به گزارش ایسنا، بسیاری از بیمارستان‌های ایالات متحده و اروپا از فناوری جراحی رباتیک استقبال کرده‌اند. پرکاربردترین سیستم جراحی رباتیک بالینی شامل بازوی دوربین‌دار و بازوهای مکانیکی با ابزار جراحی متصل به آنها است. جراحان، بازوها را در حالی که در کنسول رایانه‌ای نزدیک میز جراحی نشسته‌اند کنترل می‌کنند. این کنسول به جراح نمایی با وضوح از ناحیه نشان داده و همراه با بزرگنمایی، دید سه‌بعدی از ناحیه جراحی نیز ارائه می‌دهد و جراح می‌تواند در حین عمل، بر کار دیگر اعضای تیم جراحی نیز نظارت کامل داشته و به آنها کمک کند.
جراحانی که از سیستم رباتیک استفاده می‌کنند تفاوت جراحی با آن نسبت به انجام جراحی توسط ابزارهای سنتی را درک خواهند کرد. یکی از تفاوت‌ها دقت عمل بیشتر با کمک ربات و مشاهده بهتر ناحیه جراحی است. با استفاده از جراحی رباتیک، جراحان می‌توانند اقدامات ظریف و پیچیده‌ای را انجام دهند که ممکن است انجام آن کارها با روش‌های دیگر، دشوار یا غیرممکن باشد. غالباً، جراحی رباتیک جراحی کم تهاجمی است و از مزایای این جراحی کم تهاجمی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عوارض کمتر مانند عفونت کمتر محل جراحی
- درد و خونریزی کمتر
- بهبودی سریع‌تر
- جای زخم کوچک‌تر و کمتر
نتایج مطالعه اخیر محققان کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه شفیلد نشان داده است که جراحی رباتیک خطر کمتری دارد و دوره نقاهت آن نیز برای بیماران کوتاه‌تر است. اولین کارآزمایی بالینی این عمل که توسط دانشمندان کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه شفیلد انجام شده نشان داده است که انجام جراحی با کمک ربات‌ها برای برداشتن و ترمیم سرطان مثانه به بیماران این امکان را می‌دهد تا خیلی سریع‌تر بهبود پیدا کنند و به میزان قابل توجهی زمان کمتری را در بیمارستان صرف کنند.نتایج مطالعه اخیر محققان کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه شفیلد نشان داده است که جراحی رباتیک خطر کمتری دارد و دوره نقاهت آن نیز برای بیماران کوتاه‌تر است.
سرطان مثانه بیماری است که رشد بافت غیرطبیعی که به عنوان تومور شناخته می‌شود، در پوشش مثانه ایجاد می‌شود. در برخی موارد، تومور به عضله مثانه گسترش می‌یابد و می‌تواند به سرطان ثانویه در سایر قسمت‌های بدن منجر شود. هر ساله حدود ۱۰ هزار نفر در بریتانیا به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند و بیش از سه هزار عمل برداشتن و ترمیم مثانه انجام می‌شود. روند درمانی سرطان مثانه بسیار هزینه‌بر است.
طی این مطالعه که یافته‌های آن در مجله JAMA منتشر شد و توسط بنیاد اورولوژی با کمک مالی از بنیاد Champniss تامین شد، محققان همچنین کشف کردند که جراحی رباتیک شانس بستری مجدد را به نصف(۵۲درصد) کاهش می‌دهد و خطر لخته خون نیز چهار برابر(۷۷درصد) کاهش می‌یابد. در حقیقت ترومبوز/ لخته خون یک پاسخ طبیعی به زخم برای جلوگیری از خونریزی است اما می‌تواند به ترومبوزیس منجر شود، که این امر خطرناک است و زمانی اتفاق می‌افتد که لخته‌ها در یک رگ خونی سالم جریان خون را مسدود کنند.
