محاصره و سنگ باران مكه معظمه از سوي سپاهيان يزيد در سال 64 هجري قمري
پس از شهادت اباعبدالله الحسين(ع) و يارانش در كربلا به دست سپاهيان يزيد، يك انزجار و تنفر فزاينده اي نسبت به يزيد در جامعه اسلامي پديد آمد و روز به روز وي را بي مقدار و بي اعتبارتر مي كرد.

عبدالله بن زبير، از اين وضعيت، بهره برداري كرد و در مكه معظمه خود را به "العائذ بالبيت" ملقب و ملتزم خانه خدا كرد و مخالفان يزيد را به گرد خود جمع آوري و متمركز نمود و به تدريج قوت يافت و در سال 63 قمري شهر مكه معظمه را از دست عامل يزيد بيرون آورد و ادعاي حكومت نمود.

سپاهيان جرّار و ستم پيشه يزيد كه به تازه گي از قيام مردمي مدينه منوره به رهبري عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور يزيد بن معاويه به سوي مكه معظمه هجوم آوردند. ولي با دفاع هواداران عبدالله بن زبير روبرو گرديدند. بناچار، اين شهر مقدس را محاصره و بر اهالي آن بسيار سخت گرفتند.

آنان بر بلنداي اطراف مكه، منجنيق و سنگ اندازهاي بزرگي نصب كرده و خانه هاي اين شهر مقدس و حتي مسجدالحرام و خانه خدا را سنگ باران كردند. لشكريان يزيد به سركردگي حصين بن نمير، علاوه بر سنگ اندازي، با پرتاب بسته هاي نفت و مواد سوزنده، بسياري از خانه هاي مردم و اماكن مذهبي را دچار آتش سوزي نمودند و بسياري از اهالي مكه را كشته و زخمي كردند.

اين واقعه اسف بار، در 26 و به روايتي در 27 محرم سال 64 قمري، آغاز گرديد و تا سوم ربيع الاول همان سال ادامه يافت. ولي سپاهيان يزيد با اين گونه اعمال ننگين خود، كاري از پيش نبرده و بالعكس موجب تقويت عبدالله بن زبير و گستردگي قيام او شدند.

سرانجام، يزيد بن معاويه در ربيع الاول سال 64 قمري به هلاكت رسيد و نيروهاي شامي به شام بازگشتند و عبدالله بن زبير، علاوه بر مكه، بر اكثر نقاط حجاز، يمن و عراق تسلط يافت.

شهادت علي بن حسن مثلّث در زندان منصور دوانقي در سال 146 هجري قمري
منصور دوانقي، دومين خليفه عباسي به خطر قيام هاي محمد و ابراهيم، فرزندان عبدالله بن حسن مثنّي در مدينه و بصره و مخالفت هاي عده اي ديگر از بني الحسن(ع) با دستگاه جور بني عباس، نسبت به نوادگان امام حسن مجتبي(ع) كه از علويان مبارز و ذي نفوذان عصر خود بودند، سخت گيري هاي زيادي اعمال مي كرد و زندگي را بر آنان بسيار دشوار مي نمود.

وي، علاوه بر سركوب قيام هاي بني الحسن(ع) و كشتن تعدادي از آنان، از جمله محمد (نفس زكيه) و ابراهيم (قتيل باخمري)، بسياري از آنان را دستگير و در سياه چال هاي مخوف زنداني كرد.

منصور، در سال 140 قمري وارد مدينه شد و افراد سرشناس بني الحسن(ع)، مانند عبدالله بن حسن مثنّي، ابراهيم بن حسن مثنّي، ابوبكر بن حسن مثنّي، حسن بن جعفر بن حسن مثنّي، عبدالله بن داوود بن حسن مثنّي، علي بن داوود بن حسن مثنّي، عباس بن داوود بن حسن مثنّي، محمد بن ابراهيم بن حسن مثنّي، اسحاق بن ابراهيم بن حسن مثنّي، عباس بن حسن مثلّث، علي عابد بن حسن مثلث و علي بن محمد نفس زكيه را دستگير كرد و به مدت سه سال در مدينه زنداني كرد. در سال 144 قمري نيز محمد ديباج (برادر مادري عبدالله بن حسن مثنّي) را بر آنان افزود و مأموران حكومتي، بر بدنش چندان تازيانه زدند كه لباسش با پوست بدنش به هم آميخت.

در همين سال، تمامي آنان را در بندهاي آهنين كره و با وضعيت رقت باري به سوي عراق حركت دادند و در زندان هاشميه (در حوالي كوفه) در سردابي نمور و تاريك زنداني نمودند و بر آنان بسيار سخت گرفتند.

