بيشتر انسانها اکنون زندگي کردن بدون الکتريسيته را تقريبا غيرممکن مي دانند، اما بهتر است بدانيد که در ابتداي جهان عملا هيچ بار الکتريکي وجود نداشت.
به گزارش مهر، در دوره اي که تنها چند ثانيه از متولد شدن جهان هستي گذشته است، بار الکتريکي ذرات بنيادين نزديک به صفر بوده ، پديده اي که بر اساس مطالعات جديد به واسطه نيروي گرانش به وجود آمده است.
مدل استاندارد فيزيک ذرات در بررسي ذرات بنيادين جهان و سه نيرويي که آنها را تحت تاثير قرار مي دهند، بسيار تاثير گذارند ، نيروهاي ضعيف و قوي اتمي و نيروي الکترومغناطيسي. متاسفانه تا کنون هيچکس نتوانسته است نيروي گرانش را در اين مدل بگنجاند.
فرانک ويلژک ، ديويد گراس و ديويد پوليتزر در سال 2004 به خاطر نمايش دادن ذراتي که تحت تاثير نيروهاي قوي قرار داشتند اما با نزديک شدن به يکديگر انرژي خود را از دست مي دادند، موفق به دريافت نوبل فيزيک شدند در مکانيک کوانتوم، فواصل کوچک با انرژي بالا در ارتباط است زيرا تنها فوتونهاي پر انرژي در طول موجهاي بسيار کوتاه مي توانند به اين سطح برسند. اين به آن معني است که در انرژي هاي بسيار بزرگ که در لحظات اوليه جهان هستي به وجود آمده اند، نيروهاي قوي نسبت به حال تاثير کمتري داشته اند.
نتيجه اين بررسي ها نشان مي دهد شدت نيروهاي قوي، ضعيف و الکترومغناطيسي در ابتداي جهان هستي نزديک به هم بوده است.
دانشمندان MIT در سال 2006 نشان دادند که نيروهاي الکترومغناطيسي نيز در انرژي هاي بالا ضعيف مي شوند اما اين اثر تنها در حضور نيروي گرانش به وجود مي آيد، نيرويي که در مدل استاندارد ناديده گرفته شده است.
ديگر دانشمندان انتقادات فراواني بر اين فرضيه وارد کرده و آن را به شکل فرضيه اي پر بحث به جا گذاشتند. اکنون محققان دانشگاه نيوکاسل با محاسبه دوباره و دقيقتر اين محاسبات به نتيجه اي مشابه دست پيدا کردند: در هنگام حضور نيروي گرانش ، بار الکتريکي، ابزار سنجش قدرت نيروي الکترومغناطيس، با بالا رفتن سطح انرژي به صفر نزديک مي شود.
به گفته دانشمندان در عدم حضور نيروي گرانش، بارهاي الکتريکي بزرگتر مي شود، در واقع نيروي گرانش تصوير کلي جهان را تغيير مي دهد.
دانشمندان اميدوارند اين يافته بتواند تلاشهايي که تاکنون در زمينه يکپارچه سازي چهار نيرو در قالب يک چارچوب نظري انجام گرفته اند را بهبود بخشد.
برخورد دهنده بزرگ هادرون ، در نزديکي ژنو مي تواند اين ايده را به صورت تجربي تاييد يا رد کند اما تنها در صورتي که جهان، مشابه آنچه در برخي از نظريه هاي گفته مي شود، از بعد يا ابعاد ناديده اضافي برخوردار باشد.