تولد« ابن انباري» در سال 271هجري قمري
« ابن انباري» اديب، نحوي و مفسّرعلوم قرآني در سال 271هجري قمري دربغداد قدم به عرصه حيات نهاد. اوابتدا ادب، لغت و علوم قرآني را فراگرفت و سپس باآموختن حديث و نحو به تكميل دانسته هاي خود پرداخت. بارزترين خصوصيت ابن انباري حافظه قوي وي بود بطوريكه به يُمن حافظه نيرومند خود به سرعت درعلم سرآمد شد و چند صدهزاربيت شاهد شعري براي قرآن ازحفظ كرد. ازجمله آثارابن انباري كه بصورت خطي و چاپي موجوداست، اَدَبُ الكاِتب، اَلاَضداد و المذ كر و المونث رامي توان نام برد.
تولد «ابن عساكر» در سال 571هجري قمري
« ابن عساكر» مورخ بزرگ و محدّث برجسته دمشقي در سال 571هجري قمري درگذشت. او آموختن رابايادگيري قرآن كريم و سپس حديث، فقه و اصول آغازكردو درادامه براي تكميل تحصيلات خود سفري طولاني آغازكرد. ابتدا ازمراكز علمي بغداد، كوفه، موصل، دياربكر، همچنين نيشابور، مرو، اصفهان و همدان ديدن كرد. بخش دوم سفرابن عساكر 40سال بطول انجاميد و اودراين مدت به تاليف آثارخود و فعاليتهاي آموزشي - تعليمي اهتمام كرد. دردوران زندگي ابن عساكرعلماي حديث بسيار بودند و گردآوري حديث رونق فراوان داشت و اودراين زمينه چهره اي درخشان بشمار ميرفت. ازميان 134اثرابن عساكر تاريخ دمشق را ميتوان نام برد كه ازجامع ترين كتابهاي جغرافيايي تاريخي و زندگينامه دانشمندان بويژه محدثان دمشق است. همچنين الاربعون، في الجهاد و فضل علي ابن ابيطالب ازديگر آثار ابن عساكر است.
درگذشت حاج ميرزا علي شهرستاني در سال 1344هجري قمري
«حاج ميرزا علي شهرستاني » ازعلماي بزرگ و گرانقدر قرن اخير در سال 1344هجري قمري درگذشت. اين عالم فرزانه درپايان تحصيلات و پس از تحقيق و مطالعه فراوان از مشايخي شد كه بزرگاني چون آيت الله سيد شهاب الدين مرعشي نجفي از او روايت كرده اند. ازتاليفات پرارزش آيت الله شهرستاني« البيان في تفسير غريب القرآن، تحفه المومنين و الاعراضيّه» را ميتوان نام برد.
دستگيري آيت الله سيد محمد باقرصدر در سال 1358 هجري شمسي
رژيم بعثي عراق اقدام به دستگيري آيت الله سيد محمد باقرصدر در سال 1358 هجري شمسي نمود. زيرا وجود وي را خطر جدي براي بقاي خود مي دانست. به دنبال اين اقدام رژيم بعثي عراق، گروه كثيري از طلاب و مردم شهرهاي مختلف عراق در صحن مطهر حرم حضرت علي(ع) اجتماع كرده به اين عمل غيرانساني حكومت بعثي ـ صهيونيستي عراق شديداً اعتراض كردند.
سالروز ارتحال زن مجتهده جهان اسلام بانو نصرت امين اصفهاني در 1362 هجری شمسی
بانو نصرت امين در سال 1265 هجري شمسي در شهر اصفهان چشم به جهان گشود. از چهار سالگي به مكتب خانه رفت تا به فراگيري قرآن و زبان فارسي بپردازد و اين زماني بود كه در زمينه تحصيل علوم و معارف ديني بالاتر از سطح روخواني قرآن هيچ مجال و زمينه اي براي حضور زنان نبود؛ بخصوص در سالهاي 1280 به بعد كه تحصيل علم براي پسران هم آسان و ميسر نبود تا چه رسد به دختران.