محققان دریافتند در نتیجه دوره نقاهت کوتاه‌تر، استقامت و کیفیت زندگی بیماران نیز بهبود یافته و فعالیت بدنی آنها نیز افزایش می‌یابد چرا که طی این مطالعه و آزمایش بر روی بیماران محققان دریافتند گام‌های روزانه بیماران پس از دوره نقاهت افزایش یافته است. داده‌های میزان گام طی شده توسط بیماران بر روی یک حسگر هوشمند پوشیدنی اندازه‌گیری می‌شود.
اما جراحی رباتیک نیز ممکن است خطراتی در پی داشته باشد برای مثال می‌توان به عفونت اندک در محل جراحی و برخی عوارض دیگر اشاره کرد. گفتنی است گزینه جراحی رباتیک برای همه افراد مناسب نیست و افراد باید با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات جراحی رباتیک و مقایسه آن با سایر تکنیک‌ها صحبت کنند.
برخلاف جراحی باز که شامل کار مستقیم جراح بر روی بیمار و ایجاد برش‌های بزرگ در پوست و ماهیچه می‌شود، جراحی به کمک ربات به پزشکان امکان می‌دهد از راه دور ابزارهای کمتر تهاجمی را با استفاده از کنسول و نمای سه‌بعدی کنترل کنند. محققان کالج دانشگاهی لندن اظهار کردند: به رغم اینکه جراحی به کمک ربات به طور گسترده در دسترس است، ارزیابی بالینی قابل توجهی وجود نداشته است. در این مطالعه ما می‌خواستیم مشخص کنیم که آیا جراحی با کمک ربات در مقایسه با جراحی باز در زمینه کاهش زمان سپری شده در بیمارستان، کاهش پذیرش مجدد و بهبودی بهتر و کیفیت زندگی بهتر است یا خیر. یک یافته غیرمنتظره کاهش چشمگیر لخته‌های خون در بیمارانی بود که تحت عمل جراحی رباتیک قرار گرفتند. این نشان‌دهنده یک جراحی ایمن است که بیماران از عوارض بسیار کمتر و بازگشت سریع‌تر به زندگی عادی سود می‌برند. نتایج این مطالعه مهم است. با استفاده از این جراحی پیشرفته، زمان بستری شدن در بیمارستان کاهش می‌یابد و بهبودی سریع‌تر می‌شود. در نهایت به بیماران امکان می‌دهد سریع‌تر به خانه بازگردند.
در این مطالعه محققان آزمایشی را در ۹ بیمارستان بریتانیا و بر روی ۳۳۸ بیمار مبتلا به سرطان مثانه غیر متاستاتیک که به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، انجام دادند. ۱۶۹ بیمار عمل مثانه‌برداری یا سیستکتومی رادیکال به کمک ربات(برداشتن مثانه) با بازسازی داخل بدنی(فرایند برداشتن بخشی از روده برای ساختن مثانه جدید) انجام دادند و ۱۶۹ بیمار دیگر نیز سیستکتومی رادیکال باز انجام دادند.
نکته درخشان این کارآزمایی، مدت اقامت در بیمارستان پس از جراحی بود. به طور متوسط، گروهی که به کمک ربات جراحی شدند، هشت روز در بیمارستان ماندند اما گروه دیگر ۱۰ روز در بیمارستان بستری بودند. پیامد ثانویه دیگر در ۹۰ روز، ۶ و ۱۲ ماه پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت. این موارد شامل بررسی لخته خون، عوارض زخم، کیفیت زندگی، ناتوانی، استقامت و سطح فعالیت بود. همه پیامدهای ثانویه با جراحی به کمک ربات کاهش یا بهبود یافتند بودند یا اگر بهبود نیافته بودند، تقریبا برابر با جراحی باز بودند.
اخیرا یک شرکت چینی نیز اظهار کرده موفق به توسعه یک ربات جراحی آندوسکوپی شده است. حال آزمایشات بالینی این ربات در زمینه جراحی زنان و زایمان در بیمارستان‌ها آغاز شده است که این موضوع نشان دهنده پیشرفت عظیم چینی‌ها در زمینه صنعت توسعه ربات جراحی است.