آن زندان مخوف و هولناك، بلاي جان نوادگان امام حسن مجتبي(ع) شد و بر اثر سوء تغذيه، تاريكي و غير بهداشتي بودن محيط، آزارهاي روحي و جسمي مأموران بر زندانيان، اين عده، يكي پس از ديگري به بيماري هاي گوناگون و طاقت فرسا مبتلا شده و مظلومانه در همان جا به شهادت مي رسيدند و بدون اين كه امكان تغسيل و تكفين آنان وجود داشته باشد، بر روي هم انباشته شده و مرگ سايرين را تسريع مي نمودند.
نخستين كسي كه از آن جمع به ديار باقي شتافت، علي بن حسن مثلث بن حسن مثنّي بن امام حسن مجتبي(ع) بود.
وي از عابدان و زاهدان عصر خود و به "عليّ الخير" و "عليّ العابد" معروف بود و در عبادت و بندگي، به ويژه در نماز و تهجّد، حالت خشوع و حضور قلب كامل داشت. وي، در حالي جان داد كه سرش در سجده عبادت بود. علي بن حسن مثلث، به هنگام شهادت، چهل و پنج سال داشت و داراي پنچ پسر و چهار دختر بود. يكي از فرزندانش حسين بن علي، معروف به شهيد فخ است كه سال هاي بعد، بر ضد بني عباس قيام كرد و در سرزمين فخ، همانند ابا عبدالله الحسين(ع) مظلومانه به شهادت رسيد و اهل بيتش به اسارت دشمن در آمدند.

شهادت «عليّ بن حَسَنُ‌ المُثَلث » از نوادگان امام حسن(ع) در سال146هجري قمري
«عليّ بن حَسَنُ‌ المُثَلث » ازنوادگان امام حسن (ع) در سال146هجري قمري درزندان به شهادت رسيد. او درزمان خليفه عباسي همراه برادران، عموو ديگرخويشانش دستگيرو زنداني شد. سپس به زندان هاشميّه درمكه انتقال يافت. علي بن حسن المثلث سرانجام درهمين مكان شهيد شد و زندان هاشميّه به زيارتگاه شيعيان مبدل شد.

تولد ميرزا محمد حسين اديب آزاد در سال1298هجري قمري
ميرزا محمد حسين اديب آزاد از شاعران بزرگ ايران در سال1298هجري قمري در تبريز به دنيا آمد. اشعار او با تخلص اديب در يك ديوان گردآوري شده است. ازاديب آزاد همچنين كتابي بنام گنجينه ادب باقي است كه شامل سروده هاي شاعران متقدم و معاصراديب است.

پيام تاريخي حضرت امام خميني(ره) خطاب به گورباچُف در سال1367هجري شمسي
پيام تاريخي حضرت امام خميني(ره) رهبرفقيه جمهوري اسلامي ايران خطاب به گورباچُف رئيس جمهورشوروي سابق در سال1367هجري شمسي فرستاده شد. اين پيام را هيئت اعزامي حضرت امام كه مورد استقبال رسمي مقامات اين كشور قرارگرفت به گورباچف ابلاغ كرد. اما راحل درقسمتي ازاين پيام تاريخي فرمودند:« براي همه روشن است كه ازاين پس كمونيسم را بايد درموزه‎هاي تاريخ سياسي جهان جستجو كرد. چراكه ماركسيسم جوابگوي هيچ نيازي ازنيازهاي واقعي انسان نيست. چراكه مكتبي است مادّي و با مادّيت نمي‎توان بشريت را ازبحران عدم اقتصاد به معنويت كه اساسي‎‎ترين دردجامعه بشري درغرب و شرق است به درآورد».

درگذشت گلشن كردستاني شاعر معاصر ايراني در سال 1371 هجري شمسي 
شاعر معاصر ايراني در سال 1371 هجري شمسي درگذشت. او از كودكي به شعر و شاعري علاقه داشت از اين رو پس از تحصيلات متوسطه و عالي در كنار تدريس در شهرهاي مختلف به سرودن شعر پرداخت استاد گلشن كردستاني هشت سال آخر عمرش در مقام كارشناس و مسئول برنامه ريزي زبان و ادب فارسي در دفتر تحقيقات و برنامه ريزي درسي به خدمت مشغول بود او از سال 1356 در كنار ديگر فعاليتهاي خود به تقرير دفتر شعرهايش، و همچنين تحقيق و مطالعه كتابهاي ادبي و تاريخي پرداخت دو مجموعه شعر« تندر و گلبانگ» ازآثار گلشن كردستاني بشمار مي روند.

