ابوعلي فضل بن حسن طبرسي در سال ۴۶۸ ق به دنيا آمد. پس از فراگيري مقدمات در مشهد مقدس به تحصيل ادبيات عرب، قرائت، تفسير، حديث، حساب و جبر، فقه، اصول وكلام پرداخت و در آن علوم متبحرگرديد. علامه در حدود ۵۴ سال در مشهد بود و سپس راهي سبزوار شد و به تدريس و تاليف همت گماشت. قطب الدين راوندي، ابن شهر آشوب، ضياءالدين راوندي و... از جمله شاگردان او به شمار ميآيند.همچنين اسرار الامامه، تاج المواليد و كنوز النجاح ازتاليفات اوست. از ميان دهها كتاب او، تفسير كبير مجمع البيان، به عنوان سرآمد تفاسير، مطرح گرديده است. او همچنين فقيهي وارسته و عالمي آگاه بود و محل مراجعهي مردم واقع ميشد. سرانجام امام مفسّران، پس از نزديك به هشتاد سال عمر با بركت درروز عرفهي سال ۵۴۸ ق بدرود حيات گفت. بعضي، مسموميت توسط بدخواهان را عامل درگذشتِ وي گفتهاند. بدنش را به مشهد منتقل كرده و در جوار حرم امام رضا(ع) به خاك سپردند.