سلام بچه های عزیز و مهربان. من خرگوش هستم. شاید مامان و باباها به شما گفته باشند که امسال سال خرگوش است. پس بهتره که شما کمی بیشتر منو بشناسید.

دوستان گلم،من در جنگل و کوهستان زندگی می کنم. شاید اگر امسال برای سیزده به در به جنگل برید منو ببینید. شاید هم، شما یکی از ما خرگوش ها را در خانه داشته باشید.

ما خرگوش ها 28 دندان داریم. راستی می دونستید ما تا وقتی که زنده ایم دندان هایمان رشد می کنند. دست های ما کوتاه تر از پاهای ماست. ما می توانیم خیلی زیاد بپریم. بدن و چشم های هر کدام از ما رنگ های مختلفی دارد. ما گوش های درازی داریم و بسیار باهوش هستیم. چشم ما خرگوش ها خیلی بزرگ است، ولی وقتی به دنیا می آییم تا چند روز جایی را نمی بینیم.

ما خرگوش ها علف خواریم. یعنی غذای ما چیزهایی مثل هویچ، کاهو، کلم و این جور چیزهاست ولی وقتی بچه هستیم مامانمان به ما شیر می دهد و از ما مراقبت می کند. ما نمی توانیم غذا را با دو دستمان بگیریم. ما خرگوش ها خیلی سنگین نیستیم. ما می توانیم پشت سرمان را ببنیم، اما لازم نیست سرمان را برگردانیم. ما از روباه، مار، عقاب خیلی می ترسیم، چون آن ها ما را شکار می کنند و می خورند. وقتی خورشید از پشت کوه بیرون بیاید، ما خرگوش ها از لانه مان بیرون می آییم. ما خرگوش ها وقتی خیلی خوشحالیم، به این طرف و آن طرف می دویم و می پریم و بازی می کنیم.

گوشت ما را انسان ها نباید بخورند ، تازه ممکنه اگه ما خرگوش ها را در خانه نگهداری کنند برایشان آلودگی و کثیفی ایجاد کنیم .