استقلال کشور سودان در سال 1956 ميلادي
سودان از پهناورترين كشورهاي آفريقايي در سال 1956 ميلادي استقلال خود را اعلام كرد از سال 1899 ميلادي اداره امور سودان به عهده دو كشور مصر و انگليس گذاشته شد اما در مدتي كوتاه انگلستان سودان را مسمره خود كرد سرانجام در نيمه دوم قرن بيستم ميلادي با مبارزات مستمر مردم سودان با نيروهاي بيگانه اين كشور به استقلال رسيد و حكومت جمهوري در آن برقرار شد در خور توجه است كه سودان در اوايل قرن نوزدهم ميلادي از مراكز مهم داد وستد برده ، و كانون فعاليت برده دارن غرب بشمار مي‎رفت.

سودان به لحاظ وسعت، بزگترين كشور افريقائى و حتى جهان اسلام مى باشد كه 2500000 كيلومتر مربع وسعت دارد. گرچه بخش هايى از آن در افريقاى شمال شرقى قرار دارد ولى به لحاظ گسترش زياد در صحراى مركزى افريقا، جزو نقاط مركزى افريقا مطالعه مى شود.

سودان در شمال شرقى با درياى سرخ ارتباط دارد. و 8 كشور يعنى مصر، ليبى، چاد، افريقاى مركزى زئير، اوگاندا، كنيا و اتيوپى با آن مرز مشترك دارند. بخش وسيعى از آن را دشت هاى بزرگى تشكيل مى دهد كه توسط رود نيل و شعبات آن آبيارى مى شود. نواحى شمالى سودان توسط دره وسيع رودخانه نيل به دو بخش شرقى و غربى تقسيم مى گردد، دو شاخه نيل در خارطوم، پايتخت سودان بهم مى پيوندد. در اراضى نسبتا مرتفع غربى سودان، توده هاى آتشفشانى جبل مارا قرار دارد. آب و هواى سودان گرم و خشك است.

تا چندين قرن قبل از ميلاد، سودان شمالى توسط مصريان اداره شد ولى آنان در قرن 15م سودان را ترك نمودند. در قرن پانزدهم ميلادى با تصرف بخش هايى از سودان توسط مسلمين، اسلام در اين كشور راه يافت. از اوايل قرن نوزدهم براى بار دوم، مصريان جهت دست يافتن به طلا، نواحى شمال سودان را به تصرف خود درآوردند از نيمه دوم قرن نوزدهم سودان، تحت سيطره انگلستان قرار گرفت. در اين زمان مسلمانان بر عليه سلطه گران انگيسى قيام نمودند و رهبرى اين جنبش رارمحمد احمد بن عبدالله معروف به مهدى سودانى به عهده داشت. در اين قيام خونين، انگليسى ها تار و مار شده و گوردون فرمانده انگليسى و تعداد بسيار زيادى انگليسى ديگر به قتل رسيدند. مهدى سودانى پس از اخراج انگليسى ها و بدست آوردن بخشى از سرزمين سودان، اقدام به تاسيس دولت نمود و اقتدارى يافت. اما استعمار شوم كه زخم خورده بود، با لشكرى فراوان و پس از جنگ هاى خونين، قيام مهدى سودانى را سركوب و طرفدارانش را قتل عام نمود. اين لشگر كه متشكل از قواى مصر و انگلستان توسطكيچنر انگليسى رهبرى مى شد. پيروان مهدى سودانى در ام دورمان از نيروهاى مهاجم شكست خوردند و انگليسى ها پس از اين پيروزى به پيشروى خود ادامه داده اما ناگهان با قواى فرانسوى مواجه شدند و در محلى بنام «فاشودا» دو نيرو مقابل هم قرار گرفته و به صف آرايى پرداختند ولى نبردى صورت نگرفت و پس از يك بحران و جنگ سياسى، با مصالحه طرفين جريان فاشودا به پايان رسيد. در سال 1899م قراردادى ميان مصر و انگلستان منعقد شد كه به موجب آن اداره امور سودان به هر دو كشور واگذار شد و بدين گونه سودان تحت استعمار در آمد. در سالهاى 1924م سودان مستقل شد و به ضويت سازمان ملل درآمد و حكومت ان جمهورى اعلام شد ولى طولى نكشيد كه در سال 1958م نظاميان به رهبرى ژنرال ابراهيم عبود كودتا كرده و قدرت را در دست گرفتند از آن تاريخ سودان كمتر روى آرامش و امنيت را ديده است. كودتاى سال 1985م به اختناق 16 ساله جعفر نميرى پايان داد و حكومت جديد تغييراتى در سياست سودان ايجاد نمود و از جمله روابط ايران و سودان بهبود يافت. پس از صادق المهدى، سرهنگ عمرالبشير روى كار آمد و هم اكنون قدرت در دست نظاميان است. سودان 18 استان دارد كه 6 استان جنوبى آن بصورت خود مختار اداره مى شود.

