سوره ضحی (صبح‏گاه)
نود و سومین سوره‏ی قرآن، سوره‏ی «ضحی» است. این سوره ۱۱ آیه و ۴۰ کلمه دارد و یازدهمین سوره‏ی قرآن است که در شهر مکه بر پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) نازل شده است. خدای بزرگ در آغاز این سوره به روشنایی روز سوگند می‏خورد. نام این سوره از همین آیه گرفته شده است.

محتوای سوره
«ابن عباس» که یکی از یاران پیامبر‏(صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) است گفته: «زمانی که پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) در شهر مکه زندگی می‏کردند، پانزده روز گذشت و بر پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) وحی نازل نشد. پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) از این مساله ناراحت بودند. مشرکان مکه پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) را مسخره می‏کردند و می‏گفتند: «پروردگار محمد (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) او را راها کرده و با او دشمن شده است. اگر محمد (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) راست می‏گوید و از طرف خدا آمده است، باید همیشه بر او وحی نازل شود.» در این هنگام جبرئیل آمد، این سوره را آورد و به سخنان آنها پاسخ گفت.
این سوره با دو سوگند آغاز می‏شود. سپس به پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) بشارت می‏دهد که خدا تو را هرگز رها نساخته است. بعد به پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) نوید می‏دهد که خداوند آنقدر به او می‏بخشد که راضی و خشنود شود.
در آیات پایانی سوره، خداوند زندگی گذشته‏ی پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) را به یادش می‏آورد و به آن حضرت می‏گوید که خداوند همیشه به او مهربانی کرده و در لحظه‏های سخت زندگی از او پشتیبانی کرده است. به همین جهت در سه آیه‏ی آخر به پیامبر (صلی‏الله وعلیه وآله وسلم) دستور می‏دهد که به شکرانه‏ی این نعمت‏های بزرگ خداوند، با یتیمان و مستمندان مهربان باشد و به مردم بگوید که خداوند چه نعمت‏های بزرگی به او داده است.

به نقل از مجله پوپک