دانشمندان موفق به کشف فسيل دايناسوري غول پيکر به اندازه يک زرافه شده اند که مي توانسته به هوا پريده و هزاران مايل را پرواز کند.
به گزارش مهر، محققان ديرينه شناس در دو دانشگاه پورت سماوت و کاتام مطالعات دقيقي را بر روي چگونگي توانايي پرواز در چنين موجود عظيمي انجام داده و دريافتند اين موجود خزنده بالدار يا همان پتروساروس با استفاده از ماهيچه هاي قدرتمندي که در پاها و دست هايش داشته است به هوا پريده و از زمين بلند مي شده و با کمک بال هاي بزرگش پرواز را آغاز مي کرده است.
زماني که پرواز آنها آغاز مي شد، با استفاده از بال هاي بزرگشان مي توانستند فواصل بسيار طولاني، حتي سرتاسر قاره ها را بپيمايند به گفته محققان اکثر پرنده ها به واسطه دويدن و رسيدن به حداکثر سرعت و پريدن به هوا قبل از آغاز به بال زدن پرواز کردن را آغاز مي کنند و حتي اگر به اندازه کافي کوچک باشند مي توانند از روي يک تپه شني کوچک نيز پرواز کنند.
مطالعات پيشين نشان داده بودند پتروساروس هاي بزرگ به اندازه اي بزرگ و سنگين وزن بوده اند که قدرت مانور دادن ، دويدن و به هوا پريدن در آنها از بين رفته باشد اما مطالعات جديد نشان مي دهند اين دايناسورها در واقع خزندگان بالداري بوده اند که اسکلت بندي، نسبت بال ها و حجم ماهيچه اي کاملا متفاوتي از پرنده ها داشته اند.
به گفته دانشمندان ، آنها به شيوه اي کاملا متفاوت از پرنده ها پرواز مي کرده اند و از زاويه پرش و انحناي پرواز کوتاهتري برخوردار بوده اند.
نتيجه اين مطالعات درست خلاف فرضيه هايي هستند که اين جانداران را سنگين تر از آن مي دانند که قدرت پرواز داشته باشند.
بر اساس اين نتايج ، پتروساروس ها از 50 کيلوگرم عضله در بخش جلويي بال ها برخوردار بوده اند و از اين رو مي توانسته اند بر خلاف وزن بالاي بدنشان، به راحتي به هوا بلند شوند.
بر اساس محاسبات پيشين پتروساروس ها 6 متر ارتفاع داشته و وسعت بال هاي آنها 12 متر بوده است اما برخي از دانشمندان ارتفاع پنج متر و طول بال 10 متر را براي اين جانداران واقع گرايانه تر مي دانند.
دانشمندان با بررسي هر نوع جنبه آناتوميکي اين خزندگان بالدار ما قبل تاريخ، جانداراني که در حدود 65 ميليون سال پيش به همراه دايناسورها منقرض شده اند، به تفاوت نوع پرواز اين جانداران بالدار و پرنده هاي عادي پي برده اند.