این ربات که توسط شرکت پزشکی Edge Medical Robotics واقع در شهر شنژن چین توسعه یافته است، پزشکان را قادر می‌کند تا با دقت و کنترل بیشتری نسبت به روش‌های معمول، عمل جراحی را انجام دهند. آزمایشات این ربات در بیمارستان عمومی ارتش آزادی‌بخش خلق چین(PLA) در پکن و اولین بیمارستان وابسته به دانشگاه ژنگژو در استان هنان چین انجام می‌شود.
وانگ جیانچن(Wang Jianchen)، مدیر عامل شرکت Edge Medical Robotics گفت: انجام عمل‌های جراحی با کمک این ربات یک گام بزرگ در فناوری پزشکی محسوب می‌شود. با این حال به دلیل برخی مشکلات در حوزه فناوری، صنعت توسعه ربات‌های جراحی داخلی ما مدت‌ها تحت سلطه محصولات خارجی بود و ربات‌های جراحی فقط در بخش‌های زنان و زایمان چند بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گرفتند و هزینه استفاده از آنها بسیار بالا و برای بسیاری از بیماران مقدور نبود و این موضوعات مانع پیشرفت جراحی رباتیک در چین می‌شد.
همچنین جی می(Ji Mei)، متخصص زنان و زایمان بیمارستان وابسته به دانشگاه ژنگژو گفت: ربات‌های جراحی ساخت چین در مقایسه با ربات‌های همسان ساخت کشورهای دیگر مقرون به صرفه‌ترند و از پتانسیل بالایی برای انجام امور و مراقبت‌های اولیه برخوردارند.
منگ یوانگوانگ(Meng Yuanguang) مدیر بخش زنان و زایمان بیمارستان عمومی ارتش آزادی‌بخش خلق چین، نیز با جی می هم نظر بود و افزود: ربات‌های جراحی می‌توانند نقش مهمی در افزایش توانایی بیمارستان‌ها داشته باشند و به پزشکان اجازه دهند خدمات درمانی بهتری را به بیماران ارائه دهند.
برداشتن تومور سرطانی توسط ربات جراح برای اولین بار
طی ماه‌های گذشته یک ربات جراح برای اولین بار موفق شد یک تومور سرطانی شش سانتی‌متری را از گلوی یک مرد ۶۱ ساله خارج کند. یک ربات در بیمارستان سلطنتی گلوسسترشایر(GRH) واقع در بریتانیا در یک جراحی که می‌توان آن را اولین دانست، با برداشتن یک تومور سرطانی از گلوی یک بیمار ۶۱ ساله، جان وی را نجات داد. حال عمومی مارتین نوجنت، بیمار ۶۱ ساله پس از اینکه یک تیم جراحی متشکل از سیمون هیگز و استیو هورنبی، جراحان بیمارستان سلطنتی گلوسسترشایر، از یک ربات به نام ورسیوس(Versius) که یک ربات مدرن و پیشرفته است، برای عمل جراحی او استفاده کردند، خوب بود و روحیه بالایی داشت. بیمارستان GRH اولین بیمارستان در بریتانیا است که برنامه دستگاه گوارش فوقانی(GI) را با ربات ورسیوس که سال گذشته در این بیمارستان نصب شد، آغاز کرد. جراحان دستگاه گوارش با ورسیوس یک ازوفاژکتومی(مِری‌برداری) موفق انجام دادند و یک تومور شش سانتی‌متری را از مِری بیمار خارج کردند. معده بیمار پس از برداشتن تومور باید برداشته و دوباره به مِری وصل می‌شد. مری‌برداری یا ازوفاژکتومی(Esophagectomy) به معنای برداشت تمام یا قسمتی از مری به همراه عروق لنفاوی اطراف ناحیه عمل است. انجام این عمل بیشتر برای بیمارانی است که در مسیر مری خود تومور دارند و بهترین زمان جهت جلوگیری از گسترش تومور هنگامی است که زودهنگام تشخیص داده شود. با این عمل، بقای عمر بیمار نیز افزایش می‌یابد. پیش از این، عمل جراحی روی مری که یک لوله عضلانی است که غذا را از دهان به معده می‌برد، از طریق جراحی باز انجام می‌شد، اما استفاده از ربات جراحی ورسیوس امکان یک جراحی تنها با ایجاد حفره‌ای به اندازه یک سوراخ کلید و حداقل دسترسی را فراهم کرد.
