به گزارش جام جم آنلاین ، براساس این پیمان 2 کشور به طور پنهانی تواقق کردند لهستان را میان خود تقسیم کرده و شوروی کشورهای بالتیک و فنلاند را اشغال کند.
جوزف استالین دیکتاتور شوروی به کشورهای غربی مظنون بود و تصور می کرد آنها قصد دارند تمایل آدولف هیتلر به کشورگشایی را به سوی شرق سوق دهند.
هنگامی که غربی ها با اشغال چکسلواکی توسط آلمان نازی موافقت کرده و واکنش نشان ندادند ، سوءظن استالین بیشتر شد.
بنابراین استالین در شب 19 اوت دفتر سیاسی پولیت بورو را از تصمیم خود مبنی بر امضای یک پیمان عدم مخاصمه با آلمان نازی آگاه کرد.
3 روز بعد ، یواخیم فن ریبن تروپ ، وزیرخارجه آلمان نازی به مسکو سفر کرد و این پیمان را با مولوتف وزیرخارجه اتحاد شوروی امضا کرد.
مدت این پیمان 10 ساله بود و براساس مفاد آن دو طرف امضا کننده تعهد کردند از هرگونه اقدام خشونت بار ، هرگونه تعرض و هرگونه حمله یکی از طرفین علیه طرف دیگر چه به صورت انفرادی ، چه با مشارکت قدرت های دیگر خودداری کنند.
هیتلر که از بیم جنگیدن در 2 جبهه خلاص شده بود ، چند روز بعد در اول سپتامبر به لهستان اعلان جنگ داد ، در حالی که می دانست خطر جنگ با فرانسه و بریتانیا وجود دارد.
ارتش شوروی نیز به نوبه خود به بخش شرقی لهستان حمله کرده و براساس پیمان دوستی با آلمان نازی بخش شرقی لهستان را تصرف کرد.
اتحاد شوروی در عین حال از این موقعیت استفاده کرده و به فنلاند حمله کرد و 3 کشور بالت (استونی ، لتونی و لیتوانی) را به خاک خود منضم کرده و رومانی را نیز اشغال کرد.
این سرآغاز جنگ دوم جهانی شد که بخش اعظم جهان به جبهه جنگ میان طرفین متخاصم تبدیل شد و ده ها میلیون نفر در جریان آن جان خود را از دست دادند.
با اینکه مدت پیمان عدم مخاصمه میان آلمان نازی و شوروی 10 ساله بود اما هیتلر حدود 2 سال بعد از امضای این پیمان بدون هشدار قبلی به اتحاد شوروی حمله کرد. با اینکه نیروهای آلمانی به سرعت در خاک شوروی پیشروی می کردند ، استالین دیکتاتور شوروی هنوز باور نمی کرد مورد حمله آلمان نازی قرار گرفته است و تا چندین روز مات و مبهوت قادر به هیچ گونه تصمیم گیری نبود.