رحلت علامه سيد محسن امين در سال 1371 هجری قمری
ولادت : سيد محسـن اميـن فرزند سيد عبدالكريـم به سال 1284 هجری قمری در جنـوب لبنان و در منطقه جبل عامل در روستايـی به نام شقراء به دنيا آمد، آل اميـن كه از شاخه های درخت آسمانی اهل بيت (عليه السلام) به شمار می آمدند از دير باز مردمی درست كار و نيك انديـش بودند.
تحصيلات :
سيد محسـن در زادگاهـش رشد كرده و به 7 سالگی پا نهاد و زيـر نظر پـدر و مـادرش به تحصيل پـرداخت. مـادر به او قـرآن می آمـوخت و بزرگان فاميل وی را در فـراگيری خط ياری مـی دادند. به ايـن ترتيب در مدت كـوتاهی قرآن و خط را فرا گرفته و به آمـوختـن ورزشهای مفيـدی چـون شنـا و اسب دوانـی پرداخت.
او ضمن پشت سر گذاشتـن موفقيت آميز دوره صرف و نحـو در بالا بردن معلومات خود میكوشد.
سيد محسـن در سال 1297 هجری قمری به روستای همجـوار (عيثا) رفته از محضر اساتيد آنجا استفاده نمود.
دوران طلايـی مدرسه (عيثا) كه از سال 1297 هجری قمری آغاز شده بـود ديری نپائيد و همزمان با پايان سـده سيزدهـم با رجعت استادش به عراق پايان يافت. در سال 1301 هجری قمری به اتفـاق شيخ محمـد دبـوق به (بنت جبيل) رفته و به تلمذ پرداخت.
بيماری سل كه از مدتها پيـش شيخ شراره را می آزرد. سرانجام در ماه شعبان همان سال واپسيـن رشته های زندگيـش را قطع كرده و دانشجـويان آن فـرزانه را پـراكنـده ساخت.
سيد محسـن كه تا بحث استصحاب معالـم پيـش رفته بـود برای تكميل آگاهی های خـويـش نزد ديگـر استادان شتـافت ولـی هيچ يك از آنها نتـوانست عطـش سير ناپذير ستاره شقرا را فرو نشانـد.
بعد از سفرهای زياد و رسيدن به قله علم و معرفت سـر انجام به مـوطـن خـويـش بازگشت.
هنـوز رنج سفر از پيكرش بيرون نيامده بـود كه مرگ مادر نا مرادی ستاره جبل عامل را فزونی بخشيد.
از سال 1308 هجری قمری تا سال 1319 هجری قمری به نجف اشرف مشرف شد و در آن آستان قدس مرتضوی به ادامه تحصيلات پرداخت و پس از نائل آمدن به مرجعيت به اسرار و نامه های فراوان به موطن خود باز گشت.
اساتيد :
سيد محسـن از بزرگانی چون پـدر، سيد محمد حسيـن ( پسر عمـوی دانشورش )، سيد جـواد مرتضی و شيخ مـوسـی شراره ( از فقهای شيعه در لبنان ) سيد علی بـن محمود عاملی، سيـد احمد كربلايـی، شيخ محمـد باقر نجـم آبادی، شيخ الشـريعه اصفهانـی شيخ محمـد كاظم خـراسانـی استفاده های بسيار نمود.
تأليفات :
ايـن فقيه نامـدار جهان اسلام كتـابها و رساله های ارزشمنـدی از خـويـش به يادگار نهاده كه تعداد آنها فزون از 100 جلد مـی باشـد جهت تبـرك به نـام بـرخـی از آثـار ايشـان اشـاره می شـود.
1 ـ اعيان الشيعه.
2 ـ نقض الـوشيعه.
3 ـ تاريخ جبل عامل.
4 ـ لواعج الاشجان.
5 ـ اصـدق الاخبـار فـی قصه الاخذ بـالثار.
6 ـ البحـر الزخـار فـی شـرح احاديث الائمه اطهار.
7 ـ شرح ايساغوچی در منطق.
8 ـ ارشاد الجهال در اصول دين.
9 ـ الدار الثمين.
10ـ التقليد آفه العقول.
11ـ حذف الفضول عن علم الاصول.
12ـ حـاشيه بـر معالـم در اصـول فقه.
13ـ حاشيه بر قوانين در اصول فقه.
14ـ الـدر المنظم فـی مسـاله تقليـد الاعلم.
15ـ اساس الشريعه.
16ـ كـاشفه القنـاع فـی احكـام الـرضـاع.
17ـ كشف الغامض فـی احكـام الفـرايض.
18ـ تحفه الاحبـاب فـی آداب الطعام و شـراب.
19ـ جوابات المسائل الدمشقيه.
20ـ مناسك الحج.