آنا رادوک، مدیر بیمارستان گفت: بسیار عالی است که می‌بینیم تیم‌هایی از چندین تخصص در GRH از ورسیوس برای روش‌های درمانی پیچیده سرطان مانند این استفاده می‌کنند. ما می‌دانیم که جراحی با تهاجم حداقلی، نتایج را برای بیماران بهبود می‌بخشد و می‌تواند منجر به بهبود سریع‌تر شود و جراحی رباتیک به فعال کردن این رویکرد حداقلی کمک می‌کند. جراحی با دسترسی حداقلی و کمترین تهاجم ممکن، برش‌های کوچک‌تری را در بدن همراه با کاهش درد، عوارض و جای زخم پس از عمل ایجاد می‌کند.
هیگز یکی از جراحان بیمارستان GRH می‌گوید: برای ما مهم بود که ورسیوس را به بیمارستان بیاوریم تا بیمارانی را که نیاز به جراحی‌های معمولی و جراحی‌های پیچیده‌تر دارند، جراحی کند تا بیماران از صحت و دقتی که جراحی رباتیک به همراه دارد، بهره‌مند شوند.
وی افزود: دستگاه گوارش فوقانی یک بخش بسیار شلوغ است و استفاده از ورسیوس به معنای آغاز دوره جدیدی برای این تخصص است، زیرا تعداد بیشتری از بیماران، جراحی با دسترسی حداقلی را دریافت خواهند کرد و با این فناوری با کیفیت بالا درمان خواهند شد.
بیمار ۶۱ ساله می‌داند که اولین بیمار در بریتانیا است که از این طریق جراحی شده است. وی می‌گوید: واقعاً شگفت‌آور است که چنین اتفاقی در شهر کوچک ما در حال رخ دادن است، به ویژه وقتی به شهرهای بزرگی مانند لندن یا منچستر فکر می‌کنید. سال گذشته آن‌قدر درد داشتم که نتوانستم شام کریسمس بخورم. به سرعت وزن کم کردم و فکر می‌کنم امسال آن را جبران کنم و از این بابت بسیار شکرگزارم که فرصتی دیگر برای لذت بردن از کریسمس برایم فراهم شده است.
استفاده از مار رباتیک در جراحی‌های پیچیده
محققان می‌گویند ربات‌های شبیه به مار می‌توانند در جراحی‌های مختلف برای نجات جان انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرند و فقط هم به این حوزه محدود نمی‌شوند و کاربردهای مفید زیادی دارند. وقتی صحبت از رباتیک می‌شود، به نظر می‌رسد مهندسان اغلب از مارها الهام می‌گیرند. در گذشته، ربات‌های شبیه به مار را دیده‌ایم که خطوط لوله را در کف اقیانوس تعمیر می‌کنند. همچنین ماشین‌های الهام‌گرفته شده از مارها که در شن و خاک چاله حفر می‌کنند و ربات‌های مار مانند که در مواقع اضطراری قابل استفاده هستند.این ربات‌ها این کار را با دسترسی به نقاط صعب العبور بدن و دور از دسترس انسان انجام می‌دهند.
طبق یک بیانیه مطبوعاتی، اخیرا تیمی به رهبری جسیکا برگنر-کهرس مدیر آزمایشگاه رباتیک کانتینیوم(Continuum) در دانشگاه تورنتو میسیساگا(Toronto Mississauga)، در حال ساخت ربات‌های بسیار باریک، انعطاف‌پذیر و قابل توسعه هستند که می‌توانند توسط پزشکان برای نجات جان انسان‌ها استفاده شوند. این ربات‌ها این کار را با دسترسی به نقاط صعب العبور بدن و دور از دسترس انسان انجام می‌دهند.
محققان می‌گویند، یک جراح مغز و اعصاب را در نظر بگیرید که نیاز به برداشتن تومور مغزی دارد. جراح با استفاده از یک ابزار سنتی و سفت و سخت باید با دنبال کردن مسیری مستقیم در مغز به توده سرطانی برسد که خطر نفوذ و آسیب رساندن به بافت حیاتی را در پی دارد.
