ابو عباس، وليد بن عبدالملك بن مروان بن حكم اموي، كه نام مادر او و برادرش سليمان بن عبدالملك، ولادة بنت عباس عبسي بود، پس از مرگ پدرش عبدالملك بن مروان، به عنوان ششمين خليفه اموي بر سرير خلافت استقرار يافت و قريب به ده سال حكومت كرد. وي در ايجاد و توسعه بناهاي مذهبي بسيار كوشا بود و آثار ارزشمندي از خود به جاي گذاشت. ساخت مسجد اموي شام، گنبد بزرگ مسجدالاقصي و تجديد بنا و توسعه مسجدالنبي(ص) از آثار به جاي مانده عصر او مي باشند.

پدرش عبدالملك بن مروان، پيش از مرگ خود، وصيت كرد كه پس از او، پسرش وليد و پس از وليد، پسر ديگرش سليمان بن عبدالملك به مقام خلافت نايل آيند. اما هنگامي كه وليد بن عبدالملك به خلافت رسيد و پايه هاي قدرت خود را مستحكم نمود، با وسوسه هاي حجاج بن يوسف ثقفي و قتيبة بن مسلم، كه از عاملان و فرماندهان ارشد دستگاه خلافت او بودند، تلاش نمود پسر خويش عبدالعزيز بن وليد را به جاي برادر خود سليمان بن عبدالملك، ولي عهد نمايد و در اين راه كوشش بسيار نمود.

وليكن اين امر براي او محقق نگرديد و عاقبت الامر در نيمه جمادي الآخر سال 96 قمري و در 43 سالگي و يا 47 سالگي، در دمشق وفات يافت و در بخش بيروني باب الصغير و به قولي در گورستان "فراديس" به خاك سپرده شد.

گفته شد كه وي داراي نوزده پسر، چند دختر و چندين همسر و امّ ولد بود.