در قرن دوازدهم ستاره شناسان چینی و ژاپنی نور جدیدی به روشنی زحل در آسمان یافتند و آن را ابرنواختر تشخیص دادند و محل قرارگیری آن را به صورت تقریبی مشخص کردند اما منشا آن یک راز باقی ماند.

به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، اکنون ستاره‌شناسان این معمای ۸۴۰ ساله را حل کرده‌اند. این ابرنواختر در اثر برخورد دو ستاره‌ی متراکم در کهکشان راه‌شیری به وجود آمده است. این ابرنواختر باعث به وجود آمدن ستاره‌ای داغ با نام "ستاره پارکر"(Parker's star)، یک سحابی به نام "Pa ۳۰" شده است.

براساس مطالعه منتشر شده در مجله "Astrophysical Journal Letters" در تاریخ ۱۵ سپتامبر، این ابرنواختر که "ستاره مهمان چینی"(Chinese Guest Star) نامیده می‌شود و از ششم ماه اوت تا ششم فوریه قرن ۱۲ قابل رویت بود، تنها یکی از ۹ ابرنواختر رصد شده در کهکشان ما است.

در اخترشناسی سنتی چینی به ستاره‌ای که ناگهان در محلی از آسمان که پیش از آن ستاره‌ای در آن دیده نشده‌ بود پدیدار شود "ستاره مهمان" گفته می‌شود.

ستاره‌شناسان تنها قادر به شناسایی بقایای تعداد انگشت ‌شماری از این ابرنواخترها بوده‌اند اما "ستاره مهمان چینی" تنها ابرنواختر هزاره گذشته بود که هنوز بقایای آن پیدا نشده بود.

مطالعات قبلی این احتمال را نشان می‌داد که سحابی "۳C ۵۸" که در مکانی نزدیک به این ابرنواختر قرار دارد بقایای آن باشد اما دلایل مختلفی از جمله سن سحابی این نظریه رد شد.

سحابی "Pa ۳۰" و ستاره مرکزی

ستاره‌شناسان سحابی "Pa ۳۰"  را در سال ۲۰۱۳ کشف کردند. سپس در مطالعه‌ای جدید سرعت گسترش آن را محاسبه کردند و دریافتند که این سحابی با سرعت ۱۱۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال گسترش است. با توجه به این سرعت آنها محاسبه کردند که زمان شکل‌گیری این سحابی به هزار سال قبل بازمی‌گردد که به معنای همزمانی با انفجار ابرنواختر مورد نظر است.

محققان پیش از این اعلام کردند که سحابی "Pa ۳۰" و ستاره‌ی پارکر در نتیجه‌ی ادغام دو کوتوله سفید ایجاد شدند. کوتوله‌های سفید ستاره‌های به شدت متراکمی هستند که تمامی سوخت هسته‌ای خود را مصرف کرده‌اند. چنین ادغامی باعث رخ دادن گونه‌ی کم نور و نادری از ابرنواختر به نام "lax" می‌شود.

"آلبرت زیجلسترا"(Albert Zijlstra)، ستاره‌شناس دانشگاه منچستر در بریتانیا می‌گوید: داده‌های به دست آمده از جمله سن، مکان و روشنایی و مدت زمان درخشش این ابرنواختر نشان می‌دهد که سحابی "Pa ۳۰" و ستاره پارکر بقایای آن هستند.

وی افزود: این تنها ابرنواختر نوع "lax" است که ستاره‌شناسان می‌توانند مطالعات دقیقی بر روی بقایای ستاره و سحابی آن انجام دهند. خوب است که می‌توانیم یک معمای تاریخی و یک راز کیهانی را باهم حل کنیم.