عصب شناسان انگليسي دريافته اند که مي توان با بيماراني که در مرحله هوشياري و بيهوشي قرار دارند و حالتي که به حالت نباتي پايدار شهرت دارد، ارتباط برقرار کرد.
به گزارش مهر، «آدرين اوئن» از دانشگاه کمبريج براي اولين بار ثابت کرد افرادي که در اثر آسيبهاي جدي مغزي در بيهوشي کامل بوده و هيچ نشانه اي از هوشياري از خود نشان نمي دهند، نه تنها مي توانند گفتگوي افراد ديگر را درک کنند، بلکه مي توانند به سئوالات ساده پاسخ دهند.
اکنون وي بر اين باور است که با استفاده از اين يافته و کشف جديد ديگري، اين افراد مي توانند با استفاده از نوعي ترکيب کننده صوتي در زمان واقعي با ديگران ارتباط برقرار کرده و يا حتي با استفاده از ويلچرهاي موتوردار به اطراف حرکت کنند.
اوئن تا کنون توانسته با استفاده از دستگاه اسکنر مغزي fMRI توانايي يک بيمار در وضعيت نباتي پايدار را در دادن پاسخهاي آري يا خير به چند سئوال ساده به اثبات برساند. به گفته وي با استفاده از دستگاه کم هزينه تر «برق نگار مغزي» که فعاليتهاي الکتريکي مغز را کنترل مي کند نيز مي توان چنين پاسخهايي را رديابي کرد.
اين به آن معني است که بيماراني که در مرحله اي از آسيب مغزي قرار دارند که به آن حالت نباتي پايدار گفته مي شود، با هزينه اي 30 هزار پوندي مي توانند به شيوه اي مشابه شيوه ارتباطاتي دانشمند مشهور، استفان هاوکينگ، به جهان خارج از ذهن و بدن خود دسترسي پيدا کنند با اين تفاوت که به جاي استفاده از حرکات گونه يا پلک، از فعاليتهاي بخشهاي مختلف مغز خود استفاده مي کنند.
اوئن که به دليل کمبود بودجه تحقيقاتي قصد دارد به همراه تيمش از دانشگاه کمبريج به دانشگاه اونتاريوي غربي در کانادا نقل مکان کند، معتقد است استفاده از اين روش تا 10 سال ديگر امکان پذير خواهد بود. به گفته وي اکنون مرزهاي اخلاقي به وجود آمده اند که بايد بر اساس آنها شيوه اي براي برقراري ارتباط با چنين بيماراني پيدا کرد. همچنين نمي توان براي صحبت کردن با آنها در هر زماني بيمار را درون يک اسکنر fMRI قرار داد زيرا اين کار بسيار پر هزينه است و در عين حال اين اسکنرها بسيار بزرگ و غير قابل حمل بوده و همه جا قابل دسترس نيستند.
يافته هاي اين دانشمند انگليسي نشان مي دهد از هر پنج بيماري که در حالت نباتي پايدار قرار دارند، يک بيمار مي تواند با دنياي خارج از خود ارتباط برقرار کند، يافته اي که سئوالاتي را درباره زمان خاموش کردن سيستمهاي پشتيباني حيات به وجود مي آورند. در حال حاضر در انگلستان بيش از هزار بيمار مرگ مغزي با استفاده اين سيستمهاي حياتي زنده نگه داشته شده اند به اين اميد که روزي دوباره به هوش بيايند.
اوئن پس از مطالعه بر روي مرد 29 ساله اي که پس از دو سال کما، وارد حالت نباتي پايدار شده بود، مطالعات جديدش را پايه ريزي کرد. اين بيمار به نظر بيدار مي آمد و گاهي پلکهاي خود را حرکت مي داد اما هيچ نشانه ديگري حاکي از هوشياري نسبت به جهان اطرافش از خود نشان نمي داد. اما اوئن و همکارانش دريافتند مي توان با ايجاد ضربه هايي کوچک در ميان فعاليتهاي مغزي اين بيمار، با وي ارتباط برقرار کرد.
آنها با استفاده از اسکنر fMRI واکنشهاي مغزي وي را در هنگامي که از بيمار سئوالاتي پرسيده مي شد، اندازه گيري کردند. به دليل پيچيدگي و شباهت سيگنالهاي مغزي مرتبط با پاسخهاي آري و خير، محققان اين پاسخها را کدگذاري کرده و از بيمار خواستند زماني که پاسخش آري است به تنيس بازي کردن و زماني که پاسخش منفي است به پرسه زدن در خانه اش فکر کند، زيرا اين دو فعاليت دو بخش مختلف از مغز را فعال مي کند.
نتيجه اين آزمايش نشان داد اين بيمار که در سال 2003 در اثر تصادف به اين اختلال دچار شده بود، مي تواند به 6 سئوال مطرح شده پاسخ درست بدهد.
اوئن معتقد است يک «برق نگار مغزي» که به کلاه شنا شباهت داشته و سطح آن از الکترودهاي متعددي پوشانده شده است، مي تواند فعاليتهاي الکتريکي مغز را به خوبي رديابي کند، اين دستگاه از هزينه کمتري برخوردار بوده و همه جا در دسترس است. وي که به دليل عدم حمايت مالي در انگلستان و پس از دريافت کمک هزينه تحقيقاتي 15 ميليون پوندي از کشور کانادا، قصد نقل مکان به اين کشور را دارد معتقد است کشف جديدش شايد تنها درک پاسخهاي کوتاه آري يا نه باشد، اما اين پاسخهاي کوتاه اطلاعات ارزشمندي را از بيماران در اختيار پزشکان و خانواده بيمار قرار خواهد داد.