جسیکا روزی را پیش‌بینی می‌کند که یکی از ربات‌های مار مانند با هدایت یک جراح بتواند مسیری پر پیچ و خم را در اطراف بافت حیاتی طی کند و به سلامت و ایمن به محل دقیق جراحی برسد. با این ربات‌ها، تومورهای مغزی که قبلاً غیرقابل عمل بودند، به طور ناگهانی قابل جراحی می‌شوند. این کار کوچکی نیست و می‌تواند روزی صنعت پزشکی را متحول کند. محققان حتی در حال کار بر روی مدل‌های نیمه مستقلی هستند که روزی می‌توانند خودشان راه را پیدا کنند و خود را راهنمایی کنند. البته جراحان باید این ربات‌ها را در جهت درست هدایت کنند، اما این ربات‌ها نیز می‌توانند از حسگرهای خود برای اجتناب از موانع در مسیرشان استفاده کنند. بنابراین توسعه این ربات‌ها، عمل‌های جراحی را آسان‌تر و ایمن‌تر می‌کند.
جسیکا می‌گوید برای دستیابی به این هدف والا، کار خود را با هدف پاسخ به سه سوال زیر هدایت می‌کند:
- -چگونه می‌توانیم ربات‌های پیوسته را کنترل کنیم، به طوری که آنها با دقت بیشتری در محیط‌های محدود و پر پیچ و خم حرکت کنند؟
- -چگونه می‌توانیم رابط شهودی‌تری بین انسان و ربات طراحی کنیم؟ آیا می‌توانیم به یک ربات کاملا خودمختار دست پیدا کنیم؟
- -چگونه می‌توانیم از چندین ربات پیوسته در پشت سر هم برای تکمیل یک کار مشترک استفاده کنیم؟
محققان همچنین در حال آزمایش اشکال جدیدی از ربات‌های شبیه به مار هستند که حتی ماهرانه‌تر و توسعه‌پذیرتر هستند. یکی از مدل‌های اخیر از اوریگامی(هنرِ تا زدن ژاپنی) الهام گرفته شده است، به این معنی که بسیار سبک است و می‌تواند تا ۱۰ برابر بیشتر از طرح‌های دیگر توسعه یابد. این ویژگی آن را برای برنامه‌های جستجو و نجات ایده‌آل می‌کند.
واضح است که مارهای رباتیک می‌توانند در اشکال و اندازه‌های مختلف با طیف وسیعی از کاربردها تولید شوند. این بدان معنی است که پتانسیل آنها به یک صنعت محدود نمی‌شود. در واقع، توسعه این ربات‌های چند منظوره ممکن است زندگی ما را در آینده متحول و بسیاری از کارهای پیچیده را ساده کند.
عمل جراحی در فضا با یک ربات بسیار پیشرفته
یک جراح رباتیک قرار است در آینده به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شود تا روزی بتواند به طور مستقل در فضا عمل جراحی روی انسان انجام دهد. دانشمندان ایالت نِبراسکا آمریکا پس از سالها حمایت از سوی ناسا، رباتی به نام "MIRA" که نام آن مخفف عبارت "دستیار رباتیک درون تنی کوچک" (miniaturized in vivo robotic assistant) است، ساخته‌اند.
در سال ۲۰۲۴، این ربات جراحی مینیاتوری به سمت ایستگاه فضایی پرتاب خواهد شد و سپس در آنجا توانایی خود در برش بافت شبیه‌سازی شده را نشان خواهد داد. ربات "MIRA" توسط پروفسور "شین فریتور"(Shane Farritor) استاد کالج مهندسی دانشگاه نبراسکا در لینکلن(UNL) ساخته شده است.
دانشمندان ادعا می‌کنند که "MIRA" روزی خواهد توانست آپاندیس پاره شده فضانوردان را در حین ماموریت به مریخ جراحی کند یا ترکش سربازی را هزاران مایل دورتر بر اثر اصابت مواد منفجره مجروح شده، خارج کند.در ماه آوریل، ناسا اعلام کرد که ۱۰۰ هزار دلار برای آماده سازی این ربات جراحی برای ماموریت آزمایشی خود در سال ۲۰۲۴ به این دانشگاه اهدا کرده است.
