در آستانه سالروز گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ۲۷ دی، چکیده‌ای از زندگی‌نامه و وصیت‌نامه دانشجویان شهید دانشگاه تبریز منتشر می‌شود.

به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، در آستانه سالروز گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ۲۷ دی دانشگاه تبریز، چکیده‌ای از زندگی‌نامه و وصیت‌نامه دانشجویان شهید دانشگاه تبریز منتشر می‌شود.

شهید هاشم اختر شمار در سال ۱۳۳۴ در خانوده‌ای مسلمان و متدین در شهرستان رشت متولد شد، وی فردی فرهیخته، پرهیزگار شریف و وارسته بود. روابط اجتماعی وی با مردم ستودنی و در حسن بیان دارای جاذبه خاصی بود. شهید بیکاری را آفت می‌دانست و اوقات فراغت خود را با مطالعه کتاب‌های علمی و فنی می‌گذراند.

او، در هر شرایطی حرمت خدا را حفظ می‌کردند و برای انسجام خانواده و دوستی متقابل اهمیت وِِیژه قائل بودند فرایض دینی را در مسجد حاج مجتهد رشت به عمل می‌آوردند. در بدو انقلاب نیز در پایگاه‌های تقسیم ارزاق به مردم فعالیت‌های گسترده‌ای داشتند ایشان از هر فرصتی برای خدمت به مردم بهره می‌جستند و در نهایت دین باوری به علم جویی و کسب معرفت می‌پرداختند تا توانایی خویش را در مسیر انسانیت به درجه والای تقری الهی سوق دهند.

اخترشمار نیز در نهایت در شب ۲۷ دی ماه ۶۵ که دانشکده فنی دانشگاه تبریز مورد بمباران هوایی قرار گرفت به مقام رفیع شهادت نائل آمد.
قسمتی از وصیت‌نامه شهید

خواهرانم، حجاب را رعایت کرده و پاسدار حرمت خون شهیدان باشید و در پشت جبهه برای حمایت از رزمندگان از هیچ امری کوتاهی نکنید زیرا دشمنان انقلاب اسلامی درصدد ایجاد فاصله بین مردم و جبهه‌ها هستند.

سرانجام این رزمنده دلاور اسلام و انقلاب در تاریخ ۲۷ دی‌ماه ۱۳۶۵ در دانشگاه تبریز و در بمباران رژیم بعث به درجه عظیم شهادت نائل و همنوا با عرشیان می‌گردد.

یادآوری می‌شود، ۲۷ دی‌ سالگرد شهادت ۲۲ تن از دانشجویان دانشگاه تبریز بر اثر یورش وحشیانه رژیم بعثی به دانشکده فنی دانشگاه تبریز است. دانشجویانی که از درس و امتحان و موقعیت اجتماعی خود زده بودند تا بتوانند حداقل کاری را که از دستشان بر می‌آمد انجام بدهند و با استفاده از تخصص‌های فنی و علمی خود نیاز جبهه را به نوبه خود برطرف سازند. پاکبازانی که همچون شمع سوختند تا بتوانند دین خود را به میهن اسلامی ادا کنند و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. شهیدانی که برای همیشه تاریخ نامشان بر تارک تاریخ دانشگاه خواهد درخشید. مدیریت کارگاه فنی دانشگاه تبریز در آن دوران بر عهده جهاددانشگاهی آذربایجان‌شرقی بود.