او در سن 15 سالگي به ازدواج و همسري پسر عمويش درآمد. اما زندگي خانوادگي و تربيت فرزندان در فراگيري دانش او اثري نگذاشت و آن چنان در جهت كسب علوم ديني از خود جديّت نشان داد كه موافقت و مساعدت اطرافيان بويژه همسر خويش را براي ادامه تحصيلات در علوم ديني(فقه و اصول) و زبان عربي به دست آورد. در اين زمان او بيست ساله بود.
مهمترين استاد ايشان كه فقه و اصول و حكمت را به وي آموخت، آيت الله نجف آبادي بود. بانو امين از زمان كودكي كه اهل ذوق و تفكر و تدبر در موجودات و آثار حق تعالي و از عشاق پروردگار كريم بود، در حين تحصيل حكمت به كشف و شهود نيز نائل مي گرديد و در اين رابطه بهترين سند و گواه آثار تفسيري ايشان كتاب اربعين الهاشميه و نيز نفحات الرحمانيه است.
به دنبال انتشار كتاب اربعين الهاشميه در سن 40 سالگي از سوي آيت الله حائري يزدي و آيت الله محمد كاظم يزدي و آيت الله آقا ميرزا اصطهباناتي شيرازي درجه اجتهاد گرفت و پس از شركت در آزمون علما و مراجع تقليد وقت(آيت الله شيخ عبدالكريم قمي و آيت الله آقا سيد كاظم شيرازي) كه شامل سوالها و پاسخهاي بسياري بود.ـ تمامي آنها در كتاب "جامع الشتاب" آمده است ـ از طرف آن آيات عظام، درجه اجتهاد و قدرت استنباط احكام شرع را دريافت كرد و اولين بانوي مجتهده در جهان اسلام گرديد.
ديگر تأليفات اين بانوي گرانقدر عبارتند از:
"معاد يا آخرين سير بشر"، "مخزن اللئالي"، "سير و سلوك"، يك دوره تفسيري به نام "مخزن العرفان" در 15 جلد، "روش خوشبختي"، "ترجمه اخلاق ابن مسكويه با پاورقي".
بانو امين در زمينه انتشار پاره اي از كتابهاي خويش كه بيشتر در ارتباط با مقامات عرفاني و سير و سلوك بوده به سبب بد فهميهاي رايج كه معمولاً در اين گونه مباحث پيش مي آيد، بسيار محتاطانه و دقيق عمل مي كردند و در بسياري موارد اصلاً اجازه انتشار آنها را نداده اند؛ بعلاوه به سبب پرهيز از شهرت و نيز تواضع بسياري كه داشتند عموماً كتابهاي خود را به نام مستعار "بانوي ايراني" منتشر ساخته اند.
بانو مجتهده امين از آنجا كه دريافته بود مجال و زمينه تعلم براي دختران تا چه حد محدود است لذا بخشي از همت بلند آن بزرگوار مصرف تأسيس مدرسه دختران شد.
در سال 1344 يك واحد دبيرستان دخترانه اسلامي در اصفهان تأسيس كرد تا زمينه تحصيل دختران در محيطي سالم به دور از آلودگيهاي رايج در پاره اي محيطهاي آموزشي دخترانه را فراهم آورد.
در سال 1346 اولين مدرسه علوم ديني زنان را در ايران تأسيس كرد كه اين سازمان در تعليم و تعلم ديني زنان مسلمان و پرورش زنان برجسته در اين زمينه سهمي شايان توجه و تقدير داشت. همه اين اقدامات حكايت از روشنگري فكر، بلندي هدف و عمق دلسوزي اش در امور زنان بود. بانو امين دانشمندي باذوق، متواضع، عارف، خوش برخورد، پرهيزگار، ساكت و كم حرف، و بدون گرايش به تجمل و تكلف و از دوستان صديق اهل بيت عصمت و طهارت بود. وجود مقدس و پرفيضش آن چنان روحاني و مستغرق در عالم عرفان و معنويت بود كه هر كس او را مي ديد مجذوب جذبه معنويت ايشان مي گرديد و در پرتو نورانيت و نفس مطمئنه او در خود احساس شادي و روحانيت مي كرد. وجود ذي وجود اين زن عالمه نسيمي بود كه بر جامعه زنان وزيد و عامل حركت بخش و تكان دهنده اي براي بيداري افكار خفته و پيشبرد آنان در راه تحصيل علوم ديني و كمالات معنوي و سير الي الله شد.
