به كسانى چون اولياى الهى كه روزه‌هاى مستحبى مى‌گيرند و سهميه افطار خود را به يتيم و اسير و مسكين مى‌دهند، در عين حال كه «جنّاتٍ تجرى من تحتها الأنهار»(1) در اختيار آنهاست، مى‌فرمايد: «فادْخلى فى عبادى * وادْخلى جنّتي» زيرا براى مطلب بالاترى، روزه مى‌گيرند. امّا آنها كه براى ورود به بهشت و براى استفاده از ميوه‌هاى دلپذير آن روزه مى‌گيرند تنها نوعى سوداگرى دارند. از موارد فرق بين روزه و ساير عبادات همين است كه درباره اعمال ديگر، ملائكه الهى هنگام مرگ به استقبال مؤمنين مى‌آيند كه: «سلامٌ عليكم طبْتم فادْخلوها خالدين»(2)درهاى بهشت را باز مى‌كنند و مى‌گويند از هر درى كه خواستيد بفرماييد. امّا درباره روزه‌دار خداى سبحان فرمود: من خودم جزا مى‌دهم.

1. سوره بقره، آيه 25.
 2. سوره زمر، آيه 73. مأخذ: (حكمت عبادات، ص 133)