قاهر عباسي از خلافت در سال 322 هجري قمري عزل شد.
پس از قتل مقتدر بالله عباسي، به دست سپاهيان مونس خادم، القاهر بالله عباسي، به عنوان نوزدهمين خليفه سلسله عباسيان به كرسي خلافت رسيد.

وي خليفه اي خمار، هوسباز، سخت گير و مستبد بود و با ترفندهاي گوناگون تلاش مي كرد از قدرت و نفوذ وزيران و فرماندهان سپاه بكاهد و خود بر تمامي امور سيطره پيدا كند.

بدين جهت پس از يك سال و اندي خلافت، دستور داد مونس خادم را دستگير كنند و در صدد دستگيري وزير قدرتمند دربار، يعني ابوعلي بن مقله برآمد.

اما ابن مقله و حسن بن هارون، از ترس سخت گيري هاي قاهر، پنهان شده و در خفا با مخالفان وي رابطه برقرار كردند و هم چنين فرماندهان سپاه وي را از او ترسانيده و به آنان گفتند كه وي در دارالخلافه خويش، سردابي كنده و مخالفان خود را در آن زنداني و شكنجه مي كند.

سرانجام سپاهيان خليفه به فرماندهي "سيما" شورش كرده و خواهان خلع خليفه از مقام خود شدند و بدين منظور به دارالخلافه يورش برده و قاهر عباسي را كه در فراز بام حمام پناه گرفته بود دستگيرش كرده و به زندان منتقل نمودند.

بدين سان، به خلافت يك سال و نيمه وي پايان دادند.

پس از زنداني و شكنجه كردن او، بر چشم هايش ميل داغ كشيده و هر دو چشمش را نابينا كردند و آن گاه آزادش نمودند.

وي به مدت يازده سال به همان منوال زندگي كرد و از شدت فقر و تنگدستي و يا تعمداً براي آبروبري بني عباس در مسجد جامع بغداد گدايي مي نمود و سرانجام در سال 333 هجري قمري با نكبت و بدنامي از دنيا رفت.

ابن كثير، تاريخ خلع قاهر از خلافت را روز سوم و ابن مسكويه و شيخ حر عاملي، روز ششم جمادي الاولی را ذكر كرده اند.

ممكن است اختلاف اين دو قول، از آغاز شورش تا دستگيري وي و انتخاب خليفه بعدي نشأت گرفته باشد. يعني در روز سوم جمادي الاولیي، سپاهيان سر به شورش زده و در روز چهارم و پنجم با هواداران خليفه نبرد كرده و در روز پنجم وي را دستگير و در روز ششم، خليفه بعدي را انتخاب كردند.