دانشمندان موفق به کشف شواهدي از وجود قارچهايي شده اند که براي ادامه بقاي خود مورچه ها را آلوده کرده و با کنترل مغز و رفتارهاي آنها، حشرات مسخ شده را به سوي مرگ مي‌کشانند.
شواهد وجود قارچهايي که مورچه هاي نجار را به مرده هايي متحرک تبديل مي کرده و آنها براي رسيدن به مقاصد خود به سمت مرگ مي کشانيده اند بر روي برگ گياهاني که 48 سال پيش در آلمان مي روييده اند کشف شده است.
اين يافته نشان مي دهد قارچهاي انگلي توانايي کنترل جانداراني را که به خود آلوده مي کنند در گذشته هاي بسيار دور، حتي قبل از شکل گيري هيماليا به دست آورده اند. هاگ قارچهاي انگلي که امروزه نيز وجود دارند و در ميان جنگلها رشد مي کند، هنگام عبور مورچه هاي نجار از ميان جنگل به بدن آنها مي چسبند.
سپس قارچ درون بدن مورچه ها رشد کرده و مواد شيميايي از خود منتشر مي کند که بر روي رفتار مورچه ها تاثير مي گذارد. به گونه اي که برخي از مورچه ها در حالي که بقيه مورچه هاي آشيانه به همراه هم از لانه هاي خود که بر بالاي درختان قرار دارند، پايين آمده و به سراغ نزديکترين برگهاي حوالي آشيانه مي روند؛ به تنهايي آشيانه را ترک کرده و به جستجوي برگهاي تازه مي پردازند.
مرحله آخر حکم اعدام قارچهاي انگلي براي مورچه ها بسيار هولناک است. مورچه هاي آلوده در ساعات آخر زندگي خود به سمت زيرين برگي که بر روي آن قرار دارند رفته و طي آخرين گزش خود که به "گزش مرگ" شهرت دارد، رگبرگ اصلي برگ را مي گزند و آرواره اي خود را بر روي آن قفل مي کنند، وضعيتي که منجر به بي حرکتي مورچه مي شود.
به گفته محققان دانشگاه هاروارد گاه مورچه ها به صورت دسته جمعي به اين مرگ دچار مي شوند و مي توان در ميان جنگلها گورستانهاي دسته جمعي را شاهد بود که در آنها 20 يا 30 مورچه در متر مربع قبل از مرگ رگبرگهاي اصلي برگي را گزيده اند.
اين قارچهاي قاتل قدرت رشد بر روي ارتفاع و يا کف جنگل را ندارند و از اين رو مورچه هاي آلوده در جايي ميان اين دو سطح مي ميرند، جايي که رطوبت و حرارت مناسب رشد قارچها است. پس از مرگ مورچه، قارچها از ميان سر حشره رشد کرده و مقادير زيادي هاگ توليد مي کند که در طول شب بر روي کف جنگل پراکنده شده و قربانيان جديد خود را انتخاب مي کنند.
به گفته دانشمندان مورچه هاي آلوده تمامي قدرتي که برايشان به جا مانده را براي گزش آخر استفاده مي کنند و نشانه اي از اين گزش را به شکل يک وزنه ورزشي (دمبل) از خود بر روي برگها به جا مي گذارند.
اکنون سئوال اين است که چه چيز مي تواند باعث شود يک قارچ تنها به کشتن قرباني خود کفايت نکند، بلکه کنترل مغز و ماهيچه هاي او را در دست گرفته و سپس او را بکشد. به گفته محققان از ميان ارگانيزمهاي قارچي شناخته شده تنها چند گونه وجود دارند که به اين شکل تکامل يافته و قادر به دست کاري رفتارهاي قرباني خود هستند.
بر اساس گزارش بي بي سي، هنوز توضيح قابل قبولي از چگونگي کنترل مغز مورچه ها توسط اين قارچها ارائه نشده است اما محققان مي دانند اين قارچ وحشي مواد شيميايي الکل داري را در مغز مورچه منتشر مي کند.

مهر