مدير كل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري آذربايجان شرقي گفت: سند ثبت ملي فرش آذربايجان با حضور مسئولان تراز اول كشور، امضا شد.
به گزارش خبرگزاري فارس فارس از تبريز، تراب محمدي در حاشيه آيين ثبت ملي قالي آذربايجان در مصاحبه با خبرنگاران افزود: هنرمندان آذربايجاني با گره‌هايي كه بر دار قالي مي‌زنند هنري را خلق مي‌كنند كه همگان در زيبايي آن در شگفت مي‌مانند.
وي با بيان اينكه فرش آذربايجان شناسنامه اين منطقه است، اظهار داشت: با ثبت ملي اين هنر در ميان آثار معنوي ملي زمينه شناخته شدن بيش از پيش اين هنر صنعت فراهم مي‌شود.
محمدي اضافه كرد: در حال حاضر خانواده‌هاي فراواني در منطقه آذربايجان مشغول قالي‌بافي هستند كه در ثبت ملي شدن آن نقشي بسيار ارزنده دارند.
مدير كل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري آذربايجان شرقي با اشاره به نقش برجسته قالي آذربايجان در صادرات غير نفتي تاكيد كرد: با وجود اينكه در سال‌هاي اخير مصوبات خوبي در راستاي حمايت از فعالان عرصه قالي كشور به تصويب رسيده است ولي اميدواريم اين حمايت‌ها افزايش يابد.
محمدي افزود: اكثر تجار و بازرگانان كشور با فرش نام آذربايجان را جهاني كرده‌اند.
گزارش خبرنگار فارس مي افزايد، در اين آيين سند ثبت ملي قالي آذربايجان به امضاي يكي از معاونان رئيس جمهوري و رئيس سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، نماينده ولي فقيه در آذربايجان شرقي و استاندار آذربايجان شرقي رسيد.

*فرش آذربايجان بهشت بافته ايراني
دست آفريده‌هاي پرنقش و نگار ايراني ره آورد زندگي پر تلاش زنان و مرداني است كه با شوريدگي نگاره‌ها و گرمي رنگ دل‌هاي پاك اين هنر آفرينان ممذوج شده است.
در اين دست‌بافته‌ها راه و رسم كهن و سنت دورنمايه هر نقش پردازي است كه جهاني براي آفرينش دارد. اين دست آفريده‌هاي خواب‌دار گره خورده كه قالي ايران نام دارد، آئينه تمام نمايي از هنر و تمدن ايراني و اسلامي است.
فرش ايران عمري به درازاي تاريخ، هنر و فرهنگ ايراني دارد و شناخت جهانيان از قالي ايران و ستودن آن ناشي از تلاش و شوريدگي مردماني است كه ذوق هنري را با جاذبه‌هاي پررمز و راز هنر ملي درآميختند.
فرش ايراني داراي دوره‌هاي متفاوتي است كه بارزترين آن از عهد هخامنشي (فرش پازيريك) آغاز شده و در دوره صفويه 907-1135 هجري قمري به اوج خود رسيده است. در اين دوره اوج شكوه و اعجاب هنر قالي بافي ايران آغاز مي شود. اكثر قالب‌هاي نفيس در موزه‌هاي جهان كه از استادي ايرانيان در نقش، رنگ و بافت نشان دارد ثمره تلاش بافندگان و طراحان قالي ايران در اين دوره است.
قالي بافي در آذربايجان نيز ريشه كهن دارد چرا كه تأمين مواد اوليه و سهولت دستيابي به ضرورت‌هاي اين حرفه نسبت به ساير مناطق ايران بيشتر بوده و اين امرار سبب شده بود كه تبريز نه تنها بازار فرش بلكه بازار مناسبي براي ساير توليدات در قرون ميانه ساخته بود.
در زمان شاه اسماعيل و شاه طهماسب آذربايجان بزرگ‌ترين مركز قاليبافي ايران بود. بازرگانان تبريز از اواسط دوره قاجاريه به بعد كوشش چشمگيري در رونق صادرات فرش داشته‌اند كه در تاريخ فرش ايران فراموش نشدني است.
نقشه‌هاي رايج در اين شهر انواع طرحهاي شاه عباسي، ماهي درهم، درختي، گلداني، اسليمي، لچك ترنج افشان شكارگاه، شيخ صفي، قوبا و گل فرنگ است.
چشم اندازهاي فرش دست بافت تبريزي از جنبه‌هاي گوناگون فرهنگي، هنري، اقتصادي با فرهنگ مردمان اين بوم گره خورده است.