پروفسور فریتور گفت: ناسا حامی طولانی مدت این تحقیق بوده است و در آینده ربات ما فرصتی برای ارسال به ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد داشت.
MIRA تنها دو پوند(۰.۹ کیلوگرم) وزن دارد و از یک استوانه رباتیک بلند با دو چنگک متحرک در بخش پایینی‌اش تشکیل شده است.
هر کدام از این چنگک‌ها دارای دو ابزار کوچک در انتهای خود هستند که یکی از آنها برای گرفتن اشیا و دیگری برای برش دادن آنها است.
در نهایت از این ابزار برای برش و نگهداری اندام‌ها و بافت‌های واقعی انسان استفاده خواهد شد اما به دلیل ایمنی، برای انجام این کار ابتدا باید آزمایشات زیادی روی این ربات انجام شود تا بتواند این کار را انجام دهد.
در حال حاضر، ابزارها از طریق یک برش در شکم بیمار وارد می‌شوند و همه این مراحل توسط یک اپراتور انسانی از طریق کنسول جراحی کنترل می‌شود، اما در آینده، این ربات می‌تواند به طور مستقل کار کند.
MIRA در طول سفر خود به ایستگاه فضایی، بدون حضور پزشک راهنما یا فضانورد، به طور مستقل کار خواهد کرد البته باز هم نمی‌تواند کاری بر روی بافت انسانی انجام دهد.
این ربات در داخل یک کمد آزمایشی به اندازه اجاق مایکروویو قرار خواهد گرفت و نوارهای لاستیکی کشیده و محکم را برش خواهد داد و حلقه‌های فلزی را در امتداد یک سیم قرار خواهد داد. این موارد از جمله حرکاتی هستند که در حین جراحی شبیه‌سازی می‌شوند.
اگرچه پروفسور فریتور پیش‌بینی می‌کند که MIRA طی ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده خواهد توانست به تنهایی عمل کند، اما هدف ماموریت ۲۰۲۴ به خودکار عمل کردن این ربات نیست، بلکه تنظیم و بررسی دقیق عملکرد ربات در شرایط گرانش صفر است.
این دستگاه برای حفظ پهنای باند ارتباطات ایستگاه فضایی و به حداقل رساندن مدت زمانی که فضانوردان برای انجام آزمایش صرف می‌کنند، برنامه‌ریزی شده است.
پروفسور فریتور گفت: فضانورد یک دستگاه را روشن می‌کند، فرآیند شروع می‌شود و ربات به تنهایی کار خود را انجام می‌دهد. دو ساعت بعد، فضانورد آن را خاموش می‌کند و کار تمام است.
در سال آینده او و راشل واگنر، دانشجوی مهندسی این دانشگاه برای آزمایش مراحل نهایی قبل از پرتاب این ربات با هم کار خواهند کرد.
آنها نرم‌افزاری خواهند نوشت و MIRA را طوری پیکربندی خواهند کرد که در یک قفسه آزمایشی ایستگاه فضایی قرار گیرد و دستگاه را به‌طور کامل آزمایش خواهند کرد تا مطمئن شوند که به اندازه کافی قوی است تا بتواند پس از پرتاب همچنان سالم بماند و سیستم‌های آن طبق پیش‌بینی‌ها در فضا عمل کنند.
توانایی جراحی MIRA قبلا بر روی زمین ثابت شده است و در آزمایش قبلی MIRA، فضانورد بازنشسته ناسا کلیتون اندرسون(Clayton Anderson)، هنگام حضور در مرکز فضایی جانسون در هیوستون، کنترل ربات را به دست گرفت. او به MIRA دستور داد تا وظایفی شبیه به جراحی را در اتاق عمل مرکز پزشکی دانشگاه نبراسکا در اوماها انجام دهد.
