68 سال قبل از هجرت در خانواده‏اى از قبیله هاشم در خانواده ای که یکی از ثروتمندان قریش‏ بودند، دختری به دنیا آمد که او را خدیجه نامیدند. خانواده ی ‏خدیجه از نظر شرافت ‏خانوادگى و نسبت‏هاى‏ خویشاوندى ، یکی از بزرگترین قبیله‏هاى عرب بود . این‏ خاندان در همه حجاز (عربستان) نفوذ داشت . که این بزرگى و نجابت و شرافت از رفتار و گفتار خدیجه مشخص بود . پدرش خویلدبن اسد قریشى و مادرش فاطمه دختر زائد بن اصم نام داشتند.
خدیجه در بین اقوام خود کم نظیر، و به حسن اخلاق و سخاوت معروف بود. حتى قبل از اسلام وى را «طاهره‏» و «مبارکه‏» و «سیده زنان‏» مى‏خواندند. ایشان از بزرگترین بانوان اسلام به شمار مى‏رود . و اولین زنى‏بود که اسلام آورد. همانطور که على‏بن ابى‏طالب (علیه السلام ) اولین ‏مردى بود که اسلام آورد . اولین زنى که نماز خواند ، خدیجه بود. او انسانى روشن بین و دور اندیش بود . با گذشت ، علاقه‏مند به‏معنویات ، متین و با وقار ، معتقد به حق و حقیقت. همین شرافت‏ براى او بس که همسر رسول خدا (ص) بود و گسترش اسلام به کمک مال و ثروت او تحقق یافت .
جالب این است او از کسانى بود که انتظار ظهور پیامبر اکرم (ص) مى‏کشید و همیشه به دنبال نشانه‏هاى‏نبوت مى‏گشت .
چه مى‏توان گفت در شان کسى که مایه آرامش خاطر رسول ‏خدا (ص) بود ؟ ! حضرت محمد (ص) هر وقت از بدی های قریش و اذیت‏هاى ایشان‏ آزرده خاطر مى‏شدند ، به دیدن خدیجه می رفتند و از دیدن ایشان شاد می شدند.
خدیجه کبری در پیشگاه خداوند چنان مقام والایى داشت که پروردگار بارها براو درود و سلام فرستاد . طبق روایتى از حضرت امام محمد باقر (ص) : پیامبر اکرم (ص) هنگام باز گشت از معراج ، به جبرئیل‏فرمود : آیا حاجتى دارى ؟ جبرئیل عرض کرد : خواسته‏ام این است که از طرف خدا و من به‏ خدیجه سلام برسانى‏.
خدیجه سه سال قبل از هجرت به علت بیماری در سن 65 سالگى در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد . پیغمبر خدا (ص) شخصاً خدیجه را غسل داد و با پارچه‏اى که جبرئیل ‏از طرف خداوند عزوجل براى خدیجه آورده بود ، کفن کرد . رسول ‏خدا (ص) شخصاً درون قبر رفت و خدیجه را در خاک نهاد. او ازدوری خدیجه اشک‏ مى‏ریخت ، دعا مى‏کرد و برایش آمرزش مى‏طلبید. آرامگاه خدیجه درگورستان مکه در «حجون‏» واقع است .
رحلت حضرت ‏خدیجه کبری براى پیغمبر(صلی الله و علیه و آله) و دین مبین اسلام مصیبتى بزرگ بود .