آیت اللَّه علی اکبر مرندی در حدود سال ۱۳۱۴ ه.ق ( ۱۲۷۵ه.ش) در شهرستان مرند و در یک خاندان علمی به دنیا آمد. ایشان پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود و تبریز، راهی حوزه علمیه نجف شد و در مدت پانزده سال، از درس حضرات آیات عظام شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، میرزای نایینی، آقاضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد. آیتاللَّه مرندی همچنین، به مدت ده سال، به همراه دوست و هم حجره خود، علامه سید محمد حسین طباطبایی در رشته سلوک و عرفان از حضور عرفای نامی عصر، همچون حضرات آیات سید حسین کوه کمرهای، سید صدرا بادکوبهای و به ویژه میرزا علی قاضی تبریزی طباطبایی، شهد شیرین عرفان و سلوک را چشید و به مرحله والایی از سیر و سلوک الهی نائل شد. ایشان به احادیث، تفاسیر و مسائل فقهی و عرفانی احاطه و تسلط کامل داشت و بیش از پنجاه سال در شهرستان مرند اقامت ورزید. در این سالیان، سیل مشتاقان و علاقهمندان و سالکان راه، برای کسب فیض و حل مشکلات روحی به مرند میرفتند و از محضر پرفیض او مستفیض میشدند. این عالم ربانی از جمله افراد نادری است که علامه طباطبایی آنان را به عنوان ستارگان درخشان آسمان عرفان نام برده است. آیتاللَّه مرندی سرانجام پس از نزدیک به یکصد سال زندگی پر برکت در فروردین ۱۳۷۳ ه.ش برابر با ۱۴۱۴ ه.ق به لقاء اللَّه پیوست و به دیدار دوست شتافت.