خصوصيات اخلاقی :
يكی از خصوصيات ايشان احترام به پدر مادر بود به داستان زير توجه كنيد : سال 1308 هجری قمری يكی از دوستانش به ديدار سيد محسـن شتافته و تصميـم گـروهـی از دانشجـويان جبل عامل را جهت عزيمت به عراق و ادامه تحصيل به اطلاع وی رسانـد و از او خـواست آنها را همراهـی نمايد.
سيد محسـن كه سالها در انتظار چنيـن فرصتی بـود نـوميدانه پاسخ داد : به ايـن سفر، شوق شگفت دارم ولی از حال پدر سخت نگرانـم بهتر است با پدرم در ايـن باره گفتگو نمائيد. دوستانش مطلب را به سيد عبدالكريـم مطرح كردند. سيد كهنسال در مـوقعيتـی دشـوار گرفتار آمده بـود. از يك سـو نا بينايی و بی كسی آزارش می داد و از سوی ديگر نمی خـواست سدی در برابر پيشرفت فرزند باشد. او هر چه به خود فشار آورد نتوانست تصميـم بگيرد، بنابر ايـن روی به فرزند كرد و گفت :
استخاره كـن، اگر خوب آمد راه عراق پيش گير، بی ترديد خداوند تدبير امورم را به عهده خواهد گرفت و گرنه معذور خواهـم بـود.
سيد محسـن وضـو گرفته به مسجد رفت. پـس از نيايشـی خالصانه از پـروردگار خـواست تا مصلحت را آشكار سازد سپـس استخاره كـرده، نتيجه استخاره را نيك يافت. پـدر را آگاه ساخت. عاقبت اسبـاب سفر را آماده گشت و در آخريـن روز ماه مبارك رمضان زادگاهـش را به سوی نجف اشرف ترك گفت.
خدمات :
ايجـاد مـدرسه های پسـرانه و دختـرانه، وقف زميـن ها و سـاختمانها بـرای پيشبـرد اهداف آموزشی، چاپ و انتشار كتب سـودمند و... بخشی از تلاشهای مرحوم سيـد محسـن اميـن در راستـای زدودن آثار جهل و غفلت مسلمانان به شمار می رفت
مسافرت :
هجرت های آيت سيد محسن امين از سال 1297 كه اولين سفر او به روستای همجوار (عيثا) بود آغاز شد و در سال 1301 نيز سفری به (بنت جبيل ) داشت كه اين سفرها كوتاه مدت بودند اما در سال 1308 هجری قمری اولين سفر طولانی وي، به نحف اشرف بود.
نامه های فراوانی كه شيعيان دمشق به سـوی دانشور بزرگ جبل عامل فرستادنـد، سـر انجام وی را بـر آن داشت تا نجف را تـرك گفته، بـرای انجام وظيفه به آن ديار شتابـد. بنابـر ايـن در واپسيـن روزهای جمادی الثـانـی سال 1319 هجری قمری پـس از ده سـال و انـدی اقامت در حريـم آسمانـی ولايت از سوی سـوريه راه افتـاده و در آخـريـن روزهای شعبـان سال 1319 هجری قمری به دمشق رسيـد.
در بهار سال 1352 هجری قمری در رأس گروهـی از شيفتگان آستان رضوی وارد ايران شد. او و هيأت همراه پـس از تـوقف كوتاهی در كـرمانشـاه، همـدان، ملايـر، قـم روز جمعه نهم ماه ربيع الاول وارد تهران شد و در منزل عالـم ربانی شيخ اسحاق رشتـی ( استاد اصـول و فقه مدرسه سپهسالار ) فرود آمد. مردم تهران و روحانيون پايتخت گروه گروه به ديدارش شتافته و ورودش را گرامـی داشتنـد.
مرحوم سيد محسـن اميـن پـس از مدتی توقف در تهران به خراسان عزيمت نمـود و چهل روز در جـوار آستان قدس رضـوی از مراحـم آن امام همام بهره منـد گـرديـد.
وفات :
29 جمادی الثانـی سال 1371 هجری قمری ( مشهور عبارت روزهای پايانی جمادی الثانـی را ذکر کرده اند) مرجع بيـدار جهان اسلام مرحوم سيـد محسـن اميـن در بستر بيماری افتاد.
هنـوز نيمه های شب فـرا نـرسيـده بـود كه زنگ رهايـی آن انسـان وارسته از سرای نا پايدار نواخته شد و آن قلب منور خامـوش گشت. مصلح بزرگ جهان اسلام پـس از 87 سال زندگی پر بار به سرای قرار و جوار رحمت كردگار شتافت و بعد از طواف حرم مطهر حضرت زينب (عليها السلام) به آرامگاه ابدی شتافت.