اگر ربات‌ها جراحان آینده جهان باشند، چه خواهد شد؟
در مطالعه‌ای دیگر اما محققان نگاهی متفاوت به این فناوری نوظهور داشته و آن را بسیار کاربردی و نیاز جامعه می‌دانند و معتقدند که با کمک آن، کارها با دقت بیشتری انجام می‌شود.
شش سال پیش فیلیپ مورل(Philippe Morel)، جراح و پیشگام حوزه رباتیک پزشکی گفت: جراحی رباتیک، آینده جراحی است و هیچ جایگزینی وجود ندارد. در سال ۲۰۱۰ ، وی با استفاده از سیستم جراحی داوینچی، اولین عمل بای پس معده را در یکی از بیمارستان‌های دانشگاه ژنو(HUG) انجام داد. از آن زمان به بعد این فناوری پیشرفت‌های چشمگیری داشته است. به عنوان مثال اکنون بسیاری از جراحی‌های اورولوژی، جراحی‌های مربوط به سرطان پروستات ، کلیه و حتی مثانه با کمک ربات داوینچی انجام می‌شود. از سال ۲۰۱۵، بیش از ۲۲ مرکز کشور سوئیس به این فناوری مجهز شده‌اند.
ربات‌های امروزی نه تنها قادر به انجام عملیات پیچیده هستند، بلکه می‌توانند دستیاران خوبی برای پزشکان در اتاق عمل نیز باشند.بیمارستان‌های Klinik Permanence و Sale-Spital برای اولین بار در سوئیس از بازوی رباتیک «ماکو» ساخت آمریکا استفاده کردند. ماکو به جراحان این امکان را می‌دهد تا عمل تعویض کامل یا جزئی از زانو یا مفصل ران را با دقت بی‌سابقه‌ای انجام دهند.
گئورگ راتر(Georg Rauter) استاد مهندسی پزشکی دانشگاه بازل سوئیس اخیرا در مصاحبه‌ای در پاسخ به این سوال که «سوئیس از نظر تحقیق و نوآوری در حوزه رباتیک پزشکی در کجا قرار دارد؟» گفت: سوئیس در زمینه رباتیک و رباتیک پزشکی پیشرو است و می‌تواند فناوری‌های منحصر به فردی ایجاد کند. به همین دلیل آن را "سیلیکون ولی رباتیک" می‌نامند. شرکت‌های سوئیسی فقط نوآوری را دنبال نمی‌کنند، بلکه فعالانه به بررسی آن می‌پردازند.
وی در ادامه درباره آینده فناوری رباتیک در حوزه پزشکی گفت: جراحی رباتیک که شامل استفاده از سیستم‌های نوری و لیزری نیز می‌شود، مطمئناً امیدوار کننده است. دستگاه‌های جراحی رباتیک چیزی شبیه داستان علمی تخیلی به نظر می‌رسند. شرکت‌های سوئیسی مانند «Cascination» ربات «HEARO» اولین ربات جهان که در ساخت پروتز کاشت حلزونی برای بازگرداندن سیستم شنوایی مهارت دارد را توسعه داده یا شرکت «Aot» اولین لیزر برش استخوان به نام «CARLO» را توسعه داده که عملکرد هر دو ربات بی‌نظیر است.
راتر در ادامه در پاسخ به محدودیت‌های این فناوری افزود: امنیت داده‌ها مسئله مهمی است، خصوصاً در حوزه رباتیک پزشکی. هکرها با استفاده از اینترنت اشیا می‌توانند حملاتی داشته باشند که این بسیار خطرناک است. برخلاف سایر دستگاه‌ها حمله سایبری به یک ربات می‌تواند عواقب بسیار جدی در پی داشته باشد. برای مثال در حوزه پزشکی ربات‌ها به منظور انجام کار خاصی برنامه‌ریزی شده‌اند و اگر دستورالعمل آنها به هر نحوی تغییر کند زندگی افراد در معرض خطر بسیار زیادی قرار می‌گیرد. به همین دلیل بیمارستان‌ها سعی می‌کنند سیستم‌های آی تی بسته‌ای داشته و ربات‌ها نیز به اینترنت متصل نباشند.