بانو امين سالهاي متمادي در راه تحصيل علم و مقامات معنوي زحمتها كشيد و عملاً ثابت كرد كه زن مي تواند در محيط اجتماع، زير پرده حجاب و باكمال عفت و تقوي و اجراي برنامه هاي مقدس مذهبي به تحصيل علم ادامه دهد و مقام شامخي را احراز كند و بين علم و دين پيوند برقرار سازد و عليرغم نظر كساني كه تصور مي كردند حجاب مانع پيشرفت و تكامل است و يا عده اي كه مي گفتند زن بايد از هر نوع كمال ترقي و تعالي محروم بماند و بر خلاف منطق اسلام، زن از ارزش انساني در رسيدن به مقامات مادي و معنوي و روحاني و سير الي الله بي بهره دانستند بپا خواست و آن تصورات غلط را در هم شكست.
پيشتازي در علوم عرفاني، از وي شخصيتي ساخت كه فيلسوف عاليقدر معاصر آيت الله محمد تقي جعفري در مورد ايشان فرموده اند:
"باتوجه به آثار علمي كه از خانم امين در دسترس ما قرارگرفته است به طور قطع مي توان ايشان را يكي از علماي برجسته عالم تشيع معرفي نمود و روش علمي ايشان هم كاملاً قابل مقايسه با ساير دانشمندان بوده بلكه با توجه به مقامات عاليه روحي كه ايشان موفق شده اند بايد ايشان را نخبه اي از دانشمندان به شمار آورد."
همچنين شخصيتهايي چون آيت الله العظمي مرعشي نجفي"ره" و مرحوم علامه طباطبايي، با توجه به مقام علمي و عرفاني خانم امين، محضر درس او را مايه فيض و افاده مي دانستند.
ابتلائات و آزمايشهايي كه خداوند كريم براي صيقلي شدن و خالص گرديدن روح مطهر اين بنده مقربش نمود مسأله از دست رفتن فرزندان ايشان بوده است چنانكه هشت فرزندش به علل مختلف از قبيل بيماري و... از دست رفتند و تنها يك پسر برايش باقي ماند. اين مصائب نتوانست خللي در عزم و اراده اين يگانه بانوي مجتهده و عارف به وجود آورد و اين نشانگر آن است كه اگر زنان قدم در راه كمال و تعالي زند و خدا را ناظر اعمال خويش و مالك همه هستي و داراييهاي خويش بيابند، حتي در فقدان فرزند نيز عنان اختيار از كف نمي دهند و متانت و صبوري كه در خور انسان خليفه الله است پيشه مي سازد.
گفته اند در جنگ جهاني اول دو فرزند كوچك ايشان به فاصله چند روز فوت كردند. بدين مناسبت استادشان آيت الله نجف آبادي سه روز در را تعطيل مي كنند و به خانه شان نمي روند؛ روز چهارم بانو امين به دنبال استاد مي فرستند و وقتي ايشان مي آيند، علت تعطيلي درس را جويا مي شوند. آيت الله نجف آبادي مي گويند كه"من شرمم مي شود كه بچه تان تازه از دنيا رفته براي درس بيايم" و خانم امين پاسخ مي دهند:
"من پيش خدا شرمم مي شود كه سه روز است چيزي نخوانده ام. خدا يك چيزي به من داد خودش هم گرفت".
سرانجام اين بانوي مكرمه در سن 97 سالگي در آخر شعبان 1403 ه.ق مطابق با 22 خرداد 1362 ه.ش پس از يك عمر پر بركت جان به جان آفرين تسليم كرد و به لقاالله پيوست. پيكر مطهره اين بانوي مكرمه در روز دوشنبه 23 خرداد برفراز دستهاي انبوه امت عزادار شهر قهرمان پرور اصفهان تشييع شد. در مراسم تشييع جنازه اين بانوي اسلام كه به دنبال برگزاري نماز جماعت ظهر و عصر به امامت مرحوم آيت الله خادمي رئيس حوزه علميه اصفهان از مسجد سيد اين شهر برگزار شد، گروه كثيري از روحانيان و اقشار مختلف مردم شركت كردند.