سودان 27792000 نفر سكنه دارد كه 30% آن در شهرها زندگى مى كنند. رشد سالانه آن 8/3% و تراكم نسبى 1/11 و بعد خانوار 3/5 و ميانگين سنى 6/22 سال مى باشد. (13) 80% مردم از نژاد سامى (عرب) و 20% بقيه سياه پوستند، زبان رسمى و خط رايج عربى است. 72% مسلمان و بقيه مسيحى و بت پرستند.

سودان پس از استقلال، شاهد درگيرى هاى فراوانى بوده و يكى از كشورهاى پركودتاى افريقا مى باشد. مدتها است كه شورشيان جنوب به رهبرى سرهنگ گارانگ با دولت مركزى درگيرند كه از نتايج تاسف بار آن، آواره شدن هزاران مسلمان و قحطى و گرسنگى در سودان مى باشد. از 5 ميليون سكنه جنوب اين كشور هم اكنون يك ميليون نفر با خطر مرگ ناشى از گرسنگى روبرو هستند. قربانيان قحطى جنوب سودان دفن نمى شوند و متاسفانه خوراك لاشخورها و كركس ها مى باشند. هجوم آوارگان بسيارى از روستاهاى نيمه جنوبى سودان را منزلگاه افراد گرسنه و قحطى زده وبيخانمان نموده است و گاهى سكنه آنان را به 3 تا 4 برابر افزايش داده است. شورشيان جنوب، جلو كمك هاى غذايى سازمان ملل را گرفته و به غارت آن مى پردازند آوارگان نيز بدليل قرار گرفتن در بين شورشيان و نيروهاى دولتى وضع خطرناكى دارند. آوارگان گرسنه كه بسيار ضعيف شده اند و كمتر رمقى دارند در صفوفى به انتظار دريافت غذاى يونيمكس به سر مى برند اما اين غذا براى همه وجود ندارد و تنها عده اى بدان دست مى يابند.

سودان با وجود آنكه اراضى حاصلخيزى دارد و زمانى انبار مواد غذايى جهان سوم به شمار مى آمد در حال حاضر كشورى است عقب مانده و جزو ده كشور فقير دنياست. وابستگى اين كشور به كمك هاى خارجى و خريدهاى نظامى، كودتاهاى پى در پى و نبردهاى درون مرزى، تورم را در سودان به 200% رسانيده است.

80% مردم به كشاورزى و گله دارى مشغولند و توليد پنبه 60% صادرات آن را تشكيل مى دهد. بزرگترين مزارع پنبه جهان در حوالى خارطوم مركز حكومت سودان واقع است. مس، طلا و آهن از ذخائر معدنى سودان بوده و در سال 1973م اين كشور در سواحل درياى سرخ نفت كشف نمود. متاسفانه بهترين معادن در اخيتار شورشيان گارانگ قرار دارد. واحد پول سودان ليره (پوند) است كه به عربى جينه نام دارد كه با 100 پياستر برابر است.

آغاز قيام مسلحانه مردم فلسطين برضد رژيم اشغالگر قدس در سال 1965 ميلادي
قيام مسلحانه مردم فلسطين برضد رژيم اشغالگر قدس در سال 1965 ميلادي آغاز شد در اين زمان كشورهاي عضو اتحاديه عرب سازمان آزاديبخش فلسطين را بنيان نهادند و در پي آن الفتح شاخه چريكي جنبش ملي فلسطين با اجراي چند عمليات نظامي اعلام موجوديت كرد سازمان آزاد يبخش فلسطين در چند سال اخير با سازشكاريهاي رهبرانش و مذاكرات آنان با رئيسان رژيم اشغالگرقدس، مبارزان واقعي و مسلمان فلسطين را از ماهيت خود آگاه كرده از اين رو مبارزان فلسطيني با آغاز قيام انتفاضه، مستقل از سازمان آزاديبخش به مبارزات حق جويانه خود بارژيم اشغالگر صهونيستي ادامه مي دهند.