اگرچه دولت اوباما امكان خروج كامل نيروهاي آمريكايي از افغانستان را ندارد اما مردم اين كشور خواستار خروج كامل ارتش از افغانستان هستند.
به گزارش خبرنگار ديپلماسي عمومي و جنگ نرم خبرگزاري فارس، "شوراي روابط خارجي " آمريكا به قلم دكتر "جيمز ليندسي " مي نويسد: كشتن اسامه بن لادن، مناظره بر سر راهبرد آمريكا در افغانستان را تقويت كرده است. اوباما آشكارا گزينه‌هاي سياسي بيشتري براي تصميم‌گيري در مورد سياست خود در افغانستان نسبت به زمان پيش از حمله شجاعانه به آبت‌آباد دارد. اكنون سوال اين است كه وي در اين زمينه چه بايد انجام دهد؟
تابستان امسال شماري از سربازان آمريكايي از افغانستان خارج خواهند شد. البته اين برنامه‌اي است كه قرار بود از لحظه‌اي اجرا شود كه اوباما در دسامبر 2009 ماجراي خروج از افغانستان را مطرح كرد. درست چند روز پيش، او اعلام كرد كه دستوراتش براي كاهش شمار سربازان در افغانستان "چشمگير " خواهد بود.
ولي "چشمگير " به چه معناست؟ مناظره افغانستان اساساً به سه سوال ختم مي‌شود: چه تعداد از سربازان بايد به آمريكا بازگردانده شوند؟ با چه سرعتي بايد از افغانستان خارج شوند؟ ماموريت كساني كه در افغانستان ميمانند، چه خواهد بود؟
سه گروه مختلف به اوباما براي نحوه پاسخگويي به اين سوال‌ها مشاوره مي‌دهند:
1- حفظ موضع كنوني مبارزه با تروريسم: طرفداران راهبرد كنوني مي‌گويد كه اين راهبرد مؤثري است و آمريكا بايد به آن ادامه دهد تا از موفقيت‌هاي پي‌آيند آن اطمينان حاصل شود. شايد بتوان بازگرداندن ده تا بيست هزار نفر از صد هزار سرباز آمريكايي مستقر در افغانستان را محقق كرد. با اين حال، ماموريت بايد همچنان بر مبارزه با شورش -به عقب راندن طالبان، آموزش ارتش و پليس افغان و ايجاد فضايي سياسي براي ريشه گرفتن دولت افغانستان- متمركز بماند. حفظ استراتژي كنوني بدين ترتيب، به نوبه خود، واشنگتن را براي مواجهه با ساير دولت‌هاي منطقه تقويت خواهد كرد.
2- بسيار كوچكتر كردن مقياس و بسيار بيشتر كردن سرعت ماموريت و تبديل آن به مبارزه با تروريسم: طرفداران جمع و جور كردن سياست آمريكا به موفقيت ادامه موضع كنوني و همچنين ماندگاري و ارزشمندي آن شك دارند. طرفداران سياست محدودتر و سريع‌تر خطرات ترك افغانستان را غيرمنتظره مي‌دانند. بنابراين، خواستار محدود كردن تعهد آمريكا در افغانستان و تمركز بر مبارزه با تروريسم هستند.
نيروهاي آمريكايي، كه شمار آنها بين 15 تا 30 هزار سرباز است، سربازان آمريكايي را آموزش مي‌دهند؛ ولي ماموريت اصلي آنها، شكار مبارزان القاعده است. در عين حال، ديپلمات‌هاي آمريكايي تلاش‌هاي خود براي دلالي قرارداد صلح بين كابل و رهبران طالبان را بيشتر مي‌كنند.
3- اعلام پيروزي در افغانستان و خروج از آنجا: دو گروه اول چنين استدلال مي‌كنند كه بايد ماموريت آمريكا در افغانستان را تصحيح كرد.
گروه سوم صرفاً خواستار پايان آن هستند. استدلال آنها براي بازگشت كامل سربازان آمريكايي از افغانستان تركيبي است از اصول و مصلحت‌گرايي.
* ناتواني‌هاي مالي آمريكا باعث شده از عهده مخارج ماموريت افغانستان بر نيايد
برخي، مانند "ران پاول " كانديداي رياست جمهوري حزب دموكرات و نماينده كنگره آمريكا از ايالت تگزاس، تمايلي به مداخله و ميانجي‌گري ندارند (مي توان آنها را انزواطلب ناميد) و فكر مي‌كنند كه آمريكا بايد در خارج از كشور سرش به كار خودش باشد. ديگران بر اين باورند كه ناتواني‌هاي مالي آمريكا باعث شده از عهده مخارج ماموريت افغانستان بر نيايد؛ به ويژه از هنگامي كه اين تعهد يك دهه‌اي از ايجاد دولتي موثر و باثبات در كابل عاجز بوده است.
* مردم آمريكا خواهان خروج هرچه سريع‌تر نيروها از افغانستان هستند
گروه طرفدار اعلام پيروزي و خروج از افغانستان در هفته‌هاي آتي توجه بسياري را از سوي رسانه‌ها دريافت خواهند كرد. اين ديدگاه قطعاً نظر بسياري از مردم آمريكاست. نظرسنجي "مركز تحقيقاتي پيو " (Pew Research Center) كه اين هفته منتشر شد، نشان داد كه حتي پس از مرگ بن لادن، اكثريت مردم آمريكا، به جاي ماندن نيروهاي كشورشان در افغانستان تا زمان رسيدن به ثبات، خواهان خروج هرچه سريع‌تر نيروها از آنجا هستند.
* خروج شتاب‌زده از افغانستان باعث ايجاد هرج و مرج در منطقه مي‌شود
ولي مردم آمريكا به آرزوي خود نخواهند رسيد. گروه‌هاي طرفدار حفظ موضع كنوني درباره آنچه كه آمريكا بايد در افغانستان انجام دهد با يكديگر موافق نيستند، ولي موافقند كه آمريكا بايد فعلاً در افغانستان بماند. آنها چنين استدلال مي‌كنند كه خروج شتاب‌زده از افغانستان باعث ايجاد هرج و مرج در منطقه مي‌شود و همه آن چه را كه نيروهاي آمريكايي طي ده سال گذشته به خاطر آن جنگيده و كشته شده‌اند، به خطر مي‌اندازد.
بنابراين، بايد منتظر ماند و ديد كه اوباما بين دو گزينه حفظ موضع كنوني و سياست محدودتر و سريع‌تر در افغانستان كدام يك را انتخاب مي‌كند. و هنگامي كه وي تصميم خود را اعلام كند، تنها به شمار سربازاني كه وي دستور بازگشت آنها به آمريكا را مي‌دهد، نگاه نكنيد. بايد ديد كه وي از آنهايي كه در افغانستان ميمانند، مي‌خواهد كه چه كاري انجام دهند. اين گونه به همه آن چه كه مي‌خواهيد درباره ماهيت تعهد مستمر آمريكا در افغانستان بدانيد، پي خواهيد برد.