تحت الحمایه در آمدن مجمع الجزايرمالديو در سال 1887 ميلادي
مجمع الجزايرمالديو در سال 1887 ميلادي به موجب قرارداد منعقده ميان سلطان آن سرزمين و دولت انگلستان به صورت سرزمين تحت الحمايه انگليس درآمد. دراين كشور كه ابتدا تحت سلطه پرتغالي ها و هلندي ها بود، سرانجام در سال 1965 ميلادي مستقل و به عضويت سازمان ملل متحد پذيرفته شد. مالديو با دويست و نودو هشت هزار كيلومترمربع مساحت در جنوب سواحل هند واقع است واز بيست هزار جزيره مرجاني تشكيل شده كه تنها دويست و پانزده جزيره آن مسكوني هستند. معروفترين اين جزاير، جزاير مال نام دارد كه كمى جنوبى تر از كانال «كارديوا» واقع است.
چون اين جزاير به خط استوا نزديكند و در آبهاى اقيانوسهند محصورند، آب و هواى گرم و مرطوب دراند.
در قرون اوليه هجرى، آئين اسلام توسط بازرگانان عرب باين سرزمين راه يافت. در قرن چهارم هجرى ابن بطوسه سياح مسلمان به مالديو آمد و گزارشى از اين ناحيه ارائه داد. در اوايل قرن شانزدهم با گسترش نفوذ پرتقالى ها در آسيا، مالديو نيز جزء نواحى مورد تصرف آنان درآمد. در قرن هفدهم ميلادى كه هلنديها بر آن استيلا يافتند، مالديو بخشى از سرى لانكا بود. بعد مالديو به تصرف انگلستان و فرانسه درآمد و در قرن نوزدهم با وجود سلطه انگلستان بر آن، حكومت نيمه مستقل سلطنتى بر آن حاكم بود. انگلستان در سال انگلستان در سال 1948م به مالديو خود مختارى داد و در سال 1953م نظام سلطنتى آن ملغى و نظام جمهورى جايگزين آن گرديد. مالديو در سال 1965م مستقل شد. اين كشور به لحاظ درآمد سرانه يكى از عقب افتاده ترين واحدهاى سياسى جهان است.
آخرين تقسيمات كشورى آن شامل 19 بخش است كه زير نظر يك كميته منتخب مردم به رياست مامور دولت مركزى اداره مى شود. 212000 نفر سكنه دارد كه 30% آن زندگى شهرى دارند. رشد سالانه جمعيت 4/3% و تراكم نسبى آن 4/711 در كيلومتر مربع است. مردم آن از نژاد دراويدى، سينهالى و عرب هستند. زبان رسمى آن ديوهى است و اكثرا مسلمان و سنى مذهبند. اقتصاد آن بر ماهيگيرى، كشاورزى و پذيرايى از كشتى هاى كشورهاى جهان استوار است. واحد پول آن روپيه مالديو مى باشد كه برابر با 100 دلارى است.
فروش جزاير فيليپين به آمریکا در سال 1898 ميلادي
در پي شكست ناوگان دريايي اسپانيا از آمريكا، جزاير فيليپين در مقابل بيست ميليون دلار به آمريكا فروخته شد. اندكي بعد اين كشور توسط ژاپن تصرف شد و در سال 1945 ميلادي مجدداً به استقلال دست يافت. اما حكومت آن توسط عُمال آمريكايي اداره مي شد. در سال 1947 ميلادي اين كشور پيماني نود و نه ساله با دولت آمريكا امضاء كرد كه به موجب آن آمريكا بيست و سه پايگاه استراتژيك نظامي در سراسر فيليپين ايجاد كرد. اين پيمان بعدها به يك پيمان بيست و پنج ساله تغيير نمود.