کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به این پرسش که «آیا امام صادق(ع) از ولادت و غیبت حضرت مهدی علیهالسلام خبر داده است؟» پاسخ دادهاند.
به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در پاسخ کارشناسان این مرکز که آن را در اختیار ایسنا قرار داده، آمده است:
«آری، مرحوم صدوق به سندش در حدیث مفصّلی از امام صادق (ع) نقل کرده که فرمود: "...همانا زود است که ششمین فرزند من غایب شود، و او دوازدهمین نفر از امامان هدایتگر بعد از رسول خدا (ص) است که اوّل آنها امیرالمؤمنین و آخر آنها قائم بحقّ بقیةاللَّه در روی زمین و صاحبالزمان است...(1)".
و نیز به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده که فرمود: "هر کس به جمیع ائمه اقرار کند ولی مهدی را انکار کند مثل کسی است که اقرار به جمیع انبیا کرده ولی محمّد (ص) را انکار کرده است. به حضرت عرض شد: ای فرزند رسول خدا! چه کسی از فرزندان تو مهدی است؟ فرمود: پنجمین از اولاد هفتم، کسی که از شما غایب میشود و نام بردن او بر شما حلال نیست.(2)"
و نیز در حدیثی از ابیبصیر نقل میکند که فرمود: به امام صادق (ع) عرض کردم: "ای فرزند رسول خدا! قائم از شما اهل بیت کیست؟ حضرت فرمود: ای ابابصیر! او پنجمین فرزند از اولاد فرزندم موسی است، او فرزند بهترین زنان است، غیبتی دارد که در آن اهل باطل شک خواهند کرد، آن گاه خداوند عزّوجلّ او را ظاهر کرده و به دست او مشرقها و مغربهای زمین را فتح خواهد نمود... (3)".
امام صادق (ع) در حدیثی دیگر فرمودند: "پنجمین از اولاد هفتمین، کسی است که شخصش از شما غایب خواهد شد."(4)
و نیز فرمودند: " آگاه باشید! به خدا سوگند! که مهدی شما از بین شما غایب خواهد شد تا اینکه جاهل از شما میگوید: خداوند احتیاجی به آل محمّد ندارد...".(5)
و نیز فرمود: ...همانا غیبت در ششمین از فرزندانم واقع خواهد شد. و او دوازدهمین از امامان هدایت بعد از رسول خداست که اول آنها امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، و آخر آنها قائم به حقّ، بقیة اللَّه در روی زمین است...".(6)
و نیز فرمود: "همانا برای قائم غیبتی قبل از قیام است."(7)»
پی نوشتها:
1- کمال الدین، ص 33 ؛ بحارالأنوار، ج 42، ص 79، ح 8
2- کمال الدین، ص 333، ح 1
3- کمال الدین، ص 345، ح 31 ؛ بحارالأنوار، ج 51، ص 146، ح 14
4- کمال الدین، ص 338؛ بحارالانوار، ج 51 ، ص 143، ح 4.
5- کمال الدین، ص 341؛ بحارالانوار، ص 145، ح 12.
6- بحارالانوار، ص 145، ح 13.
7- کمال الدین، ص 342؛ بحارالانوار، ج 52 ، ص 146، ح 70