ديويد وارن مخترعي که در سال 1958 با اختراع جعبه سياه توانست تحولي در امنيت هواپيماها ايجاد کند در سن 85 سالگي در اثر يک ناخوشي ناگهاني درگذشت.
جعبه سياه تحولي در سيستم هاي امنيت هواپيماها ايجاد کرد. اين جعبه کوچک حافظه الکترونيکي موجب شد تا رازهاي حوادث اسرارآميز هوايي فاش شود.
جعبه سياه مي تواند تمام مراحل پرواز، نقص هاي فني هواپيما و مکالمات ميان خلبان ها در کابين را ثبت کند. اين جعبه مي تواند در مقابل فشار و دماهاي بسيار بالا يا پايين مقاومت کند و اطلاعات را به خوبي حفظ کند.
ديويد وارن ، دانشمندي استراليايي که پدر اين دستگاه الکترونيکي است با اختراع خود کمک کرد که خطرات سفرهاي هوايي کاهش يابد.
اين دانشمند بزرگ در سن 85 سالگي در سيدني و در اثر يک ناخوشي ناگهاني دار فاني را وداع گفت. وي در سال 1925 در «گروت ايلنت» در شمال استراليا متولد شد. اين دانشمند بزرگ داراي چهار فرزند و 7 نوه بود. در سال 1934 پدر خود را در اثر يک سانحه هوايي از دست داد و همين مسئله وي را برآن داشت تا به دنبال روشي باشد که به کمک آن بتوان علت سقوط هواپيما را فهميد.
در سال 1953 و در پي درخواستي درباره کشف علت سقوط اولين هواپيماي تجاري توربين دار به نام «ستاره دنباله دار» تحقيقات خود را در اين زمينه آغاز کرد و سرانجام در سال 1958 اختراع خود را ارائه کرد.
وارن در آن دوره يک محقق هوانوردي بود و پس از مورد سقوط هواپيماي «ستاره دنباله دار» تلاش هاي بي وقفه اي را براي ساخت دستگاهي که بتواند صداها و اطلاعات و مشکلات پرواز را ثبت کند انجام داد.
در سال 1956 اولين نمونه آزمايشي يک دستگاه ضبط صدا را که مي تواند به مدت چهار ساعت تمام اطلاعات مربوط به صدا و دستگاه هاي پرواز را ثبت کند ساخت و آن را به آژانس امنيت پرواز در استراليا معرفي کرد.
اما مقامات اين سازمان اين پروژه را مورد حمايت قرار ندادند و آن را مختومه کردند. پس از گذشت سه سال وارن اختراع خود را به سازمان امنيت پرواز انگليس ارائه کرد و اين بار انگليسي ها تصميم گرفتند براي ساخت آن بودجه اي را اختصاص دهند.
در سال 1963 استراليايي ها نيز تازه به اهميت اين اختراع پي بردند و استفاده از آن را در هواپيماها اجباري کردند. امروزه «جعبه سياه» در تمام پروازهاي تجاري سراسر دنيا مورد استفاده قرار مي گيرد. با گذشت سال ها، جعبه سياه نوآورانه تر و غني از پتانسيل هاي جديد شده است.
اين جعبه از دو دستگاه تشکيل شده که در دو نقطه مختلف هواپيما گذاشته مي شوند. اولي، يک ثبت کننده اطلاعات پرواز است که اطلاعات عددي 25 ساعت آخر پرواز به خصوص اطلاعات مربوط به سرعت، ارتفاع، موقعيت هواپيما، شتاب، موقعيت فرمان، موقعيت سطوح متحرک و پارامترهاي موتور را جمع آوري و ذخيره مي کند.
به طور معمول، اين دستگاه در روي دم هواپيما و به روشي که بهترين مقاومت را نسبت به برخوردها داشته باشد قرار مي گيرد.
دستگاه دوم يک ثبت کننده صوتي به نام «سي.وي.آر» (ضبط کننده صداي کابين خلبان) است که در نزديکي کابين خلبان قرار مي گيرد و صداها و مکالمات ميان خلبان ها و کادر پرواز و يا هواپيما و برج مراقبت را در دو ساعت آخر پرواز ضبط